Espevaer (Noorwegen)
Ivan en ik zijn er alle enkele jaren over bezig : ooit willen we uit deze ratrace ontsnappen.
Maar verder dan vage dromen en plannen zijn we nooit gekomen, ik toch niet.
Blijkbaar was Ivan al veel langer bezig met plannen en beslissen. Zo heeft hij al enkel jaren geleden beseft dat onze geliefde Stormy Monday in feite te klein was voor onze (vage) plannen.
Mijn hoofd wist het eigenlijk ook al langer maar afscheid nemen van Stormy ? In geen honderdduizend jaar! Zij is de perfecte boot, waar ik alle manoeuvres blindelings uitvoer, elke beweging ken, elk geluid. Zelfs tijdens zwaar weer weet ik dat zij de stekste van ons twee is, ik zal eerder bezwijken onder de stress dan ons meisje! Stormy inruilen omdat ze gewoon enkele meters te klein is voor grote oceaangolven ? NO WAY!
Tot deze zomer, op het Ufo-eiland Espevaer dan nog wel (zouden die overduidelijke 50-jaar oude sporen van een UFO-landing daar voor iets tussenzitten ?). Espevaer is een piepklein eilandje (2km²) ten westen van Noorwegen waar ooit, in de jaren 60 een Ufo zou zijn geland. De manier waarop de mensen dit superschattige ufobedevaartsoord in stand houden is zo ontwapenend dat je hier met plezier enkele dagen blijft liggen (als enige buitenlander, alweer).
Het was zodanig rotweer (in het haventje zelf meer dan 30 knopen wind) dat we lekker binnenblijven, de ideale aanzet tot 'filosoferen' en vooral 'dromen'.
Zodoende kwam 'Het Plan' weer bovendrijven ... en besefte ik niet alleen met mijn hoofd maar ook met mijn (droevig) hart, dat ons stoer meisje inderdaad te klein zou zijn voor hele grote reizen. Ze zal ons brengen waar we moeten zijn, geen probleem. Maar op lange oversteken zouden we geen plaats hebben voor de dieselvoorraad, er zou niet voldoende drinkwater meekunnen en wanneer we lang onderweg zijn zouden we dat toch graag doen zonder telkens over bidons met diesel te struikelen of zonder de tocht te moeten onderbreken omdat we geen water meer hebben ...
"Maar", verzekerde Ivan mij, "dat kan nog lang duren zene, we zullen Stormy moeten te koop zetten en het is crisis, de botenwereld ligt op zijn gat. Reken op een zeker een jaar of twee, dus je kan je rustig voorbereiden op een leven zonder Stormy!"
Niet dat dat mij volledig geruststelde maar toch, ik was haar nog niet direct kwijt, volgend jaar nog eens naar Noorwegen of de Scillies en hetjaar daarna, ... dat zien we dan wel....
