· 

Uit de boekjes

We zijn er! Bonaire!
Ivan zocht en vond een weergat van drie dagen om de volgende 500 mijl te overbruggen zodat we op tijd in Bonaire zouden zijn waar mama en papa op bezoek komen. 
Ondanks alle waarschuwingen dat afspraken maken met een zeilboot heel erg lastig is, als het weer tegenzit neem je immers onnodige risico's om er op tijd te geraken, waren ze niet te stuiten, ze zouden langskomen! En het is ons wonderwel gelukt. Zelfs het weer deed exact zoals voorspeld!
Het werd drie dagen genieten. Voor één keer had ik, de herinnering van de oceaandeining op onze grote oversteek nog vers in het geheugen, op voorhand eten gekookt en brood gebakken zodat ik onderweg weinig in de keuken zou moeten staan.
Ervaring leert ons dat wanneer de zee nog maar vermoedt dat er beweging is in de keuken, de deining plots meedogenloos wordt, elke keer opnieuw.
Geen risico's dus en spaghetti maken!
Onze deiningbestendige culinaire voorbereiding, het ideale weer en de genadige oceaandeining maakten van deze tocht een droomoversteek!
De extra omzeilmijlen die we maakten om zeker ver genoeg uit de buurt van Venezuela en zijn overvallers te blijven waren absoluut geen straf.
Vaguebond genoot minstens even hard als wij en sjeesde zo hard dat we al na minder dan 3 dagen Kralendijk binnenliepen. Omdat we liever geen onbekende haven of ankerplek in het donker aanlopen, moesten we nog anderhalf uur toertjes draaien tussen Kralendijk en Klein Bonaire voor de zon opkwam en we een vrije boei konden zoeken.
Ankeren is hier verboden maar er liggen 40 moorings voor bezoekende jachten. Zijn die bezet dan is er nog de jachthaven. 
Wij zijn ondertussen grote voorstander van ankeren en moorings, dat doen we veel liever dan in een haven liggen, en het is nog goedkoper ook!
Op het radionetje hoorden we dat het enorm druk was en er amper vrije boeien te vinden waren maar dat bleek enorm mee te vallen en een uur nadat de zon opkwam lagen wij lekker vast voor Karel's Pier en Ivan al in het water om de mooring toch maar te checken. Maar die bleek pas vernieuwd te zijn en dus dik in orde.
Ons huis ligt vast voor de volgende 14 dagen! Met, zoals al snel bleek, de mooiste tuin die je je kan wensen en zoals we op Facebook mochten lezen :  we hoeven hem niet om te harken!
De boot blijkt een lekker hapje te zijn voor honderden vissen die constant rond haar buikje zwemmen, één van de eerste beestjes die we zien zijn 'angelfish', prachtige geel en blauwe vissen die we in de pilot hadden gezien maar niet verwachtten vlak onder de boot. Na zonsondergang is het een gebruis van jewelste rond de boot : opgejaagde vissen springen voor hun leven, de achtervolgende barracuda's maken zelfs golven in het water!
Het is ons al lang duidelijk, we zullen hier (weer) meer tijd in en onder water doorbrengen dan erboven!
Mama, papa, trek jullie vinnen maar strak aan!
Bonaire, we zijn er klaar voor!