De morgenstond had niet voor iedereen goud in de mond ; ondanks een gouden zonneke aan de stralend blauwe hemel bleef Ivan met een omgedraaide maag in zijn kooi liggen.
Tegen al mijn principes in ging ik dan maar 'op jacht'. (Nvdr : voor Ivan is het een erezaak om zijn mannelijke plicht, het gezin van eten voorzien -of toch van ontbijt-, elke dag tot
een goed einde te brengen, waar we ook zijn en hoe ver de bakker ook van onze bedstede verwijderd is. Dit niet kunnen treft hem in het diepst van zijn oer-mannelijk mannenhart)
En terwijl mijn mannenhart in bed ligt ga ik op pistolekesjacht. Toegegeven, het duurde meer dan een uur voor ik mijn man een degelijk ontbijt van verse pistolekes, surimi- en tonijnsla van de
beste viswinkel in Blankenberge en een Zondag!
Niet de queeste naar de bakker wel de vele VNZ'ers die dit weekend op en rond de pontons liepen zorgden voor vertraging. Ontbijt werd brunch werd lunch...
Dankzij mijn heldhaftig optreden in deze harde mannenwereld werd Ivan al snel weer de oude en vond zelfs een wandeling kunnen!
Tot we op de dijk de eerste krokusjes tegenkwamen, de temperaturen heerlijk zacht bleken, de zon straalde en de wind eens geen 40 knopen blies. Aan één blik hadden we genoeg : HET WATER OP!
Geen half uur later zaten we op zee, te genieten van één van de mooiste dagen van het jaar!
