Sinds ik al voor een deel mijn professionele carrière (hmhm) aan de wilgen hing en ons voorbereidingsjaar parttime werkend in ga, ben ik ervan overtuigd dat het mij nu wel zal lukken wat de
vorige jaren niet ging : We first!
Niet meer werken tot ik erbij neerval omdat perfect nooit goed genoeg is, omdat er altijd iets anders, beter, nieuwer moet zijn. Niet meer er letterlijk bij neervallen en enkel met zware
pijnstillers de dag doorkomen!
Niks van, wat heb je aan een leven als je het niet leeft ?
Om deze goede voornemens kracht bij te zetten en omdat het zo'n fantastisch weer is en ook een beetje omdat we nog een Bongobon gevonden hebben die vorige week al opgebruikt moest zijn, fietsen we vanavond met veer en wind naar Antwerpen!
Ivan ontdekt, na jarenlang x aantal km rond gereden te zijn, een aangenamer, groener, korter en sneller fietspad naar Antwerpen. Ik ben er fan van, het Fietspad Van Linden, alleen nog maar omdat
het eindigt aan het veer van Hoboken en ik de laatste km naar huis kan uitwaaien op het achterdek van de Simon Stevin...
Eerste halte vandaag is 'Degustation' waar we onze Bongobon nog mochten inruilen voor een heerlijk aperitief. We krijgen een volledige fles witte wijn, heerlijke grissini met guacamole om je
vingers bij af te likken en twee culinaire hapjes.
Een tartaar van Piemontees rund met knolselder en een mayonaise van komkommer en limoen gevolgd door een vissoepje van langzaam gegaarde kabeljauw met mosseltjes, kokos en gele curry. Doe daar
nog een zonnig terrasje en vriendelijke bediening bij en je hebt een hit!
Met dit weer en onze magen toch nog niet volledig gevuld, doorkruisen we al fietsend 'het stakt' en eindigen in een andere favoriet, L'entrepôt du Congo op het Zuid. Nog steeds terrasjesweer dat smeekt om (nog) een frisse fles wijn en om nog recht naar huis te kunnen fietsen, ook iets meer eten.
We genieten mateloos van ons avondje uit en realiseren ons dat het weeral veel te lang geleden is!
De couleur locale doet mij alleen maar meer geloven in mijn voornemen om meer te genieten : al ooit een gepensionneerde van 75 op skeelers (een tweede van 70 en een jonkie van 50) het terras zien opstuiven na hun rondje skeeler ? Waarbij ze beleefd vragen of wij normaal zijn want dat ze liever niet naast normale mensen zitten, normaal is toch maar saai. Waarna ze gezamenlijk besluiten dat de hoek die er bij ons af is, groot genoeg is om naast te willen zitten...
We like, a lot!
Weer eens veel te laat komen we aan het veer, dat natuurlijk 'juist' vertrokken is en waardoor we nog een half uur aan de kade mogen zitten genieten voor onze privé-boot ons
thuisbrengt.
Wanneer gaan we weer ?
