Het is weer eens zover.
We zijn verliefd. Ja, nog steeds en elke dag meer op elkaar maar nu ook op Cartagena de Indias.
De stad heeft een heel rijke geschiedenis van Spaanse ontdekkers, Franse en Engelse invasies, Spaanse heroveringen en onafhankelijkheid en houdt nog vele tekenen van al die invloeden in leven in een wervelende binnenstad.
Cartagena is een grote stad met vele wijken. De woonwijken met hoge torens, de werkwijken met hoge torengebouwen, de buitenwijken met kleinere huisjes en krotten het historische centrum, waar alle leven zich afspeelt. Waar alle kleuren bij elkaar komen en over de stad schijnen als een vibrante regenboog.
Dag en nacht zijn de straten overvol beladen met toeristen -natuurlijk- in short, wandelsandalen en de het obligate fototoestel (zoals wij!), locals in versleten jeans en met petje, sjieke madammen helemaal opgetut en op torenhoge hakken en zakenlui in kostuum.
Iedereen laveert kunstig op de afschuwelijk gevaarlijke voetpaden vol gaten en tussen de duizenden straatventers die op straat zitten, door de straten lopen, achter of op hun hun bakfiets of kar liggen of portieken innemen. Ze verkopen echt alles : kleedjes, handtassen, hoedjes (ik wil er best zo eentje!), smaragden (de nationale edelsteen), zelfgemaakt kettingen en armbanden, ijsjes, water, fruit en fruitsapjes die ze ter plekke maken, boeken, empenadas (elke dag eentje!), frisdrank, sigaretten, snoep en lotjes... Nooit alles tegelijk, elk kraampje heeft zijn specialiteit en ze zijn met veel, heeeeel veel!
Daarbij zit de stad ook nog eens vol taxi's, voetgangers zijn 'quantité négligeable' maar we beginnen de truc te snappen : ze stoppen nooit uit zichzelf, ook niet aan een zebrapad, met een beetje geluk wel voor een rood licht maar wanneer je een voet de straat opzet stoppen ze wel. Allemaal. Zonder boos te worden.
Het leven is aan de durvers in Cartagena!
Elke gevel lijkt hier een heel verhaal te verstoppen. De ene herbergt een voorraad drank voor de straatventers, een andere blijkt een hele werf of een stort te herbergen maar achter veel kleurrijke gevels vind je een pracht van een binnentuin of een park al dan niet met terrasje. Gewoon binnenlopen en kijken dus.
We proberen elke dag een voormiddag aan de boot te werken, er zijn heel wat klusjes en opkuiswerk te doen voor onze Friendjes aan boord komen. We hebben Vaguebond helemaal ingericht voor een wereldreis met zijn twee : er is geen vrije kajuit (ah nee, dat is berging) of vrije kast in de hele boot! Onze slaapplek is nu zo goed als gehalveerd, we slapen nu naast een kajak en een spinaker, als Ivan zijn voeten (maat 45) omhoog draait, kunnen de mijne er nog net naast (maat 35)...
De namiddag trekken we de stad in : El Castillo de San Felipe de Barajas, el Museo de San Pedro de Claver, las Bovidas, la Plaza Bolivar waar het heerlijk toeven is tussen de locals en je nooit alleen op een bankje zit, een van de andere pleintjes en parkjes, een terrasje, ...
Het liefst kuieren we rond in de hoek van de stad waar minder toeristen zitten maar er elke dag feest lijkt te zijn, de mensen zijn er uitgelaten en vriendelijk.
Het eten is lekker en spotgoedkoop, ik kook niet meer!
We voelen ons hier helemaal thuis en op ons gemak, met honderden politiemensen die door de stad lopen of rijden, zelfs met de segway (en uitblinken in afwezigheid als er echt iets gebeurt) en de enorm vriendelijke en hartelijke securitymensen die 24/24 voor de haveningang de wacht houden, en aan de poort, en op de kop van elke ponton, het havenpersoneel die talrijker zijn dan het aantal boten en met de glimlach onze boodschappen in de meest vreselijk onhandige karren met ijzeren of houten wielen tot aan de boot rijden.
Stuk voor stuk warme mensen die door het (veel te) warme klimaat duidelijk op een ander tempo leven. Dat zelfs voor ons nog traag is!
We <3 Cartagena de Indias!