Vandaag is zo'n dag waarop je je afvraagt waarom je zo vroeg bent opgestaan als alles toch maar (letterlijk) de mist in gaat.
Om ėėn of andere reden is het voor mij, zelfs na 2 weken ontspannen vakantie, nog altijd een ramp om vroeg op te staan. En net vanmorgen wil Ivan om 7.00 vertrekken
om alle kaapse stromingen mee te hebben tot Weymouth.
Ok, mij een raadsel hoe, maar op ėėn of andere manier slaag ik erin om om 7.00 aan dek te staan, aangekleed in full battle dress. Ik beklaag het mij direct want we
staan gewoon IN een wolkendek, op zeeniveau. Het is geen mist, het zijn effectief regenwolken die tot op het water hangen.
Onze aankomst in Dartmouth nog indachtig is mijn enthousiasme om weer zo'n radartocht in het visnettenparadijs van Lyme Bay te ondernemen beneden alle peil...
Maar optimist Ivan profeteert de weerberichten van gisteren die een zonnige dag voorspellen en dus vertrekken we. Of proberen we dat toch...
Wanneer ėėn touw dan nog beslist om bij het loslaten in de knoop te schieten en achter een klamp van een buurboot te blijven hangen terwijl de stroming al meer dan
vat op Vaguebond krijgt. Er zit niets anders op dan de touw te laten gaan en - de knoop lost niet en dus hangt de touw nu aan de buurboot - opnieuw aan te leggen en de landvast te
recuperen.
Ik drijf ondertussen in het zweet in mijn pak maar door de regen kan ik het niet uitdoen, gezellig!
Bij het hijsen van het zeil zie ik dat er plots wel heel veel plaats is tussen twee zeillatten... Dat was dus het miniblokje dat ik gisteren aan dek
vond!
Zeil naar beneden, nieuwe bevestiging knutselen en na veel vijven en zessen, zeil weer omhoog, met een rif want er wordt wel wat wind voorspeld.
What's next?
Bij het buitenvaren schijnt de zon boven de zee (boven land enkel regenwolken), Vaguebond legt zich en vliegt direct naar de zeven knopen op het log! Er staat wel
een zeetje maar ons madam amuseert zich en snijdt door de golven als door boter, een plezier!
Ze houdt een logsnelheid van 7à 8 knopen, met wat stroming lopen we makkelijk 10! Zelfs ik hou het bijna twee uur aan het roer vol en serieus, we beginnen elkaar te
snappen, dat stuurwiel van Vaguebond en ik...
De rest van de dag is Ivan niet van het stuurwiel weg te slaan, misschien ook omdat ik een perfect plekje gevonden heb om heerlijk te soezen op de bank aan de
spiegel en daar niet weg te branden ben?
We stranden vandaag in Weymouth waar we nog anderhalf uur mochten wachten voor de brug draaide. We merken dat 'etiquette' iets compleet onbekend is in deze contreien
wanneer een dame ijskoud door onze kuip dendert op weg naar de stad. Als ze terugkomt gaat ze niet alleen -zoals het hoort- over het voordek, maar krijgen we zelfs een ijsje cadeau. 't Kan ook
zijn dat ons luid protest over zoveel boertigheid haar een verontschuldigend ijsje deed kopen. :-)
Zo mogen ze dat nog eens doen, misschien als we nog luider protesteren krijgen we dan twee bollen?
Om de dag af te sluiten merkt Ivan bij het achteruitvaren tijdens het aanleggen dat de schroef een wel heel verdacht geluid maakt. Wanneer we vastleggen probeert hij
de schroef nog eens en davert de hele boot. Linke boel!
Waarschijnlijk weer een net of krabbenlijntje (de nationale sport is hier blijkbaar op krabben vissen) maar omdat de zon zo uitnodigend schijnt gaan we liever een
pint of ale of cidre drinken. We liggen hier sowieso nog twee dagen (38 knopen wind vinden we net iets teveel van het goede) en morgen is er nog een dag.