· 

Hoog bezoek in Bonaire

Vorige week begon een nieuw luxeleventje. Niet alleen kregen we hoog bezoek maar er kwam ook een auto bij en kans op een echte douche. Sinds Mindelo - Kaapverden bestaat onze douche uit een duik in zee (zout) en een plantenspuit met zoet water (1 douche = 50cl water) en als we echt verkwistend zijn, een heuse douche van 4 liter vers water uit de douchezak, beeld je dus eens in hoe wij uitkeken naar een echte verkwikkende douche!
Als extraatje zouden we nu elke dag langs de Albert Heijn kunnen rijden, alles waar we al maanden naar hunkeren en van dromen, verse groenten en lekkers van bij ons (of toch bijna)! 
We hadden een hele koffer vol bestellingen gedaan waarin alleen onze gouden regel niet goed paste : als je twijfelt, kies voor de chocola!!! Er bleken vier pakjes in de koffer te zitten (3 voor Ivan, 1 voor mij) en drie potten choco (voor Ivan), kwestie van de prioriteiten duidelijk te stellen... Enfin, met die voorraad chocola geraak ik 2 en Ivan 6 weken verder, dat wordt afzien tot Nieuw-Zeeland (10 maanden)! Gelukkig kwamen ook de schoenen, kaarten en boeken mee zodat nu eindelijk het gevecht om de e-reader gestaakt kan worden en we volop kunnen voorbereiden voor Panama, waarvoor dank! 
De hele week toerden we door Slagbaai National Park, over land en over zee, langs zoutwinningsgebieden met prachtig roze zoutpannen, via slavenhuisjes en door mangroves. We zagen knaloranje vogels, vervaarlijke roofvogels, fregatvogels, wilde papegaaien, grote boosaardige leguanen, schattige lieve hagedissen, om ter rooste flamingo's, reigers en andere mangrovesteltlopers en cactussen, cactussen, cactussen en zei ik al cactussen?
Bonaire is echt wel gevarieerd. 
Het hele eiland is tot zo'n 60 m diep in zee beschermd gebied. Je betaalt een Nature Fee waarmee je een jaar toegang krijgt tot het afgeschermde National Park en waarmee je een jaar mag duiken en snorkelen. Zowel de Nature Fee als onze Mooring Fee gaan integraal naar het park dat zorgt voor bescherming van de cactussen, leguanen, ezels, vissen, koraal en ander wild leven.
Omdat Bonaire in de eerste plaats een duikersbestemming is, wilden we ook wel eens het water in, zelfs papa kregen we zover om zijn beproefde schoolslagtechniek eventjes in te ruilen voor de snorkeltechniek, met palmen! 
Mama kregen we bijna niet meer weg van Karel's Pier waar de papegaaivissen, damselvisjes, trompetvisjes, murenes en barracuda's haar continuë aandacht opeisten. Het enige dat haar weg kon houden van de pier was een ijsje bij Gio's of omdat de zon onderging.

We zouden geen Onraedts zijn als we niet voldoende tijd en ruimte inlasten voor rust (!!!), eten en drinken en communicatie-updates met wat voor fronten dan ook (thuis-, vrienden-, ZA-, familie-, ...)! 
De week vloog om en voor we het goed en wel beseften zaten we alweer op de luchthaven. Mama en papa zijn weer thuis, wij zijn nog steeds thuis. 
Net voor ze immigratie doorliepen hoorde ik nog iets als "Zeg, kunnen wij ook naar Frans-Polynesië? Want 't is nog wel lang hee, december...". 
Wij zeggen zeker geen nee! En ja hoor, ook Frans-Polynesië is bereikbaar!