Ook al liggen we bijna op elk plekje alleen, nu gaan we echt de rust en kalmte opzoeken! We vinden in de pilot een in onze ogen perfect beschutte baai waar nauwelijks 1 zin over geschreven wordt : Ría de Aldán.
De tocht vanuit Portonovo is er voor de verandering weer eentje scherp aan de wind en net wanneer je achter de rotsen komt en denkt in de beschutting van de wind te komen, trekt die nog een knoop of 5 aan. Verbazingwekkend die ria's!
Op het einde vinden we een paar kleine ankerplekjes, achter viveros en vlakbij kleine strandjes : perfect!
We worden 's morgens gewekt door luide muziek, stijl Shakira of zoals Ivan het zegt 'kboem kboem blablabla', een fiesta ? De verrekijker leert ons dat er veel volk op de visserskaai rondloopt, tentjes opgezet worden en een DJ zijn stem aan het opwarmen is. Ondertussen loopt de rustige baai vol met boten en al snel liggen we met bijna 15 boten voor anker! 15!
Een uur later ziet het strand zwart van het volk en kayaks : een roeiwedstrijd!
De sfeer is heel ontspannen en vriendschappelijk. Vanop Vaguebond zien we de eerste reeksen voorbijvliegen, roeiers en peddelaars. Vanop het strand maken we ook de start mee van de volgende reeksen : Een Le Mans-start vanachter officiële startlijnen in het zand getrokken die bij sommige teams plots een meter dichter naar het water schuiven ...
Waar is de tijd van de Reetkevertrofee met Le Mans-start aan De Sloepe, inclusief met colsonbandjes vastgebonden boten, dichtgebonden toegangshekken en 'verdwenen' schoenen die later in de struiken rond De Sloepe werden gevonden met trofeeën gehouwen uit graniet of gegoten in epoxy in strandvormpjes ? #sweetmemories)
Hier leren we weer een nieuw aspect van het galicische weer kennen : overdonderend snelle mist. Terwijl we het ene moment genieten van één van de mooiste dagen die we al mochten meemaken, zien we
plots aan de ingang van de ria mist opduiken. Nog geen 5 minuten later zitten we zelf midden in een mistbank waardoor we de rotsen en het strand op amper 50m niet meer zien en de ons omringende
boten één voor één verdwijnen.
We liggen plots weer alleen ...
Het dorpje zelf stelt niet veel voor maar we zijn ongelofelijke fan van het ankerplekje, ook al ligt het afgeladen vol! Het is (tussen de dagelijkse mistbanken door) prachtig weer en we halen
zelfs voor de eerste keer de hangmat boven, hopelijk niet voor het laatst!
Het ultieme vakantiegevoel begint zich stilaan van ons (mij) meester te maken, na 6 weken ...