De twijfel slaat weer toe wanneer vrijdagavond iedereen steiger 17 opstrompelt na weer een zware werkweek.
Of toch bijna iedereen, ik ben de enige gelukkige die hier al een dag eerder mocht vakantiehouden en opruimen, voorraad inslaan, fietsen testen, uitslapen, roddels ophalen bij de havenmeesters en vooral, in levende lijve gaan testen of Georges en Machteld echt terug open zijn!
En ja hoor, alsof ze nooit door grauwe, asociale, hautaine dikke nekken hun deuren moesten sluiten voor een 'echt clubhuis' waar je zonder lange gesteven broek, hemd en das, Louboutins en Louis Vuittons niet meer binnen mag en waar een pintje bijna 4 euro kost. Waar je je als zeiler en/of visser perfect thuisvoelt in je full-battle dress / zeilpak maar toch niet echt vriendelijk maar kordaat gevraagd wordt om elders een pintje te gaan drinken want je stoort het strakke designinterieur ...
Gelukkig zijn er in deze club nog wel mensen die weten waar een zeilclub behoefte aan heeft en zijn Georges en Machteld na een enquête die door 95% van hun mensen werd ondertekend, gezwicht en houden nu weer één der gezelligste clubhuizen aller tijden open, waar je met korte broek, zelfs werksalopette met verfplekken, je hond die net een duik in de zee heeft genomen en je druipend zeilpak, ongegeneerd aan de toog aan de klap geraakt met vissers die jou en jij hen nooit zullen begrijpen.
Vrijdagmorgen slaat de twijfel weer eens volop toe : er wordt wat wind voorspeld en ook wel veel regen en alle plannen worden tegen elkaar afgewogen. De enigen die onverstoorbaar hun plan gaan uitvoeren zijn Paul (tegen de regen kan je je kleden) die stante pede, midden in het onweer het ruime sop kiest naar Duinkerke en wij, die maandag in Stavoren moeten liggen voor een nieuwe motor. NW 5 à 6 Bf ? Tegen de wind kan je reven, en wij vertrekken, na de ergste onweders, voor weer een 24-uurs tochtje.
