Zaterdag ging Ivan weer met opa naar Blankenberge.
Voor mij betekent dat : uitslapen en shoppen met de mama!
En shoppen wil zeggen : lekker gaan eten, veel vertellen en (deze keer) toch wel drie winkels gedaan ... en zelfs iets gekocht (I loooove mijn kleedje!)
Wanneer Ivan en opa 's avonds thuiskomen blijkt dat er nog maar een mini-stukje moet gefrot worden van de romp, nog maar een uurke werk. Dat wil zeggen : morgen moet dat laatste stuk er af!
En wat doe je dan ? Weer of geen weer, dat laatste stk eraf gaan frotten tiens!
Maar aan de boot geraken is een ander paar mouwen! Het terrein is zondag gesloten maar we hebben wel de toestemming om in te breken : zolang we de elektrische alarmdraden maar niet aanraken mogen we over het hek klauteren.
Apen van Köhler en andere Einsteins hadden niet zo'n piramidale constructie kunnen opzetten om over een hek te klauteren als wij! En op geen tijd stonden we aan onze Vaguebond!
Maar mannen, wat is het KOUD! Gelukkig is er stroom, zelfs al moet je die plots extra bijbetalen ...
Terwijl Ivan de laatste cm² van de romp frot vecht ik een half uur met de radio voor hij uit zijn behuizing wil. Maar ik win!
Warm krijg ik het er spijtig genoeg niet van en tot overmaat van ramp valt de stoof nog uit ook ... omdat het geld op is! Dat wordt snel verholpen door mijn stoere frotter en dan kan het gevecht om de aansluitingen van de radio beginnen, dat ik verlies. De fiche wil maar niet los. En de multi cd-speler (sooo ninethies) wil ook niet wijken voor onze iTools, die blijkt vastgeschroefd en ik vind nergens de juiste schroevendraaier.
M.a.w. : alles ligt open en semi-gedemonteerd, maar niks is in orde.
En ondertussen verga ik van de kou, hoe houdt Ivan dat uit ???
Na een paar uur komt mijn ijsboerke naar boven, verkleumd maar ... de romp is klaar! En en passant heeft hij ook al het halve roer gefrot.
Als laatste moeten we vandaag de (hopelijk) gerepareerde radar nog testen. En die werkt!
Rond 15.00 breken we onze piramidale constructie af en vertrekken we verkleumd naar huis, geen sekonde te vroeg! De thermos thee die we een paar uur daarvoor hadden gemaakt is al ijsthee geworden maar smaakt desalniettemin!
Ivan doet dit nu al 10 weken, soms met zijn papa. Dat het keihard werken is wist ik al maar in deze vrieskou met een snijdende noord-ooster en als toemaatje nog sneeuw of regen ? Wat moet ik daar nu van denken ?
Is hij nu een (nog grotere) held ? Een heilige (kandidaat paus ?) of gewoon gek om elke week je vingers eraf te laten vriezen, zonder greintje warmte om te ontdooien en het ijskoude water in je mouwen te laten lekken wanneer je uren in de vrieskou boven je hoofd met een scheermesje cm per cm 8 lagen verf van je boot probeert te frotten ???
Doe mij maar goed gek!
(maar ben stiekem wel apetrots en vol bewondering dat hij dat barre werk allemaal doet om onze Vaguebond zo snel mogelijk het water in te krijgen)