· 

Intermezzo, over koetjes en kalfjes

Er zijn wat veranderingen op til de laatste tijd.
Allereerst is de zomer in het land, wat van onze weekends een waar paradijs maakt, een wifiloos paradijs maar ontegensprekelijk een paradijs. We proberen dan ook meestal om vrijdagavond nog te vertrekken en op een paar uur varen voor anker te gaan en zondag zo laat mogelijk weer thuis te zijn.
Daarnaast heb ik werk gevonden en spendeer mijn dagen tussen koetjes en kalfjes, figuurlijk dan. In de praktijk recruteer ik mensen die voor die beestjes kunnen zorgen en ervoor zorgen dat het belangrijksteinkomen van Nieuw-Zeeland, de zuivelindustrie, niet zonder volk valt. Mijn kantoor ligt midden in de haven, op 10 minuutjes fietsen en mijn lunchbreaks kan ik op minder dan 5 minuten wandelen aan het water doorbengen. Ok, het is werk en na twee en een half jaar is dat verdomd hard, maar wel met een mooi (water-) kantje.
En ook al ben ik op amper 10 minuten tijd thuis, ook dat geeft mij niet de tijd om blogs te schrijven. Op maandag en donderdag heb ik mij door Ivan zo zot laten maken om te gaan lopen. Na maanden strompelende nijlpaarden over de promenade te hebben zien ‘lopen’, puffende zeeleeuwen en -leeuwinnen, zwetende olifanten en kreunende nijlpaarden, was mijn beslissing absoluut en resoluut : NEE, ik ga niet lopen, nu niet en nooit (niet)! Maar in het donker en getriggerd door Ivan die er elke week strakker uitziet en zich beter en beter in zijn vel voelt, ben ik toch overstag gegaan. En tot mijngrote verbazing is mijn conditie veel beter dan ik verwachtte en kan ik na amper een week vlotjes een paar kilometer lopen zonder te puffen, steunen, kreunen of strompelen. En vind ik het nog leuk ook! 
Op dinsdag, woensdag en vrijdag zit in drie verschillende wedstrijdteams als voordekker, grootzeil- of genuatrimmer op de MRX’en. Dinsdag varen we de Ladies Series en mag ik het voordek voor mijn rekening nemen. Spi hijsen en gijpen heeft geen geheimen meer, zeker niet nu we begonnen zijn met de‘windward-leeward reeksen’ en er heel wat gespinakerd wordt! Ook op woensdag bij de SummerSeries is het voordek mijn terrein en neemt ivan de grootschoot of genua voor zijn rekening. 
Op de vrijdagse Rum Race mogen we geen spinaker trekken maar heb ik geleerd dat ook trimmen best leuk is...
En dus is er één ding dat ik schandalig verwaarloosd heb en dat is mijn trouw lezerspubliek, jullie bloglezers.
Bedankt voor uw eindeloos geduld en checken van de blog, wij appreciëren uw volharding ten volle!
Gelieve dan ook mijn welgemeende excuses te aanvaarden. Een nieuw leven beginnen, in een nieuw land, een nieuwe job, nieuwe mensen leren kennen, heeft meer tijd gekost dan voorzien. 
Maar we hopen nu op het goede spoor te zitten en ook het blogschrijven weer op die goede sporen te krijgen.
(Ook het feit dat we eindelijk ongelimiteerde wifi op onze ligplek hebben is hier niet vreemd aan, tot voor kort moesten we naar het havenkantoor wandelen om blogs te posten en foto’s te uploaden)