Van vandaag verwachten we toch heel wat.
Er staan twee boten op het programma, waaronder de (op papier) droomboot een een nog groter project dan die van gisteren.
De eerste is de Rainbow, bouwjaar 1997, overgevaren uit Turkijke, jaren op de Middellandse Zee gelegen en sinds enkele weken te koop. Volgens Ivan de beste, mooiste en meest volledige uit het gamma en meteen ook de meest 'out of budget' one.
Het is ons inderdaad direct zo klaar als een klontje, deze willen we! Mooi onderhouden, instrumenten onderhouden, ongelofelijk propere propere bilges - wij natuurlijk enorm achterdochtig na de commentaar van de broker over de oliebilge van gisteren ... -, alle blokken gelagerd, spibeslag, regenbooggenaker aan boord, generator, SSB en serieus, zelfs ankerbeslag met vier verschillende ankers aan boord.
Groot voordeel tegenover Sarastro : de inboedel en het (vervallen) eten was al van boord gehaald.
Mathieu, de makelaar liet ons een paar uur ongestoord genieten van dit moois.
Elke minuut aan boord werden wij meer en meer verliefd op dit schip.
Na drie uur hadden we Ivan's checklistvan ongeveer 20 pagina's helemaal ingevuld maar dat was eigenlijk niet nodig.
We zagen het complete plaatje al voor ons
Dan toch maar eventjes de andere gaan bekijken, enkele kilometers verderop.
Ook hier werden we zonder problemen 'aan ons lot overgelaten' bij dit stukje vergane glorie. De boot staat al 4 jaar te koop en er is sinds ze uit het water kwam geen poot meer naar uitgestoken. Een regelrechte schande voor een beauty als dit schip : ze is volledig onderkomen. Ik hield het na een blik aan dek al snel voor bekeken, Ivan wilde haar een eerlijke kans geven en ging weer de hele 20 pagina-tellende checklist af.
Ongelofelijk, ze is 3 jaar ouder dan de Rainbow die we daarnet zagen (de oude decklayout dus) en heeft de ondiepe kielversie (wij zijn fan van de diepere)? Na 4 jaar in de brandende zon heeft zelfs niemand de moeite genomen om de zeilen, inclusief de genua eraf te nemen! De blokken zijn niet gelagerd (en we zijn nu net zo verliefd op de volledig gelagerde Rainbow), het teak dek is in erbarmelijke staat, er is een gat in de giek gefreesd (voor een halogeenspotje gok ik), nog bijna alle lijnen zijn te bedienen aan de mast, blokken zijn gewoon stuk, de verstaging helemaal doorgeroest en het onderwaterschip een schande, er hangt zelfs een ondefinieerbare buis uit ...
Binnen ligt er ook weer een hele inboedel aan boord, vuile bilges, saildrive is er ooit geweest maar is nu een gapend gat ..
De eigenaar durfde - tot een week geleden - een gruwelijk hoge prijs vragen waarvoor we nog minstens de helft zouden moeten bijleggen en 4 jaar onafgebroken
knutselen aan deze boot!
Een spijtige zaak : de mooiste boot ter wereld die hier door zijn domme baasje ligt weg te kwijnen. Enkel een verdomd (rijke en) goeie ziel met genoeg tijd wil hier nog geld aan geven. Maar of die bestaat ???
Deze boot heeft heel wat TLC nodig maar wij kunnen die spijtig genoeg niet geven, wij willen meteen het water op!
Conclusie : nee, deze is het niet. Al onze hoop nu op Rainbow en de welwillendheid van de eigenaars en de makelaar gericht! Terug naar Ancasta!!!
Onderhandelen ... niets voor mij!
Wij terug naar Mathieu van Ancasta. Die was enorm begripvol en zou zijn best doen om de eigenaar (een Amerikaan) te laten zakken in prijs. Ivan gaf onze maximumprijs op en liet dan Mathieu onderhandelen.
De schat had tijdens ons bezoek aan Embellie IV (het verloren project) al met de eigenaar gebeld om te zeggen dat hij serieuze kandidaten had maar dat de prijs voor ons te hoog was...
Enkele van onze sterke punten zijn dat we de boot meteen kunnen betalen (we hebben geen boot meer te verkopen) en dat we haar in minder dan 4 weken ook weg kunnen hebben zodat de eigenaar geen extra maand stageld meer moet betalen. Na nog een laatste smeekbede bij Mathieu laten we "onze" boot achter en zakken af naar ons hotel in Arles.
(terwijl we wegrijden uit Port Saint-Louis krijgen we nog twee keer telefoon van Mathieu die niets anders doet dan over en weer bellen met verzekeringsmaatschappijen, transportfirma's en de eigenaars. Die heeft ook een beladen dag gehad : uuuuuuuren aan de telefoon gehangen, onderhandeld en overtuigd en nog steeds niet zeker zijn of al die moeite wel tot een verkoop zal leiden ...
Het is al oktober maar we kunnen nog genieten van een heerlijk etentje op het terras aan de Arena van Arles en een prachtige wandeling in één van de mooiste stadjes van de Provence.
Klaar om morgen de hele weg terug te rijden.
Dit wordt een spannende week !!!
