Een jaar van voorbereidingen - 2014


Nu de grootste knoop doorgehakt is - WE GAAN - beginnen we aan een jaar van grote voorbereidingen en nog grotere uitgaven...


Oud naar nieuw in beeld

Read More

We zijn een hele cm richting succes gegaan ...

Tijd om in actie te schieten, na twee zware feest- en eetdagen!

 

Rob en Anke blijken ook van dat gedacht en zakken na een zware kerstavond, inclusief pijnlijk haar, exclusief Cécile (wiens haar teveel pijn deed) af naar Kruibeke voor een after-party pistoleke en een glaasje om het af te leren.

 

Enkele uren later vinden we Rob in de vrieskou in onderbroek onder Vaguebond wanneer ook Bart en Sylvie opduiken.

Waarom Rob nog een extra broek aandoet om aan dek te kruipen is voor ons een raadsel want vanop de begane grond ziet het er allemaal hetzelfde uit als daarnet... Met Ivan en Rob boven aan dek en Bart die beneden het roer vast in handen houdt lijkt er volgens ons, vrouwelijke wederhelften, genoeg heldhaftig mansvolk om de klus te klaren (het roer uit de boot halen) en kiezen we eieren voor ons geld.

Aan geld hadden we sowieso niets aangezien elke bar die we tegenkwamen gesloten bleek alsook elk clubhuis en elke frituur.

Best OK om af te kicken na de feestdagen en de perfecte remedie voor pijnlijk haar maar met torenhoge hakken bleek het net iets minder comfortabel om de Schelde af te struinen op zoek naar een warme plek met iets drinkbaars (en een wc had ook mooi geweest).


Na enkele uren wandelen in de ijzige kou (zaaaaalig!) vonden we dan toch nog één vrij tafeltje in het enige café langs de linkerscheldeoever dat open bleek. Die avond zou niemand dat tafeltje nog in handen krijgen! Wij bleven er tot de mannen kwamen want die bleken zelfs na uuuuuren wandelen nog steeds niet klaar.

Wanneer ze een dik uur later toch binnenvallen bleken ze de hele roerconstructie een volle centimeter naar beneden gekregen te hebben. Echt, een volle, hele centimeter richting succes!


Om die vooruitgang te vieren en vooral om van de gelegenheid gebruik te maken nog eens een avondje met de Friendjes door te brengen bestellen we een massa Soesjie om bij Bart en Sylvie te gaan opeten. (nooit geweten dat er in Beveren (of all places) zo'n lekkere sushi-bar was!)


En dat succes ? Dat bleek maar een paar centimeter verder te liggen ...

Read More

Home Sweet Home

Jiehaaaaa!

We zijn weer thuis!!


Na zes intensieve weken en nog een hele rits werk voor de boeg zitten we wel weer samen in de zetel ... alle drie! (in plaats van ieder apart in een zetel en Caesar zigzaggend tussen beide zetels omdat hij bij ons allebei wiil liggen)


Natuurlijk, er is nog heel wat te doen. Zo moeten we nog vloeren boven (ondertussen ook al bijna helemaal klaar), twee kamers behangen en beneden nog een keukenmuur en de trap schilderen en twee muren behangen maar in vergelijking met zeven weken geleden is het een peulschil.


We kunnen nu wel zonder angst de wasmachine en de droogkast en zelfs de vaatwasser en de oven tegelijk laten draaien zonder schrik om zonder stroom te zitten. We hebben nu warm water zonder elke keer de boiler te moeten inpluggen omdat die uit het stopcontact viel. We hebben zelfs een thermostaat op onze gasstoof zodat het nu lekker warm is wannneer we 's morgens opstaan en we kunnen de badkamerdeur laten openstaan zonder daarbij ons huis in een iglo te herschapen. Wanneer we 's morgens de badkamer binnengaan worden we niet meer door ijsbloempjes op de ramen begroet en vriezen we niet meer vast aan de wc (en voor sommigen is dat de gróótste plus van de hele renovatie!). Van vooruitgang gesproken!


Maar één van de belangrijkste assets van ons nieuwe huis is de ALL OFF-button. Wij, vergeetkoppige chaoten, moeten altijd een (imaginaire) checklist afgaan als we het huis verlaten. Alle 'gevaarlijke' stopcontacten uit ? Stoof uit ? Alle deuren op slot ? Alle lichten uit ?

Meer dan eens vergeten we meer dan één van die dingen, tot vandaag :

Gevaarlijke stopcontacten hebben we niet meer, ze passen allemaal en zijn allemaal geaard, ze zijn allemaal reglementair aangesloten op 230V en zijn niet overbelast.

De stoof gaat vanzelf aan en uit en als er geen beweging gesignaleerd wordt binnen de 90 minuten gaat ze vanzelf op ruststand, na 2 uur op nachtstand.

De deuren, tja, daar hebben we nog niks op gevonden ...

Alle lichten ? Alle lichten gaan uit met 1 druk op de knop ALL OFF! We love! En we wisselen bij het verlaten van het huis braaf af wie op de knop mag duwen.

(bij het uittekenen van het nieuwe elektriciteitsplan kregen we de mogelijkheid om alles ook via de iPhone te bedienen., dat vonden we een beetje ver erover. Tot nu ................ :-D )


Enige minpunt is dat we momenteel nog in de dressing slapen omdat de vloer in de slaapkamer nog niet klaar is. En daar is geen ALL OFF-knop ...


Home Sweet home - ALL OFF !


Read More

Daar draai ik mijn kraan nie voor om!

Read More

De sprinkhaan is een violist

Vanavond worden we verwacht in het Stampe en Vertongen Museum in Deurne.

Het wat ? Een snelle zoekactie leerde ons dat het om een museum ging op het terrein van de luchthaven van Deurne (Brussels North).

 

We komen aan in een hangar vol oude gevechtsvliegtuigen uit de eerste Wereldoorlog. Ertussen een piano en een 50-tal stoeltjes.

Aan de balie wordt gemeld : "Het kan zijn dat we iets later starten, er moet nog ne vlieger landen ..."

En zo geschiedde.

Read More

Met 10 Watt de wereld rond!

Vrijdagavond ga ik op mijn eentje naar een uiteenzetting in de shack van de Radio Amateurs in Londerzeel. Het publiek bestaat voor 1/3 uit zeilers en 2/3 uit collega radio-amateurs en nee, echt niet allemaal mannen met baarden!

 

Op de vertrekkersdag leerden we van teruggekeerde vertrekkers dat een SSB-radio echt onmisbaar is aan boord en ondanks de prijs, echt de moeite om aan te schaffen.

Gelukkig hebben wij aan boord van Vaguebond al zo goed als alle materiaal staan dus zou die kost wel eens een meevaller kunnen zijn en dat mag ook wel eens!

 

Maar wat is dat nu SSB ? Landrotten zijn gewoon om overal ter wereld met hun gsm iemand te kunnen bereiken, te mailen, files te vermijden en snelsnel Facebook te checken.

