Vandaag is het zo ver : Bart, Sylvie en Gaston zijn terug uit vakantie en komen proefvaarten ...
Ik ben best wel zenuwachtig, langs één kant zou ik Stormy het liefst aan hen verkopen, langs de andere kant gaat het mij allemaal wat snel.
Wat als ze toezeggen ? Wat als we volgende week geen Stormy meer hebben, we hebben zelfs geen tijd om de boot leeg te maken, om een afscheidstochtje te doen. Onze Stormy! Straks weg ?
Tijdens het tochtje zet ik mij op mijn favoriete plekje : net voor de buiskap, aan de hoge kant. Hier hoor je weinig geluid uit de kuip en voel je de wind en de golven het best, wat daarbinnen gebeurt wil ik liever niet weten. ... En toch weer wel.
Echt nie tof!
Stormy, van haar kant, liet zich op haar best zien : er stond een leuk windje en dat heeft ze graag, iedereen wordt verliefd op haar bij zo'n weer! :-)
Als kers op de taart wilde Sylvie nog graag de genaker zien dus trekken we die toch nog eventjes ... Haar glimlach schitterde tot aan de overkant van het kanaal :-D
Sylvie was alvast verkocht!
Als we terug op ons plekje liggen komt het (voor mij) gevreesde en verwachte antwoord : Ja hoor, ze wilden Stormy heeel graag!
Ik heb mij maar weer wat buiten gezet, mijn vrees werd waarheid, volgende week was ze niet meer van ons.
Wanneer kon de keuring doorgaan en de verkoop ? En tekenen we eerst een compromis ? Allemaal vragen waar ik me niet graag mee bezig houd...
Een dubbel gevoel : ik ben blij dat alles zo ongelofelijk snel is gegaan maar ook doodongelukkig omdat ons meisje zooo snel verkocht is en ik het mij nauwelijks realiseer dat ze echt niet meer van ons is. En ook weer blij dat net Sylvie met Bart en Gaston ons meisje gekocht hebben, we konden ons geen betere mensen toewensen, dat is zeker.
:-)
:-(