Ik heb nog wat legumes, da's voor après!

Vandaag weer een hoogtepunt van onze trip, rendez-vous met Tess in Tananger. Is het daarom dat we respectievelijk al om 4 en 6 uur wakker zijn? We vertrekken nog voor 8 uur en laveren op de iPad tussen de stenen door, veel leuker dan via de beboeide weg (grijns).

Heerlijk half zeilend, half moteurend arriveren we een paar uur later in Tananger waar we, in tegenstelling tot een paar weken geleden, lang niet meer de enige buitenlander zijn. Tess en Océane liggen er, een antwerpse boot Buster met een bemanningslid dat maar wat graag met ons mee naar huis blijkt te willen in plaats van met het vliegtuig maar waar wij beleefd voor bedanken, Vaguebond is ons heiligdom en oversteken doen we best en liefst met twee. We nemen wel zijn bagage aan boord, kwestie van de mens toch een beetje uit de nood te helpen. Verder liggen er nog een paar Nederlanders, een Zweed en een Duitser. Wat later vinden we ook de Rupel in de haven, op weg met de Tall Ships naar Bergen. 't Is echt druk!

We worden ontvangen vanop een Tess waar een brocanterie niets aan heeft, alles maar dan ook alles ligt aan dek want 'er wordt gekuist'! Ook op Océane is het uitverkoop al is daar veel minder in de aanbieding dan op Tess.
Wat smaakt beter bij aankomst dan ne Maquita met Van Sonnekes? Ruddy is helemaal naar Noorwegen gekomen om mij een zakske Van Sonnekes te kunnen brengen, de beste tortillachips van Boortmeerbeek en omstreken.

Naar tschijnt kunt ge hier vissen? Dus wordt de vislijn bovengehaald maar wanneer er niks anders aan Ruddy's lijn blijft hangen dan een kwal gaan we toch maar shoppen voor onze pontoncobb van vanavond (met kokosbriketten Bart!).

Ruddy heeft, na het zien van onze kano, zich ook eentje aangeschaft, vermits hij met drie is, nen driemanskano! Omdat de derde man niet groter mag zijn dan 50cm kruipen Marc en hij dan maar met twee in het bootje om een wedstrijdje tegen onze kano te roeien (wat ze ondanks heel wat machospierbundelvertoon toch verliezen). Om de één of andere reden breekt er al snel muiterij op in de driemanskano en gaat het bootje onverbiddelijk om!
We worden vanop de verschillende andere boten soms meewarig, soms lachend bekeken, blijkbaar zien ze hier niet dikwijls een stel (bijna) volwassenen zich amuseren als kleine kinderen maar daar kunnen wij nu eens geen rekening mee houden zie!

Omdat eten naast ne vuilbak nu eenmaal niet smakelijk is en omdat we met zeven moeten kunnen zitten verhuizen we de picnictafel naar de steiger en steken we daar de cobb aan. Bij nader inzien was dat zeker geen slecht gedacht omdat we naast de vuilbak ook vlak naast een paar boten hadden gezeten en die mensen dat niet echt hadden geapprecieerd...

Op Océane vaart Olivier mee. De jongen spreekt geen Nederlands en heeft bizarre eetgewoonten (groenten eet je na je vlees, niet samen) die al snel worden overgenomen. Hij trekt toch aardig zijn plan tussen al dat Nederlandstalig gekwetter, ziedewel BDW, die Walen en wij, dat gaat perfect samen, ge moet alleen allebei een beke moeite doen.

Ettelijke uren, (geen ijsjes deze keer, die zijn we vergeten), verhalen en vooral flessen later kruipen we allemaal onze kooi in. Voor ons de perfecte afsluiter van één van onze mooiste trips totnogtoe voor de andere twee het begin.

Merci gasten voor een onwaarschijnlijk gezellige avond, geniet van jullie Noorwegentrip en kom goed weer thuis!