Zoals zo vaak zit er in het leven van Ivan weinig planning. Al was zeilen nooit een jongensdroom, wanneer hij Talifa zag staan moest hij haar kopen, zonder ooit één zeil gehesen te hebben.

Onder het motto "wat je zelf doet, doe je (meestal) ook beter" leerde hij zichzelf zeilen en na een jaar bleek het kimkielerzeilen niet echt iets voor hem. Westerly daarentegen lag hem wel en dus kocht hij de tweede in rij : Stormy Monday!

Bij de VNZ kwam hij heel wat gelijkgestemde zielen tegen, hoe zotter hoe liever.

Er kwamen niet alleen een hoop vrienden bij maar ook zeilkennis (wist je dat je zeilen kan reven als het te hard waait ? en dat je je zeilen niet onder alle omstandigheden zo hard mogelijk moet aantrekken ?), wedstrijden en één speciaal meisje...


An was al iets langer aan het zeilen. Ook vrij toevallig belandde ik meer dan 10 jaar geleden dankzij nonkel Rik op de Were Di. Daar leerde ik zo goed als alles wat ik kon van Walter en de nonkeltjes waarmee ik bijna 10 jaar elke zomer een maand op zee zat; ik wist het toen al, ik had mijn ding gevonden! Zeilen!

Maar een bootje kopen zag ik niet zitten en alleen de wereldzeeën bedwingen leek me net iets te avontuurlijk.

Tot ik enkele jaren later Ivan tegenkwam op de steigers van de VNZ...


 Ons jongste crewlid : Piep konijn.

 

Al zijn hele leven is hij de levensgezel van An, tot hij enkele jaren geleden plots het bed moest delen met Ivan.

Gelukkig vond hij Ivan wel 'nen toffe' en duldt hij hem in bed zolang hij zijn plekje maar mag houden.

Verdraagzaam, lief en zacht zijn zijn kerneigenschappen en dus onontbeerlijk aan boord.


Sinds een kleine acht jaar koesteren we elkaar, Stormy en het kleine vlammetje dat nu realiteit wordt.

 

Stormy kreeg nieuwe baasjes (dankjewel Sylvie, Bart en Gaston) en wij vonden ons droomschip in Vaguebond (zie blog). Vanaf nu gaan we voluit voor onze droom : de grote reis!