· 

Wat zijn wij weer eens gruwelijk efficiënt!

Een rifke meer of minder, daar draaien we ons hand niet meer voor om. Alleen als het rif niet meer ontreefd kan worden worden we (ok ok, ik) een beetje 'frumpy' ...

 

Na een hele dag en nacht met meer +30 dan -30 knopen over ons dak kalmeert voorbij Ijmuiden de wind en de zee en krijgen we een mooi tochtje over de Wadden (neem ik aan, want door de verschrikkelijke rotgolven de hele nacht, en bijgevolg te weinig slaap, slaap ik de hele aanloop van Den Helder naar Den Oever).

 

Het Ijsselmeer, wie had ooit gedacht dat wij daar nog op zouden verzeild geraken ? Ook al is het maar 10 mijl!

We worden in de binnenhaven verwacht, alleen had de technieker geen weet van twee versies van onze Centurion, één met ondiepe en één met diepe kiel. We kunnen bij deze bevestigen dat de binnenhaven van Stavoren niet geschikt is voor boten van meer dan 2m diep, laat staan voor onze 2,4m! Wij hebben de hele haven omgeploegd en konden enkel dankzij een nogal fors werfbootje nog weggeraken ...

 

Om toch een beetje cultuur op te snuiven (en ook omdat Ivan het snelst naar huis geraakt via Enkhuizen) nemen we zondagmorgen de veerboot die lijkt op een grote Flandria (ik doop hem dus Fryslandia) naar Enkhuizen om het Zuiderzeemuseum te bezoeken. Volgens onze theorie is het een half uurtje wandelen van de binnenhaven naar de veerhaven maar wanneer we om 9.30 vertrekken en om 10.08 aan de ticketbalie aankomen gespurt om de boot te nemen die om 10.10 vertrekt kunnen we alleen maar besluiten dat wij ongelofelijk efficënt zijn! Nah!

Ik was zes zomers geleden al eens in het Zuiderzeemuseum geweest en wilde dolgraag nog eens terug. De ferry zet ons midden in het museum af en we zitten direct in het Enkhuizen van 1902. Na de middag (de regen besliste om er nog een schepje bovenop te doen) bezoeken we ook nog de tentoonstellingen van het binnenmuseum en leren voor het eerst hoe de Zuiderzee ontstond, waarom de dijken echt zo levensnoodzakelijk zijn voor Nederland en hoe hele dorpen hun wezenlijke bestaan in water zagen opgaan na het bouwen van de dijken en nieuwe ambachten moesten ontdekken om te blijven bestaan.

Dit leer je echt niet in de geschiedenislesjes op school!

We zijn niet volledig mee met het concept 'gevangenis' in Friesland ...

Om onze legendarische 'efficiency' verder te optimaliseren vertrekken we net op tijd om Ivan aan zijn lange reis naar huis te laten beginnen, iemand moet toch blijven werken nietwaar ?!

 

Een half uurtje later neem ik ook de Bep Glasius (wie verzint zo'n namen ?) terug naar Stavoren.