Waar veel kinderen kiezen voor een studierichting uit interesse, kozen wij, 11 meisjes uit de Latijn-Moderne Talen, heel bewust onze richting om 1 grote reden : hier kregen we het minste Wiskunde!
Ook de rest van onze school- en werkcarrière werd op dezelfde leest geschoeid.
(OK, expert in meubelbeslag is dan misschien een uitzondering op die regel)
So far, so good!
Tot we drie weken geleden aan de theorielessen begonnen voor ons 2ster-brevet duiken.
Bij het horen van namen als Toricelli, Boyle en Mariotte, Henry, Dalton en Archimedes dacht ik eerst nog dat we gingen cocktailmixen. Niets bleek minder waar.
De termen die bij elk van die namen horen en die de fysica nodig heeft om iets uitgelegd te krijgen zijn ronduit hallucinant.
Wanneer er een taart aan te pas kwam dacht ik eerst nog dat het beter werd, maar toen die TAART een acroniem bleek voor Temperatuur, Aard van een gas, Aard van een vloeistof, Raakoppervlak en Tijd en dat die allemaal met elkaar in verband staan en deze taart niks met lekker eten maar alles met het oplossen van gassen in vloeistoffen te maken had, had ik nood aan een grote fles met al die grote namen samen in!
En ik dacht dat duiken plezant was!!!!
Vorige week kregen we vraagstukken om reserves van flessen te berekenen, verbuik van een duiker, hoe lang iemand kan duiken met een bepaalde fles en er meteen ook zijn maximum tijd op het diepste punt maar bij berekenen.
Deze week zaten we in de (wiskundige berekeningen van)
decompressietijden, gasvergiftigingen en noodstijgingen.
En dan die berekeningen waarbij ik zelfs niet weet wie nu eigenlijk de nobele onbekende is die berekend moet worden aan de hand van een formule die voor mijn part in arabisch schrift in het russisch geschreven mocht zijn.
Dat Ivan elk vraagstuk al opgelost had, zonder rekenmachine en nog voor ik de vraag genoteerd had, laat ik eventjes buiten beschouwing...
Eén van de eerste lessen (1-ster) luidde nochtans : onder water kan je niet meer denken, je hersenen zijn veel trager en kunnen geen logische gevolgtrekkingen meer maken.
Dus, wanneer ik op 40 meter diepte nog 67 bar in mijn 10 literfles heb zitten en ik wil weten hoe lang ik nog op deze diepte kan blijven, bepaal ik dat toch snel eventjes met de wet van Boyle en Mariotte? Hoeveel decostops ik moet maken, hoe lang ze moeten duren en hoe snel ik moet stijgen om geen luchtbelletjes in mijn botten en spieren te krijgen, bereken ik wel snel met de wet van Henry, zonder rekenmachine, zonder papier, onder water (waar mijn vorige punt in werking treedt!) ...
Piece of cake toch ?
En waarom heb ik in dan een duikcomputer ???