Maar op zee is dat een pak minder evident, soms (en in ons geval 'vaak') onmogelijk.

Een tweede communicatiemiddel (VHF) kunnen we slechts op enkele mijlen van de kust gebruiken omdat de communicatiegolven 'in line of sight" lopen (dus enkel binnen gezichtsafstand).

Een satelliettelefoon is een oplossing en zullen we zeker voor noodoproepen meenemen maar de aankoopprijs van enkele duizenden euro's en de communicatiekost van enkele tientallen dollars per minuut maken ook hier geen echt werkbaar middel van om mailtjes te sturen, updates te geven en weerkaarten binnen te halen.


De SSB is dat wel. De Single Side Band-radio werkt via radiogolven die door het wereldwijde radio-amateurnetwerk worden geforward als het ware. Deze golven werken op frequenties die over de aardbol kaatsen en dus veel verder bereik hebben dan de kust op 2 mijl. Gratis en op wereldvlak.

Op zich een enorm technische materie die vandaag duidelijk gemaakt zal worden door de enorm gepassioneerde radio-amateur Paul en door radio-amateur Gert die zelf een SSB aan boord had op zijn wereldtoer en ons de praktische kant van de zaak zal uitleggen.

Als kers op de taart zullen we een mailtje sturen per sailmail en krijgen we een 'online' interview met één van Nieuw-Zeelands meest bekende radio-amateurs.


Hoe heel dit systeem nu echt werkt blijft me grotendeels een raadsel, het enthousiasme van Paul daarentegen was klaarbijkelijk overweldigend en zelfs zonder één woord begrepen te hebben van alle golven en curven, amplitudes en lengtes bleef ik verwonderd luisteren naar de passie die hij uitstraalde.

Met een zender  van 10W communiceren ze probleemloos met Nieuw-Zeeland, bewijst een filmpje van een gesprek dat ze deze middag opnamen (niet elk moment van de dag is goed voor een gesprek met de andere kant van de wereld).


Gert liet ons na de pauze meekijken in de constructie die hij aan boord had, duidelijk ook geen katje om zonder handschoenen aan te pakken waardoor Geert, één van de Belgen die samen met ons vertrekt volgend jaar, toch maar besliste om geen SSB aan boord te nemen.

Bij ons zit bijna alle apparatuur al klaar dus de grootste verbouwingswerken zitten er al op, wij hoeven enkel nog een modem in te bouwen en we blijven bereikbaar.


Dat hopen we althans, doordat de shack vlak naast een overdekt tennisterrein ligt waar enorm grote lampen het golvennetwerk verstoren, krijgen we de mail niet verzonden. Niet via Frankrijk en ook niet via Zwitserland. Maar zelfs zonder dit roerend bewijs ben ik overtuigd van onze SSB aan boord. En waar wij zitten zullen we hopelijk geen last hebben van vervuilende lampen van een tennisterrein!

See you next time!

Nog een bijdrage van aan de andere kant van de wereld. Ivan vanuit de Filipijnen!

Read More

Exclusief! SCA live vanuit Kaapstad!

Door onze reporter ter plaatse, op missie - 15 november, een dag na de aankomst van alle teams.

Read More

Processie van Echternach

Read More

En net toen we dachten dat er vooruitgang geboekt werd in huis...

Read More

Meshoui

Na weer een extra lang werkweekend, eindelijk eens tijd voor iets anders! Dit weekend is de elektriciteitskast volledig aangesloten, we hebben nu al stroom beneden, de schakelaars en dimmers werken naar behoren, stopcontacten zijn aangesloten beneden, mijn elektrische schuiven doen het weer, alle leidinggoten in de badkamer zijn opgehangen en afgewerkt, zelfs de voordeur en de ramen boven hebben niet 1 maar twee lagen verf/olie/beits gekregen dit weekend!

Read More

De garage is de nieuwe badkamer

Het gaat vooruit, maar 'met bonenknopen' zoals menig waaslander zou zeggen.


Er lijkt geen einde te komen aan kabels trekken, gaten slijpen en uitkappen, gaten opvullen, sleuven dichtmetsen, nog meer afbreken en vooral nog meer stof maken.

Ik word er stillekesaan (nog) gek(-ker) van!

Ivan ondergaat het allemaal met stoïcijnse kalmte en werkt elke dag, gestaag, van heel vroeg tot heel laat, verder; soms tot zijn handen en vingers bloeden van het kabels strippen.

Handen insmeren voor hij gaat slapen doet hij niet, da's voor Sissies!


Na twee weken op hotel hebben we ook Caesar terug in huis gehaald, maar niet in ons huis wel in ons logeerhuis in Kapellen. Raar maar waar, hij heeft geen greintje aanpassing nodig gehad! Meneer gaf geen kik tijdens de autorit van bijna een uur en nestelde zich in zijn uitkijktoren voor het raam alsof hij thuiskwam van lang weggeweest ...

Begrijpe wie begrijpen kan!


Thuis is hij elke keer razend curieus naar de badkamer, elke dag lijkt deze ruimte compleet nieuw en onontgonnen terrein : staart gestrekt omhoog, pels gespannen, snorharen overeind ontdekt hij behoedzaam, pootje voor pootje de badkamer. Van elk geluid springt hij een meter in de lucht, hij is er niks op zijn gemak. Nochtans woont hij daar al bijna 7 jaar en komt hij elke dag minstens 10 keer in de badkamer...

In Kapellen heeft hij hetzelfde met de garage : elke ruimte waar hij mag komen doet hij op zijn sokken, staart in rust, pels ontspannen en niet elk geluid doet hem schrikken maar die garage is iets speciaals (hij mag er dan ook niet in uit schrik dat ik hem niet terugvind onder de auto of ergens tussen de rekken). Wanneer de deur opengaat springt hij in alertmodus en doet er alles aan om toch binnen te geraken.


Het ziet ernaar uit dat we nog minstens 14 dagen uit ons huis geweerd worden, op voorwaarde dat Dave (mijn nieuwe god - niet omdat hij er zou uitzien zoals Rafaël (dat is niet zo) maar wel omdat hij gouden handen zou hebben en heel ons huis van gyprocplafond en isolatie zou voorzien op 14 dagen tijd - schilderklaar!!!) inderdaad volgende week kan starten.


Tot dan :

Read More

The next generation

VOOR

Zoek de verschillen ...


:-)

NA


Read More

Vakantie ?

Met Vaguebond op het droge is nu echt alle verleiding om te gaan varen weggenomen. Ideaal volgens Ivan, zo worden we niet afgeleid van 'De Groote Werken' en kunnen we geconcentreerd en loeihard doorwerken, zolang de tijd ons rest (lees : 24u per dag).

 

 

Omdat werken in ons woordenboek vooral met het hoofd gebeurt en omdat werken in onze woordenboek anders gespeld wordt en omdat werken in onze woordenboek niet uit 1 maar uit 2 woorden bestaat, wordt de hulp van opa ingeroepen, beter bekend als 'WE'!

