· 

Naar het vasteland : van Curaçao naar Colombia

Vijf maanden hebben we rondgezworven langs eilanden maar vandaag vertrekken we weer naar het vasteland. Naar Colombia, Cartagena!

 

Na een hoop gezever laten we de criminele zonnepaneelverkoper in zijn vet (en ons geld) sudderen.

Als we het Spaanse Water uitvaren worden al die leugens, flauwe smoezen, valse beschuldigingen en achterbakse streken al meteen voor een groot deel achtergrondruis. Vaguebond sjeest er, ondanks de deining,  weer eens vandoor met heerlijke gemiddeldes van bijna 8 knopen! We halen ons maximum daggemiddelde aller tijden van 190 mijl op 24 uur!

Ik slaap als een marmot, zelfs wanneer Vaguebond van hoge golven dendert of badkamerkasten openspringen en hun inhoud door de boot katapulteren, slaap ik lekker door! Het doet deugd om weer op een varend schip te slapen.

 

Sam stuurt perfect, Vaguebond klieft door de golven en wij vinden al snel ons zeeritme terug, zo hebben we het graag!

De tweede dag valt de wind weg. Onze sjeessnelheden ruimen plaats voor een gezapige 5 knopen. Stilte voor de storm, weten we...

Voor het eerst in maanden lopen we 's nachts wacht in zeilpak en fleece, dat zijn we echt niet meer gewoon! Gelukkig stijgt na zonsopgang de temperatuur makkelijk met 15 graden zodat je al snel weer staat te zweten in je zwembroek.

Ook de vliegende vissen zijn weer van de partij, zo mogelijk nog chaotischer dan gewoonlijk.

De derde dag trekt de wind aan, we naderen Baranquilla, een geduchte kaap waar altijd veel wind en hoge golven staan. Minder dan 30 knopen is een uitzondering.

Wetende dat je bij je weerbericht (33 knopen) makkelijk 5 knopen moet bijtellen, rekenden wij op vlagen van om en bij de 40 knopen... (veiligheidshalve hadden we onze knaloranje stormfok al aangeslagen aan ons kotterstag en hebben we op Curacao, met behulp van vriendelijke buren, ons sleepanker gebruiksklaar gemaakt)

En dat hebben we geweten!

Vaguebond dendert op haar zij van golven van zo'n zes meter naar beneden om door een volgende golf de andere kant op gegooid te worden.

Voor het eerst krijgen we te maken met brekers, ze schuimen de kuip in en zetten ons tot onze knieën in het water, gelukkig zonder dat er veel water binnen in de boot geraakt (leve het opstapje!).

Natuurlijk varen we weer pal voor de wind en moeten we gijpen... 's nachts. Glibberend tussen de vliegende vissen strompel ik op het voordek om de spiboom van kant te wisselen en verlies daarbij de uphoal (touw dat de spiboom omhoog houdt), bummer! Dat wordt mastklimmen volgende week.

Het weer is zo wisselvallig en bruut dat we besluiten om samen wakker te blijven. Slapen lukt niet en zo verliezen we niet onnodig tijd met aankleden als er hulp nodig is aan dek. En het geeft ook een fijner gevoel om niet alleen aan dek te zitten.

Dat maakt dat we meer dan 24 uur in de weer zullen zijn, nauwelijks kunnen eten of plassen, niet slapen en vol blauwe plekken zullen staan. Al dommel ik bij een winddipje af en toe wel in ...

Eens de nacht en de hoek van Baranquilla voorbij duurt het nog een paar uur, waarbij onze douchezak mysterieus verdwijnt in een breker, de bevestiging van een zonnepaneel sneuvelt en de AIS (toestel waarbij we de omringende schepen zien en ook hoe dicht ze zullen komen en wanneer dat zal zijn) kuren krijgt.

Eindelijk lijkt de wind ook moe te worden, de deining in slaap te vallen en de brekers minder fanatiek. Ik val opgeplooid in de kajuitingang in slaap, echt niet de meest comfortabele houding maar de vermoeidheid speelt mij parten. Mijn bewondering voor helden als de Volvo Ocean Race-mannen en -vrouwen groeit alleen maar...

Raar maar waar, de wind luwt zodanig dat we uiteindelijk op een vlakke zee heerlijk genieten van de aanloop van Boca Chica de Cartagena, de laatste mijltjes zelfs nog eens heerlijk aan de wind. Zo'n zeildag doet je alle ellende van de dag en nacht voordien vergeten!

En nu liggen we dus in Colombia, in Cartagena.

We zijn hier verdorie helemaal zelf naartoe gezeild!

We kunnen het nauwelijks geloven maar het is echt waar : na zeven maanden en een half liggen we met onze eigen boot afgemeerd in Colombia!