Sorry, geen foto's. Na een paar dagen op zee ziet niemand er nog appetijtelijk genoeg uit om te poseren ...
:-D
De vorige blog was nog niet helemaal via de SSB vertrokken of we kregen al spijt van onze laatste zeilwissel, de die al enkele uren ruimer inkwam dan van achteren, draaide dan plots toch weer naar achter waardoor we weer zo plat mogelijk voor de wind liepen, enkel op grootzeil. Daardoor rolden we weer meer heen en weer dan met passaatvoering en maakten we minder snelheid.
Ondertussen liep onze snelheid nog meer terug, naar 4 knopen en staat het ijzeren zeil bij, beter bekend als ‘motor’.
We vaarden, net zoals de weerberichten voor één keer eens juist voorspeld hadden, een lagedrukgebied binnen, het omzeilen was zinloos, we zouden meer afstand afleggen en toch weer in de Z en ZW terechtkomen en moeten opkruisen of motoren. Er middendoor dus, met bitterweinig wind, op kop.
De tonijn die we gisteren vingen, nam ’s avonds wraak waardoor ik de nacht meer in de badkamer doorbracht dan aan dek en ik vandaag liever niet oog in oog stond met een echt vers exemplaar maar het liever veggie hield! Heerlijk die voorgekookte rode bietjes die je in Spanje en Portugal vindt en die maanden goed blijven : risotto met rode biet dus vanavond, één van onze lievelingsgerechten.
Vandaag was, buiten erg weinig wind, heel erg aangenaam : stralende zon, bikiniweer, off-watch aan dek soezend, on-watch achterin de kuip met een leuk boek. Zelfs de nachten zijn niet langer koud, we’re heading south baby!
We zien wel meer schepen dan verwacht en komen er toch een tiental per dag/nacht tegen.
Enig minpuntje van de dag : Sam heeft de geest gegeven! Ze liep al langer stroef bij het bijsturen maar vandaag brak de stuurpin doormidden. Gedaan met windpiloot en dus moet Goofy Marcel alle stuurwerk voor zijn rekening nemen en kunnen we niet echt gerust eens naar binnen gaan voor een fris drankje, een hapje of een plasje. Marcel heeft de neiging om op de meest onverwachte momenten (liefst wanneer je ver uit de buurt bent) te 'goofen' en de boot 180° naar stuurboord te draaien... En dus houden we de wacht naast het stuurwiel om zo snel mogelijk te kunnen ingrijpen wanneer dat gebeurt.
Volgens Ivan komt de verdeler/maker van onze windpilot in oktober naar de Canarische Eilanden. Daar vertrekt de ARC, een erg dure maar bekende 'wedstrijd' waarin een massa boten gezellig samen in flottielje de oceaan oversteken naar de Carieb, en wie toevallig eerst aankomt, wint nog een prijs ook.
Veel van die mannen willen nog last-minute een windpiloot en dus komt Peter persoonlijke assistentie verlenen.
De ARC is niet echt ons ding : veel te duur voor wat het eigenlijk is en wij vertrekken liever wanneer de wind goed zit (wanneer de passaat er is) en niet wanneer een of ander comité jaren van tevoren al vastlegt wanneer de troep vertrekt. We hebben weinig vertrouwen in hun glazen bol, volgens ons luistert de passaat niet naar de ARC-comités...
Maar we gaan wel proberen om Peter Windpilot te pakken te krijgen, een oversteek van 500 mijl, waarvan 250 met kapotte windpiloot, is nog hanteerbaar maar 800 mijl (Kaapverden) of 2000 mijl (Carieb) zonder Sam lijkt ons niet echt wenselijk! Naast 'goofen' op de meest onwenselijke momenten verbruikt Marcel ook een massa stroom en aangezien we die zelf moeten maken proberen we er zo zuinig mogelijk mee om te springen.
Nog 170 mijl te gaan!