Read More

Fin de Saison - part 3 (een nat pak maar what a view!)

Read More

Fin de Saison - part 2

Met spijt vertrek ik vrijdagmiddag van mijn werk. Het is weekend!

Voor één keer lijkt ons weekend nog voller dan onze week en is het nu net niet de bedoeling om uit te rusten ?


Wanneer ik vrijdagmiddag nog snel een middagdutje wil doen hoor ik plots opa beneden tegen Caesar babbelen, hij komt nog eventjes de plafond uit de keuken en badkamer breken! Wanneer dat erop zit, haast ik mij om iets eetbaars te vinden voor Ivan thuiskomt want enkele luttele minuten na ons souper, zitten we alweer in de auto om asap in Aartselaar te geraken.


Jep, ons sociaal engagement begint! Iedereen die ons kent weet dat we bijeenkomsten van meer dan 10 man schuwen (en zelfs dat is al veeeeel volk!) dus je zal ons zo goed als nooit op evenementen, festivals, kermissen, familiefeestjes en andere volksbijeenkomsten tegenkomen.

Maar vandaag maken we een uitzondering voor een cursus "EHBO aan boord" van de Toerzeilers. De bijeenkomst wordt bij de organisatoren in de living gehouden en al heel snel loopt die living dan ook overvol. We maken kennis met Veronique en Ward, die hun vertrek plannen in februari 2016. Ze zijn ondertussen al 18 maanden aan het voorbereiden en zijn dan ook de uitgelezen mensen om de 'juiste' mensen te vinden die voor vertrekkers waardevol kunnen zijn. Plots herken ik ook de stem van Mark, één van mijn vroegere contacten in de meubelbranche. Hoe klein de wereld soms blijkt te zijn!

Zo vonden ze voor vandaag dokter Walter. die de hele avond (en als ze hem niet onder begeleiding hadden laten ontsnappen, nu nog) ons op een ongedwongen, veelal grappige manier leerde om de meest voorkomende medische problemen op te lossen.

Read More

Fin de Saison - part 1

Onthoofd, het is definitief, ons seizoen zit er op.

Met ongelofelijke dank aan onze fantastische dame die ons weer een heerlijk zeiljaar bezorgd heeft, aan alle friendjes zonder wie we nooit zoveel fantastisch mooie weekends hadden kunnen beleven, aan Steve die met veel zorg en toewijding de mast van onze dame heeft afgenomen en opgeborgen en haar nieuwe verstaging gaat geven voor (hopelijk) nog heel wat mooie zeiljaren.


Het was mooi! Merci!

xxx

Read More

Een vrije dag ?

Dankzij het afgelasten van de Antwerp Race vinden we onszelf wonder boven wonder op een zondagmorgen, op meer dan verantwoord weekendtijdstip (10 à 11 uur) ...

in ons bed !

 

Ik kan me de laatste weekenddag thuis al lang niet meer herinneren, er is altijd wel iets te doen en als we durven een 'vrije' dag te hebben, vinden we er altijd wel iets op om die ook weer vol te proppen, Joost mag weten waarmee maar tijd lijken wij nooit teveel te hebben.

Read More

To (Antwerp) Race or not to (Antwerp) Race ?!

Read More

Voetvolk

Read More

We tellen af!

Read More

Water of bloemsuiker, maar iets gaat er naar beneden komen vanavond!

Read More

2*

Omdat het allemaal redelijk snel moet gaan, proberen we nog net voor het winterseizoen  begint (lees : zwembadduiken) toch wat proeven te doen.


Vorige week heb ik al de stijgproef gedaan (lekker zonder voorbereiding, niet teveel nadenken en ineens doen) en vandaag ga ik voor de duikleiding.


Ik ga ervan uit dat het principe van vorige week, ook vandaag geldt : Ivan heeft ondertussen al drie duikleidingtrainingen achter de rug, die moet al gerodeerd zijn, voor mij is het de eerste try-out en meteen ook test. En ik krijg Eddy, onze strengste drilmeester mee!


Maar, ik kan met trots melden dat ik op een paar meter na, exact op de bedoelde plekken ben uitgekomen (aan de muur van de diepe put, aan de overkant van de put, aan de trap en aan de steiger - met dank aan Walter en Tim die toevallig voor mijn neus afsloegen naar de steiger).


Check, dubbelcheck, twee proeven op een rij!

Smurfenduik

Read More

Old school VNZ-party! We like!

Dankzij Rob's voorzienigheid (leve de wedstrijdleiding) mogen we deze morgen al anderhalf uur langer slapen dan eerst voorzien. Maar wanneer we deze morgen ons hoofd buitensteken wordt het al vrij snel duidelijk dat de mist niet ín ons hoofd maar heel dicht rond de boot hangt. Toch nog te vroeg opgestaan dus!

 

De start van de wedstrijd wordt nog een dik uur verlaat, met net genoeg zicht om in de verte iets van een staketsel en ook iets van een boei te kunnen ontwaren. Gelukkig horen we Bob vanop het staketsel het startschot geven. Er blijkt nog net genoeg stroming te staan om naar Neuwpoort te dobberen.

Wanneer vlak voor de (verlegde) finishlijn Phoca met zijn voltallige wedstrijdcrew nog snel de spinaker trekt, kunnen wij niet achterblijven, gelukkig lukt ons dat op minder dan 2 minuten maar het kwaad is geschied ... In de laatste halve mijl steken ze ons alsnog voorbij. Frumpmoment van de dag!

Read More

Na de zeehond, nu ook de zeerob gesignaleerd

Read More

Spirit of the Puking

Enkele jaren geleden ging Ivan al eens naar Noorwegen met Jimmy, Hannelore en Saskia.

Bij Ivan en Jimmy was toen het zeilvirus al in een niet te stuiten opmars, bij Hannelore bleef het kriebelen en enkele weken geleden durfde ze zelfs John eens laten proeven van het zeeleven op Vaguebond. Hij ging direct overstag en dit weekend gaan we samen hun eerste bootje ophalen in Monnickendam om het naar Blankenberge te brengen.

 

OK, onze eerste huwelijksverjaardag was iets minder romantisch dan gepland maar des te avontuurlijker !

 

Vrijdagavond toeren de kersverse kapiteins de Benelux door (Brugge, Kruibeke, Schoten, Monnickendam (en voor Manon, John's dochter die zo vriendelijk was ons te brengen nog eens Temse en Schoten toe)) op weg naar Pharos, hun Spirit 28.

Read More

1 jaar later

<3

Exclusief in Dag Allemaal

Read More

Van 75 naar 115pk, maar sommige paarden zijn  vervangen door ezels.

Read More

Straks moet ik nog Sabam betalen!

Tweede CR-Trophy-dag, met zo mogelijk nog minder wind dan gisteren.

