Dankzij het afgelasten van de Antwerp Race vinden we onszelf wonder boven wonder op een zondagmorgen, op meer dan verantwoord weekendtijdstip (10 à 11 uur) ...
in ons bed !
Ik kan me de laatste weekenddag thuis al lang niet meer herinneren, er is altijd wel iets te doen en als we durven een 'vrije' dag te hebben, vinden we er altijd wel iets op om die ook weer vol te proppen, Joost mag weten waarmee maar tijd lijken wij nooit teveel te hebben.
Dus in plaats van eens grandioos te genieten van een vrij weekend met zijn tweetjes, grijpen we deze dag aan om te werken! :-(
Voor wie nu pas aansluit, één van de grootste werkzaamheden deze winter (naast het klaarmaken van de boot) is het volledige elektriciteitsnet van ons huis vernieuwen : alle plafonds uitbreken, eindelijk eens een aarding steken, muren uitslijpen, kabels trekken (echte deze keer, ons hele huis is voorzien van nestels), nieuwe elektriciteitskast bekabelen en plaatsen, opnieuw bezetten, plafonds leggen, behangen en schilderen.
In Ivan's planning komt dat allemaal op een paar dagen, maximum twee weken in orde en kunnen we makkelijk thuis blijven wonen tijdens de werkzaamheden. Als de slijper niet toevallig alle bestaande kabels doorslijpt kunnen we wel op 1 kabel warm water zetten en ergens een lichtje laten branden...
In mijn ogen komt het hopelijk goed in twee maanden en geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om in dat stoffige huis met twijfelachtige elentriek te blijven wonen!!!
Dus beginnen we vandaag met onze tweede slaapkamer / berging / zolder / dressing (een allinone-kamer) op een ordelijke manier leeg te maken...
Terwijl ik dozen vul en stapel en auto's vul, schuurt Ivan nog snel een raam af zodat ik dat één van de volgende weken nog kan schilderen ook (nog zo'n jobke).
Een paar uur later zie ik zowaar weer een vloer en een raam in die kamer verschijnen, ondervindt de garage gelukkig geen last van de extra dozen die erin gestapeld worden en is het raam schilderklaar!
Tijd om onszelf toch nog een beetje vrije tijd kado te doen en te gaan eten in de KLYC!
En wanneer ik maandagmiddag thuiskom, vind ik opa's auto voor de deur.
Nog voor ik mijn hoge hakken en kleedje kan wisselen voor meer aangepast kledij en terwijl ik probeer een boterham naar binnen te werken, krijg ik delen plafond in mijn handen geduwd en vind ik mezelf ineens (met hakken) op een ladder ...
Zei er iemand dat het vooruit moet gaan ?
Enkele uren later is onze living herschapen in een ruïne, zetels, tafels, stoelen, jassen en vooral paperassen onder het stof maar ...
het hele plafond is eruit!
Gelukkig komt morgen de poetsvrouw en ze zal grondig mogen kuisen deze keer!
