Na drie pijnlijke en vooral ademloze dagen krijg ik het verdicht te horen : een beginnende longontsteking, zware ontsteking van de bronchen ... Ok, dat het mis was
wist ik ondertussen ook al, maar hoe geraak ik er vanaf ?
Simpel, een paar cortisone-pufjes per dag zouden mijn leed in no-time moeten doen verdwijnen. Was alles maar zo simpel!
Ondertussen kan ik al dagen geen kant uit, probeer te lezen maar word daar draaierig van, probeer op te ruimen maar dan begint het huis te tollen, probeer te slapen
maar kan de slaap niet vatten door ijskoude voeten... rusten dan maar ? Dat resulteert in eindeloze triestige tv, enfin, ik heb al betere dagen gekend!
Zeker als ik dan vandaag op FB omschreven word als het schoolvoorbeeld van een lui wijf... Zoals ik al zei, ik heb al betere dagen gekend ....
Update : Het leed is niet geleden, integendeel, vandaag kreeg ik er nog een extra dosis cortisone bij
...
Het andere leed bleek een misverstand te zijn, ik was/ben dan soms misschien een lui wijf, maar alvast geen
schoolvoorbeeld. :-)
Vanavond vind ik, ergens tussen al lang gekregen maar nog steeds niet gelezen boekjes een exemplaar van 2011 met een grappig artikel : Kwinten zet alle zeilen
bij.
Het gaat om de Cooking Cup 2011, een wedstrijd waarin gerenommeerde sterrenchefs van over de hele wereld moeten koken aan boord van een zeilboot tijdens een regatta van 13 mijl.
Quote :
"Kwinten inspecteert het kombuis (Wel erg klein...) en inspecteert het kookgerei (Heel summier...). Gelukkig is er een mini-koelkast
voor de makreel"
De spi-manoeuvres blijken niet helemaal van een leien dakje te lopen en de boot eindigde op een niet nadergenoemde plaats.
De kok eindigde in deze wedstrijd als 5de.
Quote :
"Mijn diepe borden waren zoek, de lepels ontbraken in het basispakket, er was geen stroom (serieus ???) en de boot ging hels tekeer (met 5 knopen wind,
aha)"
Die mens mag gerust eens een keertje mee op Vaguebond, om te koken welteverstaan. Die ravioli met makreel in dashi zag er niet slecht uit!
;-)