Wij vertrekken vandaag met één extra crewlid en nog meer goesting om spi's te trekken, strijken en plooien. Ook al geeft dat aan het voordek soms wat gekibbel om wie nu eigenlijk op voordektraining mag. Maar zolang er niet geroepen wordt dat iemand zijn bakkes moet houden, blijft het beschaafd! Dit weekend is Sylvie de voordekpupil bij uitstek en ik ben er echt niet kwaad om dat ik maar één keer de spi moet voorplooien voor ze er volledig mee weg is! (#heetombenedendekseenspiteplooien)

 

De start van vandaag gaat er heel wat minder spectaculair aan toe dan gisteren, alhoewel ... Da Ruddy die het van het dobberen zo warm krijgt dat hij op 8 minuten voor de start nog eventjes het water induikt en tussen de startende boten naar Najade zwemt, kan ook wel een spektakel genoemd worden. Op Najade blijkt de concentratie heel wat groter dan bij Ruddy en hij wordt onverricht ter zake weer overboord gegooid om net voor de start weer op Tess aan te komen...

 

Read More

De uitslag interesseert ons niet, wij hebben toch gewonnen!

Nadat ik nauwelijk het einde van de week haalde (waarom zaten wij nu ook deze week weer alle avonden pas na twaalven in ons bed ?), haasten we ons vrijdagavond richting Blankenberge waar we rijkelijk te laat aankomen om nog van enig nut te zijn voor het inschrijvingscomité. Er zit niets anders op dan mentale steun te bieden aan de mensen die er wel op tijd geraakten. Maar in De Sloepe is er nooit tekort aan geesteskalmerende en -ontspannende middelen dus zetten we het weekend toch wat rustiger in.

ShoeShi K is ook van de partij en tovert nog rap wat vlaggen en bootjes op al dan niet daarvoor geschikte nagels zodat het vrouwelijk deel van de crews alvast helemaal 'assortie' de wedstrijd kan varen (en als het moet, zelfs als wedstrijdvlag fungeren).


Read More

We first!

Read More

Zolang het maar niet van gisteren is!

Read More

Nog 300 mijltjes bij op de teller.

Nadat ik de laatste heldhaftige verhalen gelezen heb op de facebookpagina van VNZ (kanaal oversteken en weer veilig op het Veerse Meer liggen blijkt tegenwoordig een ware heldendaad waarmee je uitgebreid moet uitpakken), wordt het tijd om het IJsselmeer over te steken; wie had ooit gedacht dat wij nog op het IJsselmeer zouden gaan varen?!?
In deze absolute ZW-maand vinden we toch net vandaag een NW-gat zeker? Time to go !

Da Ruddy is sinds woensdag weer op weg naar huis (die lag verwaaid in Den Helder bij het terugkomen van Noorwegen) maar heeft in Scheveningen nog een tussenstop moeten maken. Hij klonk uitgeput... Zijn bemanning had zijn dagje niet, de wind draaide en keerde en dit zowel in windsterkte als windrichting waardoor zowel zijn wind- als automatische piloot geen koers wisten te houden. Het klonk echt nie proper!! En het zag er naar uit dat ons hetzelfde lot was toebedeeld...

Wanneer we vertrekken, laveren we gezwind tussen wind- en regenbuien en 600 schepen van de 24 uurs van Medemblik. Een knap zicht, al die boten tussen de meest dreigende wolken en niet één liet zich door het weer tegenhouden! 
We halen vlotjes de sluis in Den Oever, al kregen we daar toch het staartje van een bui over ons... Na een half uur wachten in de sluis kregen we perfect het tij tegen op de wadden, onze legendarische 'efficiency' liet ons toch wel in de steek!

Eens voorbij Den Helder blijven we lekker ruim en meestroom naar het zuiden vliegen en nemen we ook onze twee-uurshiften weer in. Spijtig genoeg draait de stroming en ook de wind... Zodat we uiteindelijk nog zo hoog mogelijk aan de wind mogen gaan knijpen om in 1 rak thuis te geraken. Maar...
Op minder dan 24 uur staan we inclusief een sluis met wachttijd, in Blankenberge, zonder één keer overstag te moeten, zonder regen (we hebben op miraculeuze wijze verschillende buien en onweders weten te omzeilen) en met een Marcel die makkelijk 100 keer zijn koers vergat!

300 mijltjes erbij, dat zet onze teller voor dit seizoen alvast op 2500 mijl. 
(Hoeveel keer steek je daar het kanaal mee over?)


Delta Lloyd 24 uurs Zeilrace, I LIKE !!!

Read More

De waarheid achterhaald...

"Wij lopen makkelijk 7 knopen! En onder zeil ook zoiets...", zei ooit een VNZ'er aan de toog.

Wel, wij niet.
Tenminste, niet op motor. Om te beginnen zeilen we en lopen daarbij inderdaad makkelijk 7 knopen, afhankelijk van wind en zee maar op motor? Not a chance!
Waarom? Omdat je je motor daarvoor serieus pijn moet doen en vooral omdat je al zeilend sowieso sneller vaart dan op motor.

Wij vonden dat alleszins een bizarre uitspraak, maar kom, aan de toog horen we wel meer van die dwaasheden van 'echte zeilers op moteur'.

Tot vandaag!
Na een week hard zwoegen, dagelijks overleg met onze favoriete mechanieker op afstand, veel te veel harde wind en een hoeveelheid regen die ik nog nooit op zo'n korte tijd uit de hemelsluizen heb zien vallen, is het dan toch gelukt : de nieuwe motor zit erin en zelfs Da Ruddy is onder de indruk van de kwaliteit en service van Skipsmaritiem Stavoren en nog meer van Pieter, onze mechanieker ter plaatse.

Tijd voor de testvaart! Met weer een dikke 20 knopen op kop varen we de haven uit en met twee techniekers binnen over de motor gebogen vliegen we aan 4000 toeren het IJsselmeer op en ja hoor, ik zie 7,2 op het log verschijnen! Volgens één van de mannen was het zelfs 7,7 want geeft ons log niet de juiste snelheid weer.
7,7 ??? OMG !!!

Toch wil ik Vaguebond liefst niet elke week onderwerpen aan een tochtje op 4000 toeren!
Na een grondige controle komt Pieter weer boven met een grote glimlach, alles is ok. De motor spint nu op 1800 toeren, geen trillen, geen lekken, een gelukkig motortje, een blije mechanieker en een opgelucht bazinneke! Een videoskype later twee opgeluchte bazekes! 

En hinnen een paar uurtjes komt Ivan ook eindelijk terug ! ! !
Read More

Bavaria of Etap?

Aan de Staverse binnenhaven ontdekten we het nieuwste ontwerp voor een Bavaria 55.
Voldoet aan alle eisen van een Bavariazeiler : 
- grote kuiptafel om champagne op te drinken
- hoge opbouw met voldoende stahoogte
- mast en giek ver buiten bereik, die dingen staan alleen in de weg
- zware motor
Read More

Werk aan de winkel!

Vannacht word ik wakker van wel heel veel wind, een blik op de windmeter leert mij dat het op het kanaal achter de sluizen van Stavoren, in de binnenhaven maar eventjes 33 knopen waait. Dat wordt leuk morgen om de boot te verleggen in een haven die 20 cm te ondiep is met deze wind ...

