Op het einde van onze ponton liggen 11 identieke bootjes die er verdomd snel uitzien. Een beetje zoeken op internet leert ons dat het om Farr MRX’en gaat, 34 voet racebootjes die in parallel gebouwd zijn, speciaal voor deze club om zo identiek mogelijke boten te krijgen om zo eerlijk mogelijke matchraces te houden. De 10 kleinere bootjes aan de volgende ponton zijn Elliott’s 7m en zijn de trainingsbootjes van de jeugdteams (voor amper 5000NZD per jaar kan je een aandeel in deze bootjes kopen, inclusief outfits en training). Er liggen drie startboten, twee catamarans en een stel ribs bij. Naast de enorme reclamestickers dragen ze allemaal het logo van de RNZYS, de yachtclub vlak naast onze deur.
De Royal New Zealand Yacht Squadron is zonder twijfel de meest prestigieuze zeilclub van Nieuw-Zeeland. Alles wat en iedereen die iets te betekenen heeft op zeilvlak wordt gesponsord, getraind of is lid van “The Squad”. Ze zijn de thuisbasis van ETNZ (Emirates Team New Zealand), de winnaar van de America’s Cup. ‘The Auld Mug’, de oudste sportbeker ter wereld werd als hoofprijs ontworpen en geschonken door de club in 1851 en sindsdien keer op keer doorgegeven. Vandaag staat hij eindelijk weer ‘thuis’ te blinken in zijn eigen clubhuis.
Zo lang ik geen beter tijdverdrijf vind, hou ik me bezig met ‘projecten met algemeen nut’ zonder dat ‘nut’ te definiëren. Een daarvan is uitzoeken hoe het hier allemaal zit met die racebootjes, wedstrijden en yachtclubs. Dus trek ik op een zonnige vrijdagmiddag mijn stoute zeilschoenen aan en spreek de eerste de beste kerel aan die er sympathiek uitziet en rond de bootjes loopt. Hij draagt een jas van ETNZ en een pet van de RNZYS, die wordt het aanspreekpunt!
Voor ik het goed en wel besef zit ik in de kuip van één van de MRX’en met een glas rum-cola in mijn hand en wordt er tussen de aanwezige schippers gepalaverd wie mij als crew mag meenemen. Keuze uit drie teams maar ik blijf bij mijn eerste keuze, die sympathiek ogende man met ETNZ jas en RNZYS pet : Gary, de vlootmanager van de MRX’en.
Sinds die bewuste vrijdagmiddag zeil ik elke vrijdagmiddag de Rum Race mee op Ovlov, op zaterdag vaarden Ivan en ik op Ovlov de Winterseries mee, op dinsdag vaar ik de Ladies Series en op woensdag zeilen we vanaf volgende week de Summer Series. De weekends houden we vrij voor weekendjes met Vaguebond en proberen we niet te wedstrijden, een mens moet niet overdrijven!
Wedstrijdzeilen is hier toch net iets anders dan we gewoon zijn. Tijdens het zomerseizoen is er elke weekdag wel een wedstrijd van een van de drie clubs. Voor de MRX’en beslist de vlootmanager vooraf hoe en of er gevaren wordt, de boten zitten in een sponsorprogramma en daar hangen wat voorwaarden aan vast. Zo mogen de MRX’en niet meer varen als de pieken meer dan 30 knopen aangeven en mogen we geen spi meer trekken bij 25 knopen. Die grenzen zijn rekbaar hebben we al gemerkt, vooral naar boven toe…
Ik kan in mijn eentje Ovlov wedstrijdklaar maken, ik ben meestal eerst aan boord en de bootjes zijn echt eenvoudig te zeilen. Voor we losgooien overleggen we wind en getijden, startprocedures, beste tactiek voor het opgegeven parcours en wie welke positie inneemt (Gary wil dat we alle posities kunnen innemen indien nodig maar meestal krijgen we allemaal onze favoriete plek).
We krijgen afwisselend parcourtjes voorgeschoteld en upwind/downwind reeksen. We hebben nog nooit zo vaak spi’s getrokken en naar beneden gesleurd op een paar uur tijd als de laatste maanden. En al zeker niet bij meer dan 20 knopen wind! Wij dachten dat upwind/downwind saai was maar we hebben onze mening toch zwaar moeten herzien. Dit is pure fun! Zeker in dit soort wedstrijden, met 11 identieke boten, komt het echt op alles aan, elke fout is er één te veel want de tien andere boten maken die fout misschien net niet en winnen weer een paar centimeter…
Dat we ondertussen ook al veel meer rum gewonnen hebben dan we mogelijkerwijze ooit opkunnen toont aan dat we het als team nog zo slecht niet doen ook!
City of Sails ofte Auckland. Nooit een omschrijving geweten die er zo ‘boenk’ op zit! Tijdens de vrijdagmiddagwedstrijden zijn er minimaal een twintigtal boten aan de start, soms liggen meer dan 50 boten te wachten. En dan is het nog winter, midden op een werkdag! In de zomer starten op de vrijdagwedstrijden meer dan 100 boten. De Winterseries zien ook elke keer bijna 100 boten aan de start verschijnen, de Summerseries beloven een veelvoud daarvan. We zijn hier echt met ons gat in de boter gevallen wat zeilen betreft!
Laat die zomer nu maar komen!
Een indruk van Ovlov onder spinaker bij 20 knoopjes wind... FUN!