"Het grootste misverstand over mijn objecten is dat ze niet zouden werken. Ze werken echt. Alleen niet voor 100 %."
Alleen al daarom ben ik gek op Panamarenko. Alles met een kwinkslag.
Van de eerste ideeën en schetsen over het wetenschappelijk onderzoek naar de prototypes en de uiteindelijke werken. Van "Bottekes met sneeuw" en "Magnetische schoenen" (handig
op de maan) over "Deltavliegtuigen" en (bijna-)echte ruimtetuigen en duikboten tot de oerschattige en (zo goed als) echt vliegende en wandelende "Robots".
Hij heeft gelijk : op de bijhorend tv-schermen zien we het bewijs dat zo goed als elke van zijn robots werkt, alleen niet altijd voor de volle 100%.
Ze vliegen, sommigen voor 10 minuten, anderen geraken 30 cm van de grond of kunnen 10 meter ver vliegen. Ze wandelen van 1 stap tot enkele meters. Ze duiken met een lek of varen maar dan breekt
het roer af.
In elk geval zit in elk stuk heel veel creatieve fantasie en poëzie, gecombineerd met verregaand experimenteel onderzoek waardoor de (een beetje) gekke Panamarenko zelfs echte ingenieurs versteld
doet staan door de eenvoud van zijn ontwerpen.
Zalig toch ?
Ik word altijd enorm vrolijk van kunstwerken van Panamarenko, dus is deze tentoonstelling in het M HKA de ideale remedie om van deze druilerige, winderige en regenachtige vrije middag tussen werk
en nog meer werk. Ik krijg als extraatje een busrit van een dik half uur door de randwijken van Antwerpen met meer kleuren dan er in een regenboog zitten, inclusief de mensen op de bus en de
chauffeur. Zolang je op de bus blijft zitten lijkt deze grijze dag heel wat vrolijker!