 

Pieter van Skips Maritiem heeft, omdat het toch een beetje waait, twee hulpjes meegebracht; we brengen de boot naar de buitenhaven, met 30 knopen wind op kop ...

Wanneer één van die mannen met de pikhaak op de kant gaat staan om Vaguebond af te duwen ben ik al blij dat ik aan boord blijf deze week! Hopelijk staat hij niet model voor de werking van de firma, manmanman, zelfs zijn fenderknopen moet ik allemaal opnieuw leggen, alle fenders die hij heeft vastgelegd, lossen!

 

Een kwartier en een superknap manoeuvreerstaaltje van Pieter later ligt Vaguebond onder de kraan in de buitenhaven.

 

Een uur later staat de motor volledig los en valt Jan aan boord. Ik heb Jan een jaar of tien geleden leren kennen toen ik met hem een klein open bootje vanuit Amsterdam naar Friesland bracht en enkele jaren geleden ben ik nog eens bij hem op bezoek gegaan in Makkum, waar hij op zijn eigen werf woont en meestal zo rond de 8 à 10 bootjes heeft staan en liggen om aan te puzzelen. Zijn nieuwste passie zijn kielloze boten en dob-catamarans die hij dan ook over de hele wereld gaat zoeken.

 

Na enkele heerlijke toastjes met aardbei verdwijnt de oude motor met de kraan uit de boot en kan ik de motorruimte eens deftig opkuisen. Ook de klittenband van de kussens vervang ik professioneel. Verder valt er weinig te klussen, al mijn andere jobs zijn buitenjobs en het weer zit niet echt mee.

 

Laat in de middag vertrekt ook Jan weer naar Makkum en maak ik de boot klaar voor een filmavond in mijn zeebed met Piep Konijn, veel kussens, donsdeken en glaasje wijn (ik heb een maand gratis films en series, dat belooft) : vanavond Frozen op het programma en morgen bekijk ik eindelijk Downton Abbey non-stop. Als het weer niet verandert zal ik in elk geval mijn 'verwaarloosde' tv-kennis opschroeven deze week! (er blijken heel wat goeide series gemaakt te zijn de laatste tijd)

 

Ne mens moet zich toch kunnen troosten als hij alleen is hee ...

Read More

Wat zijn wij weer eens gruwelijk efficiënt!

Een rifke meer of minder, daar draaien we ons hand niet meer voor om. Alleen als het rif niet meer ontreefd kan worden worden we (ok ok, ik) een beetje 'frumpy' ...

 

Na een hele dag en nacht met meer +30 dan -30 knopen over ons dak kalmeert voorbij Ijmuiden de wind en de zee en krijgen we een mooi tochtje over de Wadden (neem ik aan, want door de verschrikkelijke rotgolven de hele nacht, en bijgevolg te weinig slaap, slaap ik de hele aanloop van Den Helder naar Den Oever).

 

Het Ijsselmeer, wie had ooit gedacht dat wij daar nog op zouden verzeild geraken ? Ook al is het maar 10 mijl!

We worden in de binnenhaven verwacht, alleen had de technieker geen weet van twee versies van onze Centurion, één met ondiepe en één met diepe kiel. We kunnen bij deze bevestigen dat de binnenhaven van Stavoren niet geschikt is voor boten van meer dan 2m diep, laat staan voor onze 2,4m! Wij hebben de hele haven omgeploegd en konden enkel dankzij een nogal fors werfbootje nog weggeraken ...

 

Om toch een beetje cultuur op te snuiven (en ook omdat Ivan het snelst naar huis geraakt via Enkhuizen) nemen we zondagmorgen de veerboot die lijkt op een grote Flandria (ik doop hem dus Fryslandia) naar Enkhuizen om het Zuiderzeemuseum te bezoeken. Volgens onze theorie is het een half uurtje wandelen van de binnenhaven naar de veerhaven maar wanneer we om 9.30 vertrekken en om 10.08 aan de ticketbalie aankomen gespurt om de boot te nemen die om 10.10 vertrekt kunnen we alleen maar besluiten dat wij ongelofelijk efficënt zijn! Nah!

Read More

Tegen de regen kan je je kleden!

De twijfel slaat weer toe wanneer vrijdagavond iedereen steiger 17 opstrompelt na weer een zware werkweek.

Of toch bijna iedereen, ik ben de enige gelukkige die hier al een dag eerder mocht vakantiehouden en opruimen, voorraad inslaan, fietsen testen, uitslapen, roddels ophalen bij de havenmeesters en vooral, in levende lijve gaan testen of Georges en Machteld echt terug open zijn!

 

En ja hoor, alsof ze nooit door grauwe, asociale, hautaine dikke nekken hun deuren moesten sluiten voor een 'echt clubhuis' waar je zonder lange gesteven broek, hemd en das, Louboutins en Louis Vuittons niet meer binnen mag en waar een pintje bijna 4 euro kost. Waar je je als zeiler en/of visser perfect thuisvoelt in je full-battle dress / zeilpak maar toch niet echt vriendelijk maar kordaat gevraagd wordt om elders een pintje te gaan drinken want je stoort het strakke designinterieur ...

 

Gelukkig zijn er in deze club nog wel mensen die weten waar een zeilclub behoefte aan heeft en zijn Georges en Machteld na een enquête die door 95% van hun mensen werd ondertekend, gezwicht en houden nu weer één der gezelligste clubhuizen aller tijden open, waar je met korte broek, zelfs werksalopette met verfplekken, je hond die net een duik in de zee heeft genomen en je druipend zeilpak, ongegeneerd aan de toog aan de klap geraakt met vissers die jou en jij hen nooit zullen begrijpen.

 

Vrijdagmorgen slaat de twijfel weer eens volop toe : er wordt wat wind voorspeld en ook wel veel regen en alle plannen worden tegen elkaar afgewogen. De enigen die onverstoorbaar hun plan gaan uitvoeren zijn Paul (tegen de regen kan je je kleden) die stante pede, midden in het onweer het ruime sop kiest naar Duinkerke en wij, die maandag in Stavoren moeten liggen voor een nieuwe motor. NW 5 à 6 Bf ? Tegen de wind kan je reven, en wij vertrekken, na de ergste onweders, voor weer een 24-uurs tochtje.

Read More

We doen er nog eens 40 bij, maar 't gaat lastig worden!

... , zei ze.

 

Dat zou betekenen dat we ooit een 80-jarige huwelijksverjaardag mogen gaan vieren. Set the date! We zullen er zijn!

 

Maar voor 40 kon het ook al tellen!

 

JA, we doen er nog eens 40 bij!

 

 

Read More

Ge moet noeit spaajt hemme van de dinges die ge gedoan het, alleejn van dedie dage nie gedoan het.

