Light Vessel Race : eindelijk nog eens een offshore wedstrijd van formaat in onze contreien en dus de perfecte test voor Vaguebond!
Het zootje ongeregeld dat enthousiast aan boord duikt vrijdagmiddag belooft alvast :
- Frank zorgt ervoor dat onze 'vessel' niet meer zo 'light' is als hij de inhoud van zijn volledige camionette aan boord dropt. Het is een wedstrijd van 24 uur maar het lijkt of we voor twee weken op stap gaan.
- Jules en Lieve vluchten met graagte een weekend weg van alles wat met werk te maken heeft, ook al zijn ze op pensioen.
- Lennert komt uitbundig het einde van zijn examens botvieren op de rest van de crew.
- Tim overleeft ternauwernood een echtelijke breuk wanneer hij na een week van ziek en mottig zijn, inclusief alles wat daar bij hoort, toch beslist om de wedstrijd mee te varen.
Daarbij nog Ivan en ik en de zoo is compleet.
We hadden de week voordien minutieus de safety-instructions gelezen om toch maar niet gediskwalificeerd te worden op basis van een gebrekkige veiligheidsuitrusting; wat daar allemaal instond hou je niet voor mogelijk maar nu zijn we wel zeker dat Vaguebond goed is uitgerust. En gelukkig maar, we bleken één van de 6 uitverkorenen om geïnspecteerd te worden maar meer dan het aan dek overlopen van een korte checklist was dat ook niet. De 'inspecteur' geetf ons al meteen het parcours mee zodat we zelfs al voor de briefing tactisch kunnen plannen (hmhm).
Het parcours bleek een op- en afschuimen van de kust, naar Frankrijk, terug naar Zeebrugge, naar Oostende en terug en nog eens naar Oostende en terug ... Geen 'lightvessels' te ronden dus maar wel een lekker lang parcours.
Vanaf de start worden we al gezegend, laat net NU Buyl Frits eindelijk eens 100% juist zitten wat het weer betreft : regen, regen, regen en regen en dan vergat nog de wind!
32 mijl in de gietende regen opkruisen, midden in de nacht met minder dan 2 meter zicht door ankergebieden kruisen, ik stelde mij net iets anders voor bij deze wedstrijd! Gelukkig hebben we ervaren stuurlui aan boord en begeleiden Tim, Lennert, Jules en Ivan ons netjes langs alle obstakels.
's Morgens begint het eindelijk wat op te klaren, de wind draait lekker alle kanten uit zodat spi-rakken niet echt aan ons besteed zijn en bij elke ronding van een boei draait de wind gewoon weer mee.
Gelukkig hebben wij de beste kok ter zee aan boord die ons blijft voederen zodat de crew aan de gang blijft, lasagna, hamburgers, thee en koffie à volonté, hij voedert zelfs Vaguebond met een vette portie lasagna in haar buik!
Ook wanneer we na telefonisch contact met thuisfront horen dat er al een aantal opgaves geweest zijn en dat wij 'ergens achteraan zitten', laat dat onze pret niet bederven : we gaan gewoon lekker door, dat was de doelstelling!
Als dan op 2 mijl voor de finish de wind compleet wegvalt en we meer op stroming dan op wind richting WK14 driften, krijgen we het toch kwaad.
Op 0,5 mijl voor de finisch zien we geen finish-schip liggen, de VHF wordt niet beantwoord, gsm 1 (Kim) ook niet en zelfs gsm 2 (Jean) geraakt niet verder dan een voicemail. Er ontstaat nu toch wel wat ongerustheid : hebben wij, serieus waar, 24 uur zitten knokken om dan niet gefinished te worden ? Die vlieger gaat niet op hee! Gelukkig wordt er dan toch gebeld (vanuit het feestgedruis van al degenen die al wel gefinished zijn) om te zeggen dat ze onze finishtijd genoteerd hebben op 19.55 (net geen 24 uur).
Doodmoe strijken we de zeilen en tuffen richting Blankenberge.
Zondag mag ik gelukkig een beetje uitslapen (en ik mag dan al niet klagen) tot Frank aan zijn pièce de résistance begint in de keuken : varkenshaasje met boontjes en gebakken patatjes. Meer dan 2 uur is hij bezig om een pareltje van een 5-sterrenrecept op tafel te toveren!
De prijsuitreiking missen we glansrijk (teveel werk met de opkuis van Vaguebond) maar volgens onze buren (sympathieke ex-zeilers die nu met een top-of-the-pops motorboot op vakantie zijn) kregen we zelfs een speciale vermelding voor volhouding om als allerlaatste toch de moeite te doen om te finishen.
De uitslag doet er niet toe, we waren de laatste in onze reeks, maar het was een weekend om van te genieten, zowel op sportief, vriendschappelijk als gastronomisch vlak.
Met dank!
An en Ivan