Een beetje Afrika, een beetje Carieb.

Lap, het is weer zover! We willen niet weg!

Het is onze laatste avond in Mindelo, op San Vicente, Kaapverden. We hebben hier een dikke week voor anker gelegen en vandaag in de haven.

De sfeer is moeilijk te omschrijven, de perfecte mix tussen een beetje Afrika en een beetje Carieb ?

We hebben ondertussen geleerd dat ons anker niet zomaar zal loskomen, zelfs bij windstoten boven de 40 knopen bleef ons meisje netjes op haar plaats. We worden hier 's morgens gewekt door de kleine ferry'tjes (motorbootjes met een buitenboordmotor) die de lange rij wachtenden aan de markt weer naar huis varen, door de vissers die hun netten uitleggen of tussen de boten door laveren, op zoek naar de beste visplek.

We kunnen uren ronddwalen op de open markt, waar de vrouwen hun fruit en groenten aan de man brengen en het eerder lijkt op een theekransje of lifestylebeurs voor Afrikaanse vrouwen dan op een eigenlijke markt. Het bruist hier elke dag van het leven, iedereen lijkt iedereen te kennen, de honderden zwerfhonden lopen niemand in de weg maar hangen loom en lui rond de mensenmassa. Niemand heeft haast, nergens klinkt een woord harder dan een ander maar er is een continu gezellig geborrel, doorspekt met een hartelijke lach en soms zelfs muziek.

Het plein achter de markt staat vol kleine, witte stenen hutjes. Hier zijn de non-food kraampjes : havaianas (flipflops) à volonté, kleedjes, broeken, tasjes, petten in alle maten en kleuren, houtsnijwerkjes, armbandjes en kettingen zoals u ze nog nooit zag. En ergens tussen de huisjes zit een dametje, verstopt onder een berg kleedjes, broeken, tassen en petten en een naaimachine. Ze maakt gastenvlagjes. (het kleine landvlagje dat je beleefdheidshalve op je boot draagt wanneer je het land bezoekt.

Ze zijn super! Allemaal anders van maat en met lapjes aan elkaar gemaakt maar elk vlagje is een uniek stukje handwerk.

Aan de kaai, naast de ferrywachtrij, is de vismarkt waar de plaatselijke vissers hun dagelijks vangst verkopen. In een hoek kookt een dame elke dag de 'prato del dia' : een bord met de vis van de dag, verse groenten en rijst. Rond het middaguur zie je meisjes met dampende borden vanaf de vismarkt naar de open groentemarkt, de supermarkt, de barretjes en zelfs gewoon wachtenden op straat borden uitdelen.

In het dorp zelf bruist het ook : er zijn talloze 'chinezen', klerenwinkels, kappers, cafeetjes, supermarktjes, de bakker (met de Nederlandssprekende bazin), de wasserette met de mevrouw die ons gisteren na sluitingstijd voor de deur zag staan en die ons nog achterna kwam maar de deur niet snel genoeg open kreeg zodat we al weg waren toen zij op straat kwam, de pop-up kraampjes met schoenmakers, juweliers, bananenverkopers (vandaag zelfs een mevrouw met een tupperwaredoos onder haar arm, vol sandwiches) en natuurlijk alle lieflijk aangeboden services aan de haven, inclusief de oude man die ons elke dag op 50m van de ingang van de haven de weg wijst naar die ingang...

En dan is er nog de overdekte markt, de mercado. Een uitgebreid assortiment is het niet maar de moeite die de vrouwen zich getroosten om hun koopwaar zo mooi mogelijk uit te stallen en aan de man te brengen is geweldig. Vandaag deden we de grote inkopen en kregen we een paar appels extra omdat het meisje geen wisselgeld had!

Veel hebben we naast Mindelo niet gezien. We liggen al een week onder een dikke laag saharazand. De Harmattan blaast de hele Kaapverdische eilandengroep onder het zand. De zon is vaak niet meer dan een mistig geelbruin vlekje tussen de bruine wolken. De bergen rondom zien we nauwelijks. We waren wel getuige van een vrij exclusief fenomeen op de Kaapverden : regen! Ook voor ons was het al maanden geleden! We gebruikten de onweersbuien dankbaar om de boot af te spoelen.

Ondertussen zijn we ook al vaste klant in het barretje van de Marina. Je legt je bijbootje aan het terras en zit gegarandeerd nooit lang alleen. Hier houden we ons dagelijks aperitief / palaver / verjaardagsfeest / welkomstcomité / sinterklaasfeestje / … Kortom, elke reden is goed genoeg.

Dat maakt dat we ondertussen een hechte kliek gevormd hebben. De Ariël is ondertussen al op weg naar de Carieb, de Nok vertrok deze morgen vroeg. Helena vertrekt morgen samen met Hullu Poro naar een naburig eiland waar ze rendez-vous hebben met Long John Silver en Jonas. Op één van de andere boten vaart ook Sinterklaas mee, hij (zij?) slaagde(n) erin om een pakje aan boord te droppen zonder dat iemand iets hoorde! Dat was een superleuke verrassing!

We hebben genoten van de heerlijke palaveruurtjes met Peter en Ria en Remco en Lia, Heinze en Anneke en Marieke, Harmen en Bernard! Het was fijn jullie te leren kennen en toch een paar weken samen op te trekken, hopelijk kruisen onze paden nog eens! Maar vooralsnog varen we elk onze eigen route, het gaat jullie goed, behouden vaart en geniet!

Ook wij vertrekken morgen. Onze volgende stop zal waarschijnlijk Barbados op de Caraïben zijn. De oversteek duurt tussen de 14 en de 21 dagen. We proberen elke twee dagen een stukje uit ons logboek te mailen naar onze Walkapitein Rob die het dan op de webpagina zal plaatsen. Merci! En tot ergens aan de overkant!