Read More

Bezigheidstherapie

Het is, weer eens, nacht. Ivan heeft me extreem lang in mijn kooi laten rollen. De wind komt weer eens van vanachter en de boot wiebelt op de kriskrasse deining, het is duidelijk dat we in de buurt van thuis komen, de zee draait weer eens naar alle kanten tegelijk...

Overdag was het voor de verandering weer eens stralend weer dus in plaats van lang op voorhand geplande oversteekjobkes wordt er vooral niks gedaan. Buiten lezen, koken en afwassen maken we ons echt niet te moe op een oversteek! Wat er zoal op dat lijstje staat?
Takelingen maken in de landvasten, schoten en vallen zodat ze niet verder rafelen, lazy jacks deftig afwerken, polieren, rvs plaatjes kleven tegen het schavielen van de grootschoot bij voor de windse koersen (zoals nu dus), betere klittenband op de kussens binnen kleven, teak oliën, fenders kuisen (die zijn redelijk vuil geworden van het tegen autobanden liggen), ...
Van al deze jobkes zijn er welgeteld al 2 afgewerkt, kwestie dat we geen letterlijke zeeën van tijd hebben gehad! Morgen wil ik zeker nog de fenders kuisen, de rest zien we wel, ik kan altijd nog een paar dagen extra naar zee komen om die prullen te doen. (Grijns)

Het is nu 02.30 en het is voor het eerst echt donker, gisteren rond dit uur bleef je een roze rand aan de noordelijke horizon zien, vandaag niets meer, enkel zwart. Maar, omdat er geen wolken zijn, ook veel sterren, zelfs meer dan gisteren. Dus haal ik Star Walk erbij, mijn favoriete interactieve sterrenkaart en weet nu ondertussen ook Hercules, Perseus, Noorderkroon, Vega, Slang, Andromeda en Capella zonder slag of stoot te lokaliseren aan de sterrenhemel. Het zal de laatste keer zijn, de volgende nacht zitten we alweer in de lichtvervuiling van onze Belgische kust.
Nonkeltje zou fier zijn op mij! :-)

De nachten

De nachten zijn het mooist, elke keer weer.
Alles is zachter, stiller.
De zwarte, purperen of grijze hemel legt een dekentje over de al even zwarte, purperen of grijze zee, de golven klotsen zachtjes tegen de romp, de sterren staan klaar en duidelijk aan de hemel.
Zelfs alle geluid lijkt zachter te zijn, alle licht gedempt maar duidelijk te onderscheiden : je kan je ogen sluiten en perfect elk geluid thuisbrengen, de zeilen, de zee, touwen, blokken, Marcel.

We kunnen, na 36 uur op motor, eindelijk weer zeilen, ook al lopen we amper vier knopen, het is genoeg. Vanaf het moment dat de motor uitgaat valt een zalige rust over Vaguebond en zijn schippers. Iedereen wordt zenuwachtig van teveel gemotor!
Trude (van de Noorse Barba) vergeleek zeilen met een soort van, ja, meditatie : je kan er niks aan doen, je hoeft er ook niks aan te doen, je wordt er zo rustig van. Voor mij is dat het nachtzeilen. Op en top ontspannen en genieten!

Wanneer ik om 2.00 mijn hoofd buitensteek word ik begroet door de Grote Beer (wiens staart ik al vanuit mijn bed kon zien), Kleine Beer, Ossenjager, Cassiopeia, Ram, Perseus en nog duizenden andere sterrenbeelden. De Zwaan kan ik nog niet zien, die zit verstopt achter het grootzeil. Af en toe flitst een sateliet voorbij. Op het water is geen schip te bespeuren, enkel een dozijn boorplatforms waar we netjes tussendoor gaan.

Ook al scheen de zon vandaag weer sinds 6 uur vanmorgen onafgebroken, zagen we geen wolkje aan de lucht en was er bijgevolg geen zuchtje wind, toch  is dit mijn favoriete shift, de nachtshift! De zonsondergangshift doe ik ook graag, je geraakt nooit uitgekeken op 50 tinten rood maar mijn favoriet blijft de pikdonkere.

PS : 03.00 : ik zag zojuist de eerste vallende ster :-)
PPS : 03.30 : het begint alweer licht te worden achter mij, de eerste sterren verdwijnen in het roze licht
PPPS : 04.00 : de maan komt op in het oosten, net voor de zon en naast Venus. Spijtig genoeg krijg ik het prachtige beeld niet op foto : licht kabbelend zwartblauw glinsterend water, donkerpaarse horizon, laagje paars, laagje violet, laagje roos, oranje, geel, blauwgroen en blauw, tussen geel en blauw een feloranje maan en Venus

FOLDIJNTJES!!!

Read More

Bye Bye Norway!

Read More

Ik heb nog wat legumes, da's voor après!

Read More

Kvitsoy

Read More

Stuurt nekeer wat zon hee!

Read More

Utsira - hier wordt het weerbericht gemaakt!

Read More

Espevaer

Read More

't Is niemeer wat 't geweest is en 't zal nooit niemeer worden wat het was

Read More

Gelukkige verjaardag nonkeltje!

Fonnabu

Drie uur wandelen en we slapen bovenop de gletsjer!
 
Dat was wat Ivan me vertelde toen we voor de tweede keer afmeerden aan het pittoreske pontonnetje van Sundal.
Ons vorige bezoek dateert van twee jaar geleden maar toen geraakten we niet verder dan 200m, bij het, afhankelijk van het weer smaragdgroen of turkooisblauwe, Bondhisvatnet, een prachtig meertje op 189m hoogte nabij Sundal.
 
Maar nu het weer veel beter is, net het warmterecord van 1887 verbroken, gaan we twee dagen op trektocht : één dag van 0 naar 1450m, overnachten op de Folgefonnagletsjer en de dag erna weer helemaal naar beneden.
Yep, we gaan de Fonnabu bedwingen, de op twee na grootste gletsjer van Noorwegen!
 
Wanneer we onze rugzak willen inladen merken we ... dat we de bewuste rugzak mooi vergeten zijn! Bummer! OK, dan maar met mijn handtas op mijn rug gebonden en een aparte waterdichte zak met de kleren in! Een klein kind wist dat dat een slecht plan was maar ja, om een gletsjer te bedwingen moet je wat karakter tonen dus ik mocht met de handtas vertrekken!
 
Net na het vertrek realiseer ik mij dat we onze vlag hebben laten hangen en dat is nu net niet volgens de etiquette, dus keert Ivan weer (een beetje tegen zijn goesting) om de vlag te strijken en keert terug met ... Een RUGZAK! Onze oversympathieke noorse buurman wist klaarblijkelijk hoe die wandeling ineen zat en kreeg het niet over zijn hart om mij zo de berg te zien opklimmen en schonk ons daarom de beste rugzak die ik in jaren gezien heb en waarvoor ik hem nog 1001 jaar dankbaar blijf! (Het is trouwens dezelfde buurman die met niet aflatende ijver meezocht naar ons stroomprobleem gisteren)
 

 

Read More

23.40 - Sundal

33 - 16


Volgens onze vriendelijke buur is vandaag het warmterecord in Noorwegen gebroken. Het oude dateerde van 1887 en stond op 34 °C in Ulvik. Vandaag werd het verbroken en dat op meer dan 60° NB!
En wij waren erbij!
Toch heerlijk, 35 graden, zelfs zo warm dat ik dit schrijf in de buik van Vaguebond wegens te warm bovendeks!

