Wat moet een mens wanneer het pijpenstelen giet, 24 uur aan een stuk en de wind je continu van je benen probeert de blazen ?
Ivan slaagt er deze morgen nog net in naar de bakker te gaan voor de 24-uur durende storm in alle hevigheid losbarst.
We liggen bijna een week vast in Figueira da Foz, het ene lagedrukgebied volgt op het andere met teveel zuidwestenwind (tegenwind dus) en vaak (te)veel regen. De opties om een paar tientallen mijlen op te schieten maar dan in slechter beschutte en duurdere havens de storm uit te zingen laten we mooi voor wat ze zijn : opties.
De zware depressie geeft ons gelukkig de kans om een ander pareltje van het Portugese binnenland te bezoeken : Coimbra.
En dus vertrekken we, de dag voor de storm, in de zon, met de trein richting Coimbra, een van oorsprong romaanse stad aan de oevers van de Mondego waar de gebouwen van de oudste universiteit van Europa (1290) het stadsbeeld uitmaken.
Wanneer we na weer een hele tijd dwalen dankzij een vriendelijke politieagent een stadsplan bemachtigen, kunnen we heerlijk dolen.
De stad is gebouwd rond de prachtige gebouwen van de universiteit, boven op de (steile) heuvel. De benedenstad is vergeven van minuscule straatjes, nauwelijks 2 meter breed maar vol mini-winkeltjes, sommige feestelijk versierd met haakwerkjes (wildhaken in plaats van wildbreien ?). De kronkelende straatjes zijn deze keer niet vervallen en vol dealers maar wel aangenaam om in rond te lopen met kleine eethuisjes en cafeetjes.
Wat mij vooral aanspreekt in Coimbra zijn de overwegend romaanse kerken, kloosters en andere gebouwen. Ze gaan van vroeg romaans (metersdikke muren, kleine raampjes, sober) over gotische (hoog, fijn en stijl, goud, frutsels) tot renaissance (klassiek, horizontale lijnen, symmetrie) met een tikje barok en een mix van al deze stijlen. Ik ben er gek op!
€18 voor een rondleiding met fotoboek met je eigen foto op de trappen van de universiteit en fado-cd, vinden we wat veel dus beperken we ons tot de gebouwen waar we wel binnen mogen of -geraken. Spijtig maar voor die prijs kunnen we heel wat andere dingen zien (een fotoboek belandt uiteindelijk in de vuilnisbak en we hebben geen cd-speler aan boord!).
Vandaag blijkt ook de Praxe door te gaan, de eerste dag voor de 'freshmen' op de universiteit en ook meteen hun doop. Even denken we op de eerste schooldag van Zweinstein / Hogwarths (voor de Harry Potter-fans) te zijn terechtgekomen. Alle niet-eerstejaars zijn uitgedost in de traditionele studentenfeestkledij : witte blouse of wit hemd, rechte zwarte rok / zwarte broek, brede zwarte das en grote zwarte cape. Speciaal uniform, dat wel.
Het is heerlijk slenteren in deze supergezellige stad, we starten met een steile klim helemaal naar boven, waar de hoofdgebouwen van de universiteit liggen, via de 'IJzeren Toren' over de 'Via
Nova' en langs de 'Joana Bibliotheek', die we spijtig genoeg niet te zien krijgen naar de nieuwe kathedraal (Sè Nova : een jezuïtisch pareltje van classicisme en barok) en mijn favoriet, de Sé
Velha, de oude romaanse kathedraal met gothisch klooster waar twee Belgische beeldhouwers (Jean d'Ypres en Olivier de Gand) hun steentje aan bijgedragen hebben om via tal van andere kerkjes tot
helemaal beneden aan het mooie Santa Cruz-klooster uit te komen.
Uitrusten op de trein duurt langer dan op de heenreis, na 20 minuten stilstaan rijden we plots achteruit en worden op een zijspoor geparkeerd voor 10 minuten. De kaartjesknipper komt in het (vlekkeloos) Portugees uitleggen wat er aan de hand is en niemand protesteert of grommelt. Ik herhaal : niemand protesteert of grommelt! Wij ook niet, aangezien we er geen Portugese jota ven begrepen.
Dat zou eens in België moeten gebeuren!!!
Om ons te plezieren geeft de trein een beetje extra gas zodat onze vertraging van 30 minuten na een uur en 20 minuten teruggelopen is tot amper 10 minuten.
Volgens Ivan het bewijs dat hij elke dag mensen bedot en niet efficiënt rijdt, wat dan weer wel Belgisch is...
Na deze prachtige dag krijgen we een knoert van een storm over en zodoende zitten we vandaag de hele dag binnen, de boot helt consequent over naar stuurboord door de harde wind, net of we zeilen.
Ik kan de blog bijwerken, lekker koken, veel lezen en Ivan sorteert de honderden kaarten die we vorig jaar kochten. Hij is er al de hele dag mee bezig en nog lang niet klaar (het is ondertussen 22.00 en hij zit aan kaart nummer 110) maar ik hoop stiekem toch op wat beter weer morgen zodat we eens buiten kunnen!
