Kafka, het einde nabij.


Vandaag, op de verjaardag van Franz Kafka, drinken wij een glaasje, drink er eentje mee!


Kort na het verschijnen van de vorige blog, kregen we het verlossende antwoord van Aaron, onze evaluator bij NZQA. Ivan’s diploma kreeg een 8! Een droomscenario! Hiermee gaan alle deuren in Nieuw-Zeeland open en ons immigratiedossier zal hiermee geen duimbreed meer in de weg gelegd worden! Tijd voor een eerste feestje bij dit fantastische nieuws.

Het feestje zou toch wat vertraging oplopen, deze uitkomst bleek heel slecht te vallen op de al weken opgebouwde stress in Ivan’s maag en alles wat nog maar van ver aan eten en drinken deed denken was reden om hem lijkbleek richting badkamer te doen kruipen. Maar we hadden al zoveel geduld gehad, een dagje meer zou het verschil ook niet maken, we waren geslaagd en dat zal ook morgen nog steeds zo zijn. We kijken er in elk geval naar uit om Auckland nu echt onze 'thuis' te noemen!

Tot we ’s avonds een mail krijgen van Phoebe. In Beijing, waar onze immigratie-beambte werkt, is het vier uur vroeger dan hier. Er staat een kleine nota op het verslag van NZQA waardoor ze Ivan geen werkvisum kan verschaffen…

Onze wereld stort helemaal in. Dit kan niet waar zijn! De nota luidt als volgt : hoewel wij uw diploma als een niveau 8 inschalen (het hoogst mogelijke voor een ingenieur) bestaat er geen gelijkaardige opleiding in Nieuw-Zeeland op dit niveau, een van de vereisten voor het visum. Dus ook al staat Ivan's diploma op de lijst van broodnodige talenten, omdat Nieuw-Zeeland de opleiding op dat niveau zelf niet aanbiedt, mag Ivan hier ook niet werken...

De enige oplossing zou zijn een nieuwe procedure op te starten bij de ingenieurscommissie, een paar duizend euro extra, nog meer papieren en weer eens drie à vier maanden wachten. Ons toeristenvisum is nog maar 40 dagen geldig…

Ik heb me lang goed gehouden en blijven geloven in een goeie uitkomst. Maar nu is ook voor mij de maat vol. We hebben alles driedubbel gecheckt en zouden nooit aan dit proces begonnen zijn als we niet 100% zeker waren dat we aan alle eisen voldeden. Hoe kan één zinnetje op een rapport met grootste onderscheiding nu betekenen dat je faliekant gebuisd bent?

Die nacht slapen we geen van beiden echt goed, de emmer staat naast ons bed. Met de moed der wanhoop bellen we de volgende ochtend NZQA. Phoebe, onze immigratie-beambte, had al een mail gestuurd met de vraag of ze de evaluatie eventueel zouden kunnen aanpassen volgens één van de vijf door haar aangehaalde mogelijkheden waardoor ze Ivan een geldig visum kan geven. De schat!

Een telefoontje leert ons dat NZQA Ivan ingeschaald heeft op basis van een Ingenieur Elektriciteit en niet op basis van een Industrieel Ingenieur Electronica wat in de evaluatie een verschil maakt. De aanvraag was gebeurd op basis van die laatste maar ergens onderweg zijn ze beide met elkaar gaan verwarren en hebben ze de uitkomst op de eerste gebaseerd. Foutief dus.

Terwijl NZQA overlegt met immigratie in Auckland en met het team, hebben wij zonder twijfel de zwartste dag in ons leven. We staan volledig voor blok. Ons visum verloopt binnen 40 dagen maar doorzeilen is niet echt meer een optie, het seizoen is al te ver gevorderd en we zouden op enkele maanden tijd meer dan 8000 mijl (ongeveer 15000km) moeten overbruggen. We zouden niets meer zien van de paradijzen onderweg. Fiji, Vanuatu, Solomon, Nieuw-Caledonië en Indonesië zouden we gewoon voorbijzeilen om voor het volgend orkaanseizoen nog in Thailand te geraken. Om van de financiële aderlating nog maar te zwijgen. We verplichten onszelf om de realiteit onder ogen te zien. We zullen Vaguebond moeten achterlaten in Nieuw-Zeeland en naar België komen om te werken en budget op te bouwen om Vaguebond een jaar later naar huis te brengen.

Hier stopt alles. Onze droom, onze toekomst, onze plannen.

Hoe moeten we nu verder?

Enkele uren later krijgen we weer mail van NZQA, met uiterst verrassend nieuws : ze hebben de nota vervangen, met excuses voor de foute communicatie. De nieuwe nota zegt : wij schalen uw diploma in op niveau 8. Ook al bestaat er geen evenwaardige opleiding op dit niveau, toch bevestigen wij dat uw kwalificaties voldoen aan de vereisten van een Nieuw-Zeelandse opleiding ingenieur.

We zijn nog altijd helemaal ondersteboven van het nieuws van deze morgen en hopen nergens meer op, Kafka zal er nog wel eens aan te pas komen… en zijn beste vriend, Murphy.

Dit nieuwe attest wordt naar immigratie gestuurd en een klein uur later krijgen we weer mail uit Beijing met een klein attachment aan…

De drie mooiste pagina’s die we al ooit gezien hebben. Die we 100 keer opnieuw lezen om zeker te zijn. Die we in drievoud afdrukken en elk uur opnieuw vastnemen maar nog altijd niet echt kunnen geloven :

Ivan kreeg een werkvisum! Het is gelukt!

We blijven elkaar in de armen knijpen. Gelukkig is het winter en dragen we lange mouwen en gelukkig is ons medisch dossier al ingevoerd bij immigratie. Ze zouden zich nogal vragen stellen bij onze blauwe plekken! Maar we beginnen stilaan te geloven dat het papier echt is.

Deze huiveringwekkende thriller met een apocalyptisch einde is uitgelezen, de deus-ex-machina kwam zijn wonderen verrichten, alvast voor episode 2. We hopen dat episode 3, mijn visum, ons niet weer in zo’n rollercoaster stopt. De duizelingwekkende hoogten en kolossale diepten waar we op enkele uren doorheen vlogen zijn echt niet voor herhaling vatbaar!

En die emmer mag ook weg!

Auckland, we’re here to stay!


(Met oneindig veel dank aan Phoebe en Aaron die ons echt wilden helpen en ervoor gezorgd hebben dat alles goedkwam)


LEES OOK de andere afleveringen van de Kafkatrilogie :