Na onze kanotocht heeft Ivan het in zijn hoofd gehaald om te gaan zwemmen, afkoelen dus! Zo erg kan dat gletsjerwater toch niet zijn hier in de fjord? Ok, warm zal het niet zijn maar zoooo koud nu toch ook weer niet.
Hoe dichter we bij de boot komen hoe minder zin hij lijkt te hebben : 't is toch koud hee, en de zon gaat weg, en dat gletsjerwater loopt hier echt wel vlakbij de fjord in, en de wind komt op, en en en ...

Wanneer ik hem beloof dat hij een zwemblogartikel krijgt, no mather what hij doet, is de knoop al snel doorgehakt (megagrijns), hij gaat het water in!
Via de zwemtrap krijgt hij niet de nodige moed verzameld (zijn knieën vriezen er af), dan maar via de directe weg! Met één grote sprong gaat hij het water in en staat al even snel weer op het zwemplatform. Maar toch fier dat hij het gedaan heeft.
Nadat hij ook mij zot gekregen heeft, duik zelf ik het ijskoude water in! En het IS ijskoud!
Om dan weer niet als Sissy uit de hoek te willen komen, springen we er nadien nog eens samen in en om dan toch als winnaar, als moedigste in mijn artikel te verschijnen springt Ivan nog twee keer in het water.

Wie sprak hier van Sissies?

33 boven, 16 onder water
zwemmen in Noorwegen ? CHECK!

PS : hier werden geen Z***vissen gesignaleerd.

Read More

Gletsjer voor, smaragdgroene fjord achter

Read More

Ankeren en andere zottigheden

Na een heerlijk luilekkerdagje in Tananger vertrekken we deze morgen om 8.00 en met een stralende zon en al 22°C richting noorden.
Vandaag willen we de 60ste noorderbreedtegraad overgaan om morgen in één van onze favoriete campings te landen.
Ja, je leest het goed, camping!

Onderweg willen we een tussenstop maken op één van de duizenden kleine ankerplekjes die her en der verscholen liggen tussen de eilanden.

Tegen alle voorspellingen in blijken we zelfs meer dan de helft van ons parcours te kunnen zeilen en wie klaagt daar over?
Wanneer de wind dan toch pal op kop draait en de motor aan moet krijgen we allebei een energieboost : de lazy-jacks worden, na een half jaar lui en slordig opgebonden te zijn geweest, keurig opgebonden en afgebrand, de reeflijnen worden beter rond de giek vastgezet, de zeillat die in het zware weer was losgekomen wordt weer in zijn karretje gestoken en heel wat kleine rommeljobkes passeren de revue.

Na een lange fjordentocht kiezen we een piepklein pittoresk baaitje uit om ons anker te gooien maar wanneer we er toekomen lijken we niet de enigen met dat idee te zijn. De baai ligt afgeladen vol, drie zeilboten en een stuk of 15 grote motorjachten liggen opgestapeld als containers in het Deurganckdok.
'Wegwezen' is het enige dat ons door het hoofd schiet en we maken stante pede rechtsomkeer, naar de volgende ankerbaai. Gelukkig liggen er hier een tiental van die baaitjes op enkele mijlen van elkaar dus geen probleem.
Bij de tweede baai liggen we helemaal alleen... En na twee ankerpogingen weten we waarom, hier ligt geen zand (zoals de pilot vermeldde) maar hopen kelp (planten) waar een anker nooit houvast in kan krijgen.
Op naar plekje drie... Maar wanneer we net naast een mini baaitje waar we eigenlijk niet in kunnen ook een mini haventje zien, maken we het ons toch gemakkelijk en meren naast een sympathiek noors koppel af. Wijntje erbij, muziekje op, boek 3 aan dek en genieten van de laatste (!!!) uren zon van vandaag.

Nvdr : de zon gaat hier pas na twaalven onder en rond vier uur is het alweer licht...

Read More

Crossing Sundowners

Om een (gevarieerd) beeld te geven van de oversteek van Blankenberge naar Noorwegen, elke avond de zonsondergang. Elke dag anders, bijna elke dag even fascinerend...

Read More

Velkommen i Norge!

Om 4.00 kruipen we in ons bed om er om 15.00 door Da Ruddy uit gebeld te worden! Bij deze onze dank of we zouden heel de dag geslapen hebben...

Het weer heeft zijn bekomst gehad en om onze 'entrée' van gisteren iets of wat goed te maken schijnt de zon alsof haar leven ervan afhangt en stijgen de temperaturen ver boven de 20 graden. We hebben het welkomstweer nog niet helemaal verteerd maar klagen niet.

Hier kennen we het klappen van de zweep, zalige douches (des te meer na vier dagen onafgebroken op zee) en een supermarkt op een luttele 10 minuten wandelen dus we hoeven vandaag niet op onderzoek en kunnen uitrusten.

Bizar, voor dat rotweer gisteren begon was ik helemaal uitgerust na drie dagen strakke shiften van slapen en wachtlopen en nu is alle rust weer weg door een kleine 10 uur rotweer zonder slaap. Dat maken we dan vandaag maar goed!

In onze frigo ligt al bijna een jaar een Cornish Rattler te wachten, zonder twijfel de beste cider die er te drinken valt en die in Cornwall gebrouwen wordt en je nergens anders kan vinden. In de rest van Engeland is cider een synoniem voor iets zuurs waardoor je ongetwijfeld een instant maagzuurcrisis krijgt. Niet bij de Cornish dus.
Na een jaar wordt het wel eens tijd om dat beestje uit te drinken dus waarom niet op onze andere favoriete vakantieplek? Een sundowner in Noorwegen met een cider die we op de Scillies kochten dus!

Read More

Gelukkig regent het niet!

Weer wat mijlen verder van huis en dichter bij ons doel, vanmorgen zijn we weer op de Navionicskaart gekomen en dus de grens met Noorwegen overgestoken, nog een dikke 100 mijl en we zijn er!

De wind is ons eindelijk beter gezind en kiest een kant, oost! Heerlijk half windje, lekker op één oor en Vaguebondje klieft rustig door de golven...

Ivan heeft een nieuwe fetisj, zijn kortegolfontvangerke, en luistert robgezet naar elk BBC weerbericht dat hij te pakken krijgt. Hadden we dat maar niet gedaan!
We horen een galewarning voor Utsira ... Eerlijk gezegd krijg ik het nu wel efkes benauwd, ok we hebben al een (maiden-) trip met een gemiddelde van ver over de 30 knopen maar nu weten we op voorhand dat het erg kan worden.

