· 

Rust (en drukte) op La Gomera

Het is zover : Ivan wil ergens blijven wonen (en ik vind het ook best ok)!

We hebben ons nieuwe toekomstplan al uitgedokterd en het lijkt realistisch :

  • We kopen het vervallen huisje boven op de berg tussen Agulo en Las Rosas met onze voortuin gericht op de vallei en de bergen en onze achtertuin met zicht op zee. We moeten het nog wel helemaal renoveren. (kostprijs huis +/- 30,000€)

  • We kopen ons de kleinste 4x4 (geen villaparktank) : een Suzuki Samurai (ik heb de kleur ook al gekozen : een rode met witte kap) (Ivan denkt zelfs over de Lada Niva)

  • We laten Vaguebond liggen in San Sebastian zo kunnen we leuke tochtjes maken langs de Canarische Eilanden, gaan shoppen in Santa Cruz de Tenerife en op vakantie gaan naar Porto Santo en Madeira.

  • Onze dagelijkse inkopen doen we op de markt en onze bolo's bakken we zelf!

  • We planten een struik kerstrozen voor onze deur die ze hier bizar genoeg 'Flor Pascua' (paasbloem) noemen.

Check! Check! Dubbel Check!

Valt het al op : we vinden het hier heerlijk! Na het toerisme-hart van de Canarische eilanden, Tenerife, belandden we hier eerder deze week op een roze wolk. Het stadje heeft iets van de gemoedelijkheid van La Coruna, altijd leven op straat, lachende gezichten en oude mannen met sigaren onder palmbomen, iets van de onbaatzuchtigheid van Porto Santo, helpende handen alom. Hier vind je niet de grootschaligheid en onpersoonlijkheid van een stad of de arrogantie van een toeristenstad. Op de markt zijn de prijzen betaalbaar, de juffrouw in het groentenkraam helpt je met een lieve glimlach verder, de bakker legt de bestelling al klaar als Ivan binnenwandelt. Het brood kost hier de helft van wat het in San Miguel kostte en we aten voor 8,5 euro al een overheerlijke lokale bonensoep met de lekkerste tapa's totnogtoe (lokale geitenkaas en vers gesneden ham)!

La Gomera is een wandelparadijs en dat hebben we gisteren al ontdekt. We namen de bus naar Agulo en wilden de 14,4km naar Vallehermoso wandelen. De paden leken goed aangegeven en we zouden zo'n 1000m stijgen en 1000m terug dalen, een pittige wandeling dus.

Maar na de eerste 5km bleek dat we het iets te rooskleurig zagen. De klimmen waren zwaarder dan voorzien en de wegwijzers bleven maar hetzelfde aantal kilometers aanduiden, als ze er al stonden. Na 8km, 9km, 10km, bleven we nog 7 te gaan hebben en toen waren de bordjes op. We liepen makkelijk een half uur verloren en in alle richtingen tot we op goed geluk (en door de tuinen van een aantal mensen) ons een weg naar boven klauterden. Aan de snelheid waarmee we opschoten zouden we nooit voor 18.00 (de laatste bus), zelfs niet voor het donker (19.00), ons doel halen.

Dan maar pijltjes volgen die er wel stonden en die ons normaal gezien naar een dorp langs de busroute zouden brengen : Las Rosas. De laatste twee kilometers kostten ons nog bijna twee uur klauteren en klimmen over overwoekerde en verstopte bergpaden en liters zweet maar werden beloond met een prachtig zicht op een roze Teide op het buureiland Tenerife bij ondergaande zon .

De bus haalden we nog en dankzij één van de meest voorzichtige en lieve buschauffeurs ooit slingerden we nog meer dan een uur door de bergen en kloven van La Gomera op weg naar de haven.

Dit smaakt naar meer, eerst een dagje nietsdoen en zwemmen en dan de volgende wandeling.

Sunshine kwam vandaag toe en Zensation verwachten we morgen dus het wordt hier weer gezellig!


Wat het huisje betreft : we denken niet dat ons huisje snel verkocht zal worden dus we zullen eerst nog de rest van de wereld proberen te ontdekken voor we beslissen … ;-)

En die Suzuki wordt er binnen 5 jaar alleen maar goedkoper op!