We staan deze morgen op onder een stralende zon, het wordt één van de zeldzame lentedagen die ons landje al gekend heeft!
Deze middag wordt onze anders zo rustige kuip overspoeld door jeugdig en minder jeugdig geweld, gewapend met levende verse aardbeien uit het waasland, heerlijke frisse cava, een berg pistolets en sandwiches, veel getater en nog meer geschater.
Wanneer het water hoog genoeg gestegen is om onze Vaguebond het ruime sop te laten kiezen kruipt iedereen in een hoekje om zeker nergens in de weg te zitten, lastig zo met 8 aan boord... Maar het lukt, en niet veel later lig ik met taterende Akkie en stoere Fien op het voordek terwijl Ivan de meer bezadigde ouder(s)(en) in de kuip vasthoudt.
Ik krijg de zotste en stoerste verhalen te horen over de één en de ander of was die andere nu die ene ? De uitdagingen gaan van (aangelijnd) durven over dek naar de kuip lopen over zonder armen op het puntje van de preekstoel 'Titanic' naspelen en om ter natste voeten in de golven krijgen tot (meer dan) 800 meter naar de haveningang zwemmen (waarvan Fien al lang het brevet in haar binnenzak heeft zitten).
We eindigen de dag op het terras van Georges en Machteld met spaghetti met saus die plots wel heel erg lekker blijkt en onvermoede tekentalenten die hun eerste schare fans al achter zich krijgen.
Is er een mooier compliment dan : "Dank u voor de superdag! Ik dacht dat zeilen saai ging zijn maar dit was gewoon zaaaaaaalig!" ?
Die glimlach krijg je niet meer van ons gezicht af!
Hopelijk delen Kristien, Stefan, oma en opa ook de mening van de kids ...
;-)
Met dank aan Kristien voor de fotootjes