· 

Een lange weg te gaan

Het is zover, we zijn er klaar voor. Deze keer wel. Denken we.
Na veertien dagen op de Islas Perlas, heel wat voorraad armer en heel wat voorraadwijsheid rijker (welke zaken houden lang en welke niet), keren we terug naar Panama City.
Serieus tegen onze zin. Net zoals elke andere cruiser hier hebben ook wij een hekel aan Panama City. Vandaag zei een Canadees nog tegen ons : "Ze willen wel je geld maar jou niet.", en dat is exact het geval.
Gelukkig leerden we Chris kennen, een inventieve, enorm slimme jonge Panamees die in één van zijn opstartende zaken ook boten wil gaan bevoorraden (hij levert ook boxen biogroenten en verdeelt overheerlijke honing, is een gepassioneerde foodie, wil alles weten wat er in de wereld te leren valt en is bovendien ongelofelijk sympathiek)!
Hij levert volledig volgens afspraak een overvolle auto met vers vacuüm getrokken en diepgevroren vlees, heerlijk ongekoelde, half rijpe en erg mooi fruit en groenten en alle andere supermarktitems die we opgelijst hadden.
Die voorraad moet natuurlijk allemaal een plek krijgen op de inventarislijst en aan boord. We hebben nu 600 liter water in onze tanks, 300 liter drinkwater in flessen, 4 douchezakken, 120 extra douche-/was-/kuiswater, 300 liter diesel, 7 broden, bloem voor 44 broden, 260 blikken, 8 zakken cornflakes, 72 pakjes koeken en een industriële hoeveelheid chips. Om je een beeld te geven...
En dan heb ik het nog niet over het aantal kilo yuca, aardappelen of appelsienen, limoenen, ananassen en bananen!
Wat neem je mee voor een reis die tussen de 40 en 50 dagen duurt?
Eén ding weten we nu wel zeker : veertien dagen geleden waren we er duidelijk niet klaar voor! Nu hopen we van wel.
Op twee dagen tijd verzetten we bergen werk en doen 's nachts geen oog dicht door de vreselijke deining, het geklots en het nachtelijk lawaai op de ankerplek.
Het weer is nog steeds niet echt wat we gehoopt hadden. De eerste 800 mijl is het allemaal tegen wind dus opkruisen, eens in de buurt van de Galapagos zouden de tradewinds komen en zouden we een makkelijkere koers moeten kunnen varen voor de volgende 30 dagen.
We zullen het zien. We vertrekken (ik toch) oververmoeid na twee slapeloze nachten en overvolle oververhitte dagen maar we zijn er denkelijk klaar voor. Ook al hebben we geen idee wat ons te wachten staat of hoe het voelt, 40 dagen non-stop op een bootje van 13 meter lang. 
Naar het schijnt zie je soms gedurende de hele oversteek geen enkele andere boot...
Gelukkig zijn we niet moederziel alleen : vandaag vertrok een boot vanaf de Islas Perlas en woensdag vertrekt een frans nichtje van Vaguebond, de Vagabond. We hebben alle drie een SSB radio aan boord en kunnen onderweg hopelijk eens elkaars stem horen.
Tot binnen een dag of 40, 50!
Tot binnen een week of 6, 7!
Tot binnen een maand of 2!

We zullen proberen elke week via de blog een verslag te posten op de website, misschien elke paar dagen een berichtje op Facebook.
Doen we niet zelf natuurlijk maar we hebben geweldige walkapiteins thuis die onze mailtjes omzetten in voor iedereen leesbaar nieuws.
Alvast bedankt Anke en Rob!