Een paar uur later begint de wind op te steken en steken we een eerste rif, Bondje blijft over de 7 knopen lopen dus op zich geen probleem, na 20 minuten steken we rif 2 en na een uur rif 3. De snelheid blijft onverminderd een stuk boven de 7 knopen maar Marcel (na bijna twee jaar hebben we een naam voor onze automatische piloot) stuurt haar zonder veel moeite door de opbouwende zee. Ook de golven beginnen meer serieuze afmetingen aan te nemen maar niks getreurd, we voelen ons perfect op ons gemak.

Plots zien we een vrachtschip dat recht op ons afkomt, Ivan roept het op om een weerbericht te krijgen en krijgt een luchtige 'tomorrow will be sunny with only 3 to 7 knots' te horen. Juist ja, en nu ???

Koken zit er niet meer in, slapen ook niet dus blijven we met twee ingeduffeld waken naast Marcel (hoge golven gecombineerd met zware wind zijn zelfs voor Marcel niet evident) en onder de buiskap. We zien af en toe meer dan 35 knopen op de windmeter verschijnen maar ook niet meer dan dat, de deining bouwt op maar de boot krijgt bijna geen water over, heerlijk! En gelukkig regent het niet! Deining en wind kunnen we zeker de baas, met de glimlach!

Had ik dat maar nooit gezegd, een paar uur later naderen we de kust, hebben zelfs al gsm-signaal en zien de eerste lichtjes aan wal! Land in zicht !!!!
Maar de wind vindt het nog geen tijd om af te nemen en blaast lustig verder, gelukkig komt hij uit het oosten en houdt het land de golven tegen, zo krijgen we hoe langer hoe meer een rustigere zee. Maar net wanneer we wat meer ontspannen zitten en nog een kleine 40 mijl van Tananger zijn -we hebben ons doel een kleine 20 mijl vroeger gelegd door de wind- begint het te gieten, gieten, gieten dat het geen naam heeft! Je ziet geen hand meer voor je ogen!

De laatste mijlen varen we blind op de plotter, elke steen en onverlichte boei omzeilend en hopen dat onze kaart de stenen exact weergeeft waar ze liggen...

Na nog een paar uur vloeken en razen tegen Neptunus en Aeolus -moest dit er nu echt nog bovenop???- leggen we ons vast in Tananger, buiten de haven wegens geen plaats en dus ook zonder elektriciteit, zonder ontvochtiger maar met verwarming! Mijn voeten zijn doorweekt, misschien toch beter mijn laarzen aangedaan, mijn fleecen zijn nat dus ook mijn pak heeft zijn beste tijd gehad maar kom, we hebben in slechts 83,5 uur 500 mijl achter de kiezen.
Een mooi gemiddelde van 5,99 knopen!

Nice :-)

Fashionpolice

DE nieuwe trend - de Vaguebondlijn zomer 2014

Read More

En we blijven rollebollen

We zijn aan onze derde nacht begonnen wanneer ik dit schrijf en hebben nog zo goed als geen enkele foto getrokken tijdens de xxx mijlen die we al afgelegd hebben. Wat valt er te trekken behalve oneindige watervlakten, af en toe onderbroken door een boorplatform, een vrachtschip of een visser. Ook al is het obdertussen bijna 20 uur geleden dat we die laatste zagen!

Nu de zon is ondergegaan, het is ondertussen bijna middernacht en tijd om de volgende wacht op te roepen, speur ik de horizon af naar lichtjes. Mijn buit : 1 boorplatform achter ons, een gasplatform volgens de kaart, 1 bevoorradingsschip op weg naar het voornoemde platform, 1 onbestemd lichtje achter ons, ondertussen verdwenen en 1 sterker licht vlak voor ons.
Dat hou ik de volgende tijd in het oog : is het boorplatform en nog bijna 20 mijl weg of een vrachtschip of een ver verloren gevaren deense visser?

Het goeie nieuws ? We kunnen eindelijk ruim varen en niet meer vlak voor de wind op continuë gijpkoers, een zaligheid na bijna drie dagen en nachten onafgebroken op een rollend schip gezeten te hebben! Eindelijk kan ook de genua bij waardoor Vaguebond zich op een kant legt en heerlijk door de golven glijdt in plaats van erdoor heen en weer gegooid te worden! En zelfs dat went, ook op een rollend schip kan je blijkbaar slapen....

Op Navionics varen we momenteel in een zwart gat, we hebben de kaarten van Europa waar navionicslogischerwijs Denemarken, Nederland en het VK niet toe behoren en daardoor zitten we nu met een zwart gat, kaarten zonder details (voor de ongeruste ouders die dit lezen, we hebben wel papieren kaarten maar ik ben te lui om ze voor deze 80 mijl grote leegte open te plooien...)

Stilaan begin ik nu ook het lijntje in het oog te houden, nog 'maar' 180 mijl tot Skudenes! In principe moeten we dus overmorgen in de late namiddag aankomen! Ik kijk al uit naar de pizza die we daar vlak naast de boot gaan halen, voor het eerst in vijf dagen niet zelf koken op een rollend schip waarbij vandaag zelfs de hamburgers uit de pan vlogen!

En ziedaar, er komt hier een slaapkop bovendrijven! Ik kruip voor een paar uur mijn beddeke in dat voor de eerste keer deze reis eens niet van links naar rechts schommelt!

Kamelenkoers uit de boekskes

Voor de wind varen zou op lange tochten een comfortabele koers moeten zijn, ja tarara, op de Noordzee is het de meest hatelijke!
Grootzeil staat helemaal open, genua opgerold waardoor de boot sowieso al iets minder stabiel ligt. Wat we ook proberen, de genua wil niet open blijven en klopt en bokt maar wil niet trekken, zelfs niet al vlinderend...
Reken daarbij de typische korte, steile Noordzeegolven en je krijgt een boot die heen en weer slingert als een kameel op een schommel.
Voor de spi staat dan net weer wat teveel wind en dat is, met maar één man aan dek, niet zo'n praktisch zeil en die zou óók invallen door die rotgolven!

Dag 2, dat wil zeggen dat we stillekes wennen aan het ritme van de wachten, nee, niet aan het ritme van de golven!
We proberen elkaar zo lang mogelijk te laten slapen, voor de ene bijna vier, voor de andere drie uur per shift maar wanneer ik ook twee keer na elkaar zo'n vier uur op wacht blijf, lijkt dat niet echt deugd te doen, toch maar terug naar drie uur voor mij!

Zalig warme dag vandaag! OK, we gaan vol blauwe plekken staan van deze kamelenkoers maar toch ook ongelofelijk genoten hebben van de absolute rust (buiten het gerol en wat verkeerd geparkeerde vissers), de eindeloze zee, de prachtige nachten en het luie ritme van onze wachten.

Nog een voordeel van zo'n oversteek en van bijna continu alleen te zijn : er worden hier boeken verslonden! Waar we het hele jaar geen tijd voor hebben, wordt nu goedgemaakt, lezen, lezen, lezen!
Om de lectuur af te wisselen met wat luchtigs, heeft oma weer trouