Onze tweede week op de Stille Oceaan was van een heel ander kaliber dan de eerste. Doordat de wind 30° draaide, volgde ons humeur met 180°.
We zeilen nu (met af en toe een dobberdag). In de juiste richting. Met de golven mee in plaats van er tegenin. Op een boot die recht ligt. Onze comfortfactor is met 100% gestegen.
We kunnen eindelijk ontspannen zitten, zelfs rechtstaan vergt geen powertrainingsessie meer. We kunnen een zalig warme douche nemen, de lakens verversen en zelfs Uno spelen aan dek zonder dat de
kaarten gaan vliegen (op een dobberdag natuurlijk)! Het laatste vers vlees wordt verwerkt in de lekkerste uitgevonden gerechtjes en we genieten van de mooiste dolfijnenshow ooit bij zonsondergang
(salto's, schroevendraaiers en flipflops)!
Maar één dag kreeg deze week toch een speciaal tintje : vrijdag de 13de.
Wanneer we bij het krieken van de dag (na een nacht van totale windstilte) in een visnet dobberen, twijfelen we toch serieus of we misschien toch bijgelovig moeten worden. Nog voor we er helemaal
uit zijn, spurt Ivan naar binnen om het PanPacific-net te hosten op de radio, waarschijnlijk voor de laatste keer. We geraken stilaan te ver en worden elke dag minder duidelijk hoorbaar voor de
mensen in de noordelijke Pacific. We hebben ondertussen wel een tusseninnetje met de andere boten.
Ben, onze weerman, laat ons weten dat we alledrie best zo snel mogelijk naar het zuiden varen en dat doen we dan ook.
De wind steekt eindelijk terug op, we hijsen de zeilen en vliegen met een knik in de schoot richting evenaar.
Meteen worden onze zorgvuldig bewaarde conrflakesdozen, stiften, kleurpotloden, schaar en plakband bovengehaald en wordt er de hele middag duchtig geknutseld. Ook onze allerlaatste fles bubbels
wordt koud gelegd...
Exact om 16.00 (22.00 utc) zien we, getooid in kronen, baarden en drietanden, gewapend met een glas bubbels en begeleid door een stel acrobatische dolfijnen en twee immense walvissen, onze
positie wijzigen van N 00°00,0001 naar Z 00°00,0001!
We zitten in het zuidelijk halfrond!
Omdat we niet wisten of Neptunus wel in de buurt was om zijn glas op te drinken (hij gaf geen teken van leven), hebben we van zijn glas een glaasje gemaakt.
Omdat we geen al te zatte walvissen achter ons willen, hebben we zo weinig mogelijk van onze fles in zee gekieperd.
Omdat het vandaag vrijdag de 13de is en we het noodlot liever niet tarten, hebben we zo veel extra toasts op Neptunus uitgebracht dat de fles helemaal op was .
(grijns)