· 

Depressies om depressief van te worden

Maar dat doen we mooi niet!

Wanneer je in de supermarkt perfect je weg weet en alles weet liggen, wanneer je zelfs de promoties kent, wanneer de kassiersters je herkennen, wanneer je mensen de weg kan uitleggen en weet waar ze de lekkerste broodjes, koffie en wijn verkopen, en wanneer zelfs de straathonden die al 20 jaar onder dezelfde bank liggen aan de taxistandplaats je kennen, dan ben je te lang op dezelfde plek!

Het is en blijft een heerlijk verborgen pareltje van Portugal, een gouden eiland met prachtige natuur, de verborgen baaitjes met prachtige vissen, het koppel poezen met de drie kittens onder het lokale caravan-bakkertje,  de minibusjes met twee chauffeurs maar waar je zelf de deur moet opendoen als je eraf wilt, het terrasje waar Ivan bijna beschaamd een watertje bestelt (‘een echte man drinkt bier’! (en dat laat je dan best ook het hele terras weten)), het dagelijks drie keer toeteren van de ferry die om 10,30 de haven binnenloopt en achteruit naar de kaai draait, ons dagelijkse 500m baantjes trekken in de oceaan (binnenkort zwemmen we van het strand naar de haven), de bijna dagelijkse wandeling van een half uur naar het centrum, de weerbabbels en aperitieven met de buren en nog zoveel meer.

We zouden best graag naar Madeira vertrekken maar we worden hier zowat gegijzeld door depressies. Of zoals Ivan het uitdrukt : “Die lage drukgebieden zijn hier even hardnekkig als een getuige van Jehova!”

De weerberichten tonen overwegend Z en ZW-wind, golven van 3 meter zijn meer regel dan uitzondering. De havens van Madeira liggen niet echt goed beschut bij zuidenwinden en de paar dagen NW die er tussen kruipen geven ons dan wel de gelegenheid om naar Madeira te vertrekken maar enkel om daar dan weer gegijzeld te liggen in veel te dure en overvolle havens met dagen van gietende regen erbovenop. Dan bekijken wij de binnenkant van onze boot wel vanuit een (ook wiebelende) haven waar we nu al minder dan 10€ per nacht voor betalen …

Ondertussen rijzen wel de plannen om toch de ferry te nemen naar Madeira en op 4 dagen rond het eiland te toeren om dan terug aan boord te komen in Porto Santo en de regendagen hier uit te zitten; de prijzen lijken beter mee te vallen dan aanvankelijk gedacht. Wanneer we dan na 3 weken eindelijk weg (zouden) kunnen ligt ons gemiddeld havengeld rond de 5€ per dag en heb ik 5 gratis wasmachines gedaan (als het gemaakt wordt deze week, misschien 6) en hebben we de hele tijd rustig in een eigen box gelegen én Madeira gezien!

Inmiddels houden we contact met heel wat Belgische en Nederlandse vertrekkers in Portugal, Marokko, Madeira (waar Fons en Rita van de Sunshine al prospectie aan het doen zijn) en Tenerife en hebben we sinds gisteren zelfs eindelijk kunnen barbecueën met Geert en Cindy van de Zensation waarmee we vorige winter op het terrein op Linkeroever stonden. Zij kozen al in mei het ruime sop. Het is ons dan toch gelukt, hier op Porto Santo!

We deden al enkele klusjes aan boord, de windpilot werd hersteld door een sympathieke Porto Santoriaanse lasser en de reserve-onderdelen van zowel de windpiloot als de oven werden samen met nog wat laattijdige paperassen al ingepakt in de valiezen van J-C en H die eind deze week naar Tenerife vertrekken waar we al duchtig plannen smeden met de Tenerife-afvaardiging van de VNZ. En vandaag kregen we de hele inhoud van de frigo van een (grote) Franse boot die plots naar huis moest, zomaar cadeau!

Laat die depressies maar komen, daar hebben wij geen last van!