Als we dachten dat de hectiek zou stoppen bij de tewaterlating, hebben we ons (weeral eens) schromelijk vergist!
Helemaal onze chaotische zelf gaat Vaguebond het water in met nog heel wat 'materiaal' aan dek (Nvdr. Schroeven, plakband, gyprocprofielen (don't ask!), hamers, schroevendraaiers, koordjes,
verf-, polier- en andere potten en borstels, dozen waarvan de inhoud ons totaal onbekend is (afval of een ongeordende berg essentiële onderdelen?) en ander niet nader gedefinieerd 'materiaal'.
Aan dek? Ja, want benedendeks paste het niet meer boven op de stapels ander 'materiaal'!
Voor sommigen 's werelds grootste nachtmerrie, voor ons standaard chaos.
Tijd om op te ruimen hebben we eigenlijk nog niet, er moeten weer 1001 dingen gebeuren voor we zaterdag richting Blankenberge kunnen vertrekken. De vloerplanken moeten nog een laatste vernislaag
krijgen, de bilges gekuist, de opbouw gepolierd, nog wat loshangende draden geconnecteerd, kranen aangesloten, wc's aangesloten, ...
Oma staat al te popelen om grote kuis op haar zolder te houden en steekt opa's auto ondertussen al sneller dan hij kan gaan vissen vol met kussens, matrassen en ovens...
Het leven is aan de snellen en dat zijn wij duidelijk niet!
Om 10.00 stipt komt de geöliede KLYC-machine in gang : de (rotte) balken worden van voor de boot professioneel ergens anders gedropt en niet veel later inspecteren wij alle geopende en weer
dichtgelamineerde gaten op eventuele lekken, die we gelukkig niet vinden.
VAGUEBOND DRIJFT WEER!
Twee dolgelukkige kapiteins en een stralende boot ...
Nu alleen die ravage van een wereldoorlog drie in de boot opkuisen en we kunnen zaterdag naar Blankenberge!