... was het eerste dat ik op een geparkeerde auto las deze morgen. En 'they didn't prove me wrong indeed, it is a strange place!'
Om 8.00 stipt staat onze mechanic aan de boot met niet zo'n fijn nieuws : de schroef is niet te redden. Na twee weken vechten tegen de schade en ons een
onvergetelijke vakantie te hebben bezorgd moest de schroef haar meerdere erkennen in het onfortuinlijke visnet...
Ze wordt volledig gedemonteerd en meegenomen om de perfecte maat te weten. Een uur later krijgen we de offerte en de belofte dat ze morgen om 8.00 kan geleverd
worden. GoGoGo!
Zonder geld geen schroef dus ondernemen we de saaiste wandeling van de eeuw, langs de grote (enige) baan van Portland naar Weymouth die ons al snel doet besluiten op
de terugweg de bus te nemen, om de schroef te gaan betalen. Gelukkig is het oude, gezellige stukje Weymouth niet zo ver en met een lekker ijsje posten we ons de rest van de middag op de oude
kaaimuur, aan de Nothe Quai en schieten een paar uur de manoeuvres van aan- afmerende jachten en vooral de drukdoende havenmeester af. Heerlijk genieten!!!
Na de meest saaie wandeling volgde - het was al laat om nog te voet eten te gaan zoeken - de meest bizarre busrit ooit.
De buschauffeur verstond de locatie Portland Centre niet - ok, er is hier niet echt een centrum, eerder een aaneensluiten van mini Portlandcentrummekes zonder echte
centra en dus eindigen we ergens boven in de eeuwige Portlandwolk en ontdekken daar een hemels lekker en supervriendelijke Inn die, moesten we ooit toch terugkeren naar dit Land van Nooit, op
onze todo list staat.
