Japanse Encefalitis, Chikungunya, en voor u mevrouw ?

Op zoek naar bizarre dokters ? In het Tropisch Instituut zitten er wel een paar verzameld.

De dokter die wij toegewezen kregen deze middag was of net zijn incubatieperiode van Ebola gepasseerd en vertoonde de eerste symptomen of testte hoe lang zijn hemd een aanval van gele koorts zou overleven of hij probeerde zelf een nieuwe variant van een vaccin voor schistosomiase uit en probeerde vooral hardnekkig alle daarbijhorende geuren binnen zijn kleine kabinet te bewaren.

Buiten de geurhinder bleek de dokter een encyclopedisch geheugen te hebben over op welke miniscule plaatsjes welke onooglijke ziektes teerden en welk onuitspreekbaar vaccin je ertegen kon nemen.

Terwijl hij onze boekjes doorbladerde begonnen zijn ogen nog meer te blinken. Of dat nu kwam door een acute opstoot van cholera of de lijst landen die hij zag staan zullen we wel nooit weten.

Feit is dat hij ons, met de glimlach, fijntjes uitlegde dat wij, met zijn twee, op het traagste transport beschikbaar, op een oneindig grote oceaan ons het best zouden wapenen tegen de ergste soorten diarree, hulp zou immers veraf en te laat zijn : van de gewone lopende tot de (en bij deze zong hij het bijna uit van plezier) etterende, bloederige waar hij gelukkig een passend medicijn voor had (wat hij dan ook stante pede voorschreef zodat het zeker in onze voorraad zou zitten).

Dat we hondsdolheid kunnen krijgen door de beet van een walvis (!!!!) of een (zee-)rob deed hem zichtbaar deugd, weer een extra vaccin dat hij kon zetten!

Dat we best gestoken worden door de malariamug ten zuiden van Panama omdat die dodelijker is en dus straffere pillen (geen generische) vereiste ...

Dat Japanse Encefalitis ongelofelijk gevaarlijk is voor 1 op de 1.000.000 reizigers en hij daarvoor spijtig genoeg geen vaccinatie ging geven maar als we dat toch nodig vonden na het lezen van de ziekelijke symptomen in zijn foldertje (hersenontsteking, verlamming, coma) hij die met plezier zou zetten bij ons volgende bezoek.