Al heel de week keken wij reikhalzend uit naar het weekend (wanneer doen we dat niet?) en de windvoorspelling werd met iets meer argusogen dan gewoonlijk opgevolgd want er werd een windje voorspeld om U tegen te zeggen. Mij persoonlijk kon die wind iets meer gestolen worden, voor mij luidde dit weekend vooral het begin van een welverdiende vakantie aan en dan mag het waaien zoveel het wil.
Elke 'verstandige' zeiler besliste wijselijk om toch maar binnen te blijven of ten laatste zaterdagavond thuis te zijn, 40 à 50 knopen wind ga je nu niet perse gaan
opzoeken... tenzij je Da Ruddy heet!
Da Ruddy bleek een wereldzeiler van formaat aan boord te hebben -althans zo dachten wij erover nadat we de man in kwestie een avond lang aan boord hadden gehad en
vooral aanhoord hadden, die mens wist gewoon alles beter en dat zonder ooit meer dan een overtochtje van het Vreselijk Meer verwezenlijkt te hebbeen ... Straf!!!
Zo gezegd zo gedaan, ondanks alle tegenraadgevingen vertrok Da Ruddy met zijn wereldcrew naar Nieuwpoort en zou zondag dan wel terugkomen... De stormwind en
bedenkelijke opmerkingen, zelfs het afraden van ons allemaal straal negerend.
Ivan vond dat dit weer het perfecte klusjesweer was, ik zag mijn kans mooi om een hele middag te aperitieven op Mooinooi in gezelschap van een hele (schoon-)familie
Goeman en aangetrouwden. Zalig begin van de vakantie toch ?
Na Rob nog een slaapmutsje te geven in het oergezellige clubhuis van de VVW - waar ze al 7 maanden het beste bier van de maand serveren- kropen we onze kooikes in.
De beste slaapmuts is nog altijd een serieuze portie wind die rond je mast een door je stagen waait en daar kregen we een mooi deel van, zalig slapen dus!
Zondag werden we gewekt door het eerste van de 10 Da Ruddy-foons van de dag : Of hij zou vertrekken, of de zee wel vlak was, of hij Blankenberge wel zou
binnenkunnen, ... Ivan dus op ronde door de geul en havenhoofden om pistolets en Ruddy's geruststelling te zoeken. Uiteindelijk liep voornoemde toch maar Oostende binnen en kreeg daar ook nog
eens een uitbrander van de havenmeester (en toen had hij Anke nog niet aan de telefoon gehad!).
Wij deden vandaag vooral stormrondjes in Oude en Nieuwe haven; ongelofelijk hoeveel mensen hun boot achteloos achterlaten en zelfs bij zulke voorspellingen niet eens
de moeite nemen hun boot degelijk vast te leggen! Nu mocht de storm komen, we konden met een gerust hart naar huis gaan voor het pizzaverjaardagsfeestje van Seppe.