· 

De sprinkhaan is een violist

Vanavond worden we verwacht in het Stampe en Vertongen Museum in Deurne.

Het wat ? Een snelle zoekactie leerde ons dat het om een museum ging op het terrein van de luchthaven van Deurne (Brussels North).

 

We komen aan in een hangar vol oude gevechtsvliegtuigen uit de eerste Wereldoorlog. Ertussen een piano en een 50-tal stoeltjes.

Aan de balie wordt gemeld : "Het kan zijn dat we iets later starten, er moet nog ne vlieger landen ..."

En zo geschiedde.

Wat volgde was een heerlijke avond in een prachtig decor.

Dirk Draulans, de bioloog met de zalige stem, verklaarde aan de hand van schitterende (macro-) foto's van insecten hun manier van musiceren, communiceren en werken. Daarbij werd hij begeleid door Bram Nolf op hobó (inderdaad, de klemtoon op de tweede 'o') en Luc De Vos op de piano (nee, niet die Luc De Vos klaarblijkelijk).

 

Een vreemd concept in een niet zo doorsnee decor maar wat een effect.

De muzikanten kozen bij elke foto een muziekstuk dat te maken had met insecten en Dirk gaf er elke keer een ongelofelijk boeiend verhaal bij. Dankzij de extra duiding hoorden we echt de mierenkoningin haar nest uitvliegen op zoek naar een goed mannetje en weer op aarde landen en zich laten verwennen door haar werkmieren, we hoorden echt de specht mieren uit de nesten plukken en over zijn vlerken strijken om parasieten te doden en de sprinkhanen over de velden springen met sprongen van 40m om de vrouwtjes te imponeren, de bijen hun bijendans doen om de anderen de weg te wijzen naar verse nectar, ...

 

Nadat er nog een verloren gevlogen vliegtuig naast onze stoelen landde (Dirk was niet de enige die dacht dat er slechts 2 vliegtuigen per dag in Brussels North landen en zich afvroeg waarom die toevallig allebei tijdens zijn concert moesten landen ...) kon het concert verdergaan. Bram en Luc eindigden met het ongelofelijk mooie 'Le Api' van Antonio Pasculli, waarschijnlijk het moeilijkste stuk voor hobo ooit geschreven, dat maar weinig hoboïsten in hun repertorium hebben maar gelukkig voor onze oren, zat het wel in Bram's muziekboek.

En hoe ?!

 

Na afloop kregen we van de organisatie (CC Deurne wintert) een glaasje cavia (er was geen bar dus dat glaasje was meer dan welkom) en konden we op ons gemak het museum bezoeken, begeleid door enkele van de gepassioneerde vliegenieramateurs.

 

Heerlijk avondje genieten,

als je de kans krijgt, DOEN !  Beasty Boyzzz !