Het belooft een heerlijke overtocht te worden, zonnig, goed windje, half windje, perfect vertrekuur en tegen 2 uur vannacht hopen we in Blankenberge aan te komen.
Tot we aan de Galloper Tanara en Tess al inhalen gaat alles rustig zijn gangetje en dan begint het te waaien...
We zitten al op het tweede rif (derde zit niet ingeschoren) en een lapje genua wanneer het nog beter wordt, we meten 35 en 40 knopen wind en zien uren aan een stuk de windmeter niet naar beneden gaan.
Na een paar uur zijn we al opgelucht als er 'maar' 30 knopen op de windmeter staan.
De piloot wordt vervangen door Ivan "ik ga nu wel met een stuurwiel kunnen sturen als we toekomen" die met alle kracht de huizenhoge (bestaan er huizen van 3 meter hoog?) op- en afraast in deze wasmachine.
Giet daarbovenop nog een sausje van gutsende regenbuien en als kers op de taart een breker die mij professioneel (er is zelfs geen water in de kuip gekomen) naar de andere, lage kant van de boot katapulteert.
Bart kruipt heel stillekes zijn kooi in (en wordt daar als door een gehaktmolen gedraaid) en Sylvie houdt het hoofd koel in de kajuitingang, ze hadden zich waarschijnlijk ook wel iets anders voorgesteld toen ze opstapten woensdag ...
En Vaguebond ? Die genoot duidelijk. Ze liep uit haar roer aan de lopende band (eigen schuld, hadden we maar een derde rif moeten steken) maar minderde voor geen meter haar snelheid, ze vloog over de golven en zoefde met een gemiddelde snelheid tussen de 8 en 10 knopen (log), met een piekje van 11,5 richting Zeebrugge want Blankenberge aanlopen op laagwater (we waren te snel) met zulke wind leek ons niet verstandig.
Tegen 23.30, exact 12 uur na vertrek, mogen we van Port Control Zeebrugge binnenlopen "als we ons maar haastten" ... Deuh, vindt u 9 knoop genoeg meneer ?
Uitgeput leggen we ons vast en proberen dan Da Ruddy te bereiken, rond 2 uur horen we hem Port Control oproepen en zijn in blijde verwachting.
Een dik half uur later horen we Port Control terug :
"Meneer! U zit in het Britanniadok, u heeft daar niets te zoeken, maakt dat ge daaruit zijt!!!!!" Rara wie, zou dat toch zijn ?
Dominic - ik heb nog met ambtenaren gewerkt, ik weet hoe ge die mannen aanpakt : "Ja meneer."
Port Control : "Verkoopt uwen boot en koop u ne fiets!"
Dominic : "Dank u, meneer."
Vermoedelijk is toen die kerel uit zijn vel geploft want plots kregen we een andere, veel vriendelijkere mens op de lijn die Tess op een iets zachtaardigere manier uit het doolhof van Zeebrugge naar de jachthaven begeleidde. Merci Serge!
Het eerste wat we om 3 uur horen is : "Geef mij een glas witte wijn, EEN GRUUT!", terwijl twee uitgeputte, verzopen en een beetje ontdane waterkiekens op Vaguebond binnenvallen.
Wanneer we ook horen dat Tanara veilig Blankenberge is binnengelopen kunnen we allemaal een beetje op ons positieven komen, met een glas witte wijn, een
gruut!
