· 

Kafkabank

Net zoals elk ander land, telt Nieuw-Zeeland verschillende banken. Elk met een eigen, duidelijk herkenbare kleur die ons vooral doen denken aan Belgische politieke partijen. Het kleurenpalet omvat een gele, rode, blauwe en groene bank. Omdat de kleur net dat tintje vrolijker en zomerser aanvoelt (en toch ook omdat de voorwaarden ons bevielen) kozen we voor de Groene Bank.

Het opzetten van een rekening was in twee, drie klikken gereed. Twee dagen later kregen we Nellie, onze persoonlijke adviseur aan de lijn. Een vrolijk en supervriendelijk meisje gaf ons na een aantal uiterst vreemde en bizarre vragen onze rekeningnummers en voorlopige paswoorden. Als PurpleZebraxxxx en SilverKiwixxxx konden we alvast online aan onze rekening en er geld opzetten. Geld afhalen, transacties doen en kaarten krijgen kon pas nadat we onze identiteit persoonlijk hadden laten verifiëren en een adresbewijs hadden afgegeven in een plaatselijk kantoor. Een peulschil. In minder dan geen tijd zou ook deze hindernis genomen zijn.

Vrijdag togen we, als onderdeel van onze dagelijkse wandeling, naar een GroeneBankkantoor in de stad, gewapend met onze paspoorten en brieven van de Nieuw-Zeelandse Post. De post bevestigt officieel je adres met een RealMe verificatie, te vergelijken met eID en gebruikt door alle officiële instanties. Om zeker te zijn nemen we ook nog aan ons geadresseerde brieven mee en aan ons gerichte rekeningen, kwestie van voldoende ‘bewijzen’ in handen te hebben.

Maar dat bleek buiten de regeltjes van de Groene Bank gerekend. Zij aanvaarden geen officiële RealMe-brieven. Zij willen bankafschriften zien. Juist ja, bankafschriften! Van een Nieuw-Zeelandse bank, uiteraard. Toen de jongen aan de balie begreep wat een absurditeit hij verkondigde, meldde hij dat een rekening van een elektriciteits- of waterleverancier ook mocht. Maar laten die nu net geregeld worden door het havenkantoor. Of we een huurdersovereenkomst hadden? Ja hoor beste kerel, zie hier : de overeenkomst en zelfs de eerste rekening! Ook dat voldeed niet, op de overeenkomst stond immers geen adres…

Ons paspoort in combinatie met de naam op de overeenkomst en de rekening van dezelfde firma met het adres op was geen twee, maar drie stappen te ver nadenken voor deze arme jongen.

We dachten dat de jongen misschien nog relatief nieuw was en niet durfde na te denken uit schrik iets fout te doen dus probeerden we ander filiaal, hopelijk met iets meer doorwinterde medewerkers die al toestemming kregen om zelf na te denken.

 

We vonden zelfs eentje dat op zaterdag open was en waar we op enkele minuten voor sluitingstijd binnengeraakten. Niet omdat we dat zo planden, wel omdat onze navigatietool ons als wandelaar over bruggen en wegen liet wandelen waar geen wandelaars toegelaten werden of ons over niet-bestaande (maar wel op de kaart getekende) wegjes liet gaan waardoor onze wandeling van een uur en vijftien minuten uitmondde in eentje van meer dan twee uur.

Maar kom, we waren er en hadden zelfs voor contracten als extra bewijs gezorgd. Maar ook daarmee vingen we bot. Bankuittreksels, die hadden ze nodig. Huurovereenkomst + paspoort + rekening was weer niet genoeg. Een bewijs van het havenkantoor dat verklaart dat wij op dat bepaalde adres wonen, dát zou ook alles kunnen oplossen als we echt geen bankafschrift konden voorleggen!

Dus gaat Ivan dat bewijs halen en wandelen we na het weekend vol goede moed naar het eerste Groene Bankkantoor. Zo fier als een gieter spreiden we al ons bewijsmateriaal ten toon. Wanneer de juffrouw ons bewijs meeneemt om het voor te leggen aan de manager voelen we al nattigheid. Als de manager in kwestie met een uitgestreken gezicht terugkomt, knapt er iets in ons. Dit kan niet waar zijn. Drie keer laten ze ons voor nieuw bewijs zorgen, drie keer geven ze ons verkeerd advies en ook nu weer moet het bewijs, waar ze gisteren letterlijk om vroegen, extra gecheckt worden. Op het hoofdkantoor! Plots zien de stempels, logo's en handtekeningen van de marina er toch twijfelachtig uit.

Voor ons is de maat vol, overvol en we nemen niet zo vriendelijk onze bewijsstukken uit de handen van de Domme Gans van dienst die ons succes wenst met zulke ‘attitude’ in haar ‘branche’. We maken maar meteen van de gelegenheid gebruik om het foldertje met ‘Klachten’ voor haar neus mee te pikken.

Stomend van colère lopen we de hoofdstraat van Auckland op, alle banken zitten hier en de kleur kan ons plots veel minder schelen, we gaan ze gewoon allemaal af! De Gele Bank is de eerste maar opent geen rekening voor mensen met een visitorvisa, dat is meteen duidelijk en hier hoeven we dus geen week te verspillen aan verkeerde adviezen en het verkrijgen van belachelijke papieren. De kleur stond ons toch al niet aan.

De volgende is de Blauwe Bank waar we door een ‘snelle jongen’ uit de wachtrij worden gehaald om ons beter te kunnen uitleggen in welke rij we moeten aanschuiven (ja, serieus). Ook hij gaat bij een meerdere (die bezig is met mensen die lang voor ons in de wachtrij stonden -grijns) informeren en komt met hetzelfde slechte nieuws als de Gele Bank. Een beetje wanhopig gezicht, een smeekbede om hulp en Ivan's puppy eyes doen hem nog bij twee anderen informeren waardoor we, voor de anderen in de rij, aan een loket gezet worden. De juffrouw beaamt wat ‘Snelle Jongen’ ons meldde maar laat ons ook meteen weten dat er misschien mogelijkheden zijn. Gelukkig hebben we alle papieren bij en vallen we binnen de uitzonderingsmogelijkheden! Maar we moeten wel een afspraak maken met onze persoonlijke adviseur. Of we woensdag kunnen ?

Vandaag vertrekken we met een klein hartje -en een rugzak vol bewijsmateriaal- naar de Blauwe Bank. Paris ontvangt ons enorm enthousiast en is in de wolken over onze zeilreis. Ze had dus al duidelijk ons mini-dossier gelezen, een goed teken.

Een half uur later wandelen we met onze al werkende bankkaarten de bank buiten!

Leuk zo'n attitude!

En moest het niet gelukt zijn, de Rode Bank was nog iets verder de straat op...


PS : We wachten vol spanning op het telefoontje van de klantendienst van de Groene Bank. Waarom we onze identificatie nog niet volbracht hebben en waarom er geen beweging op onze rekeningen is…


LEES OOK