· 

To screw or to be screwed (again), that's the question

De zuigvissen zal hij dit jaar niet groeten maar zwemmen zal hij dan uiteindelijk toch. In Dover was het water ijskoud (15°C) en raadde zelfs Dover Coastguard ons absoluut af om te duiken maar hier in Weymouth is het een heerlijke 19°C dus duikt mijn venteke vol overmoed het water in. Het moet gezegd, eens het kippevel verdwijnt, krijgt hij zelfs wat kleur en dobbert lustig rond de boot, mijn held!
De duikbril is niet zo waterdicht als ik dacht en de schroef net iets dieper dan ik dacht dus het resultaat van deze heldhaftige duik is niet meer maar ook niet minder dan mateloze bewondering voor mijn puffin!

De havenmeester regelt ons een duiker die vanavond dat varkentje (krabje) eens zal wassen.

Ondertussen steken we een wasmachineke in, nemen de beste douches van de engelse zuidkust en gaan op onderzoek naar Weymouth.
Daar kunnen we kort in zijn: Stel u Blankenberge voor in een typisch Engelse setting en doe dat maal 2. Kitsch, heel veel raar volk en vooral kermis, kermis, kermis. Overal waar je kijkt staat wel ėėn of andere attractie!
Tot we de brug oversteken naar de andere kant van de Wey, daar ontdekken we een pittoresk vissersdorpje zonder een greintje Blankenberge. Heerlijk!
Spijtig genoeg kunnen we niet blijven maar we hebben morgen nog een dag. Nu eerst naar onze duiker!

De man hijst zich als een Houdini in zijn droogpak. Mijn beslissing om in september aan mijn duikerlessen te beginnen begint weer te wankelen... Wat een gedoe alleen al om in je pak te geraken en dan moet je er straks nog uit ook! Blijkbaar is het water niet zo proper, een collega van de duiker - die een gewoon duikerspak draagt - zit al maanden aan de antibiotica wegens bacteriēn die in de huid kruipen bij 4 à 5 duiken per week. Enkel een droogpak houdt die vieze beestjes blijkbaar weg...
Na een paar minuten - het net in Dover was op een paar sekonden los - komt de man hoofdschuddend boven, geen net in de schroef! Meer zelfs, er zit niks in de schroef! Hij vraagt om de motor te laten draaien terwijl hij naar de schroef kijkt. Van die test worden we niet bepaald vrolijk... Blijkbaar staat de schroef te daveren al bij het starten van de motor, draaien de drie bladen onafhankelijk van elkaar ipv synchroon en zit ook de anode te rammelen. Enfin, zoals ik al zei : niets om vrolijk van te worden.
Terwijl wij het nieuws verwerken en interpreteren kuist hij nog eens onze kiel en roer die - dankjewel baggerwerken in Blankenberge - vol staan met pokken, zo kunnen we op zijn minst al glad naar huis zeilen!
Wanneer de duiker richting zwemladder drijft duikt hij plots weer onder en vraagt om een touw. Eens uit het water moeten Ivan en hij de ziel uit hun lijf trekken om 'het object' boven te krijgen. Het bleek een karretje te zijn om gerief mee aan boord te brengen, een pontonwinkelwagentje, helemaal verroest, de pond nog in het slot, vol 'dead man fingers', krabben, schelpen en ander vettig gespuis. Onze duiker in elk geval in zijn nopjes, na zijn uren nog geld gaan verdienen en er nog een dikke Leffe en een extra winkelkarretjespond aan overhouden. Het leven kan schoon zijn!

Voor ons ondertussen wat minder, zonder schroef nog 230 mijl afleggen... Zolang we kunnen zeilen zal er geen probleem zijn, we kunnen ons hier laten buitenslepen en in Blankenberge misschien laten binnenslepen maar alle mijlen daartussen moeten we wel kunnen zeilen. Eerst maar eens wat weerberichten gaan checken en morgen zien we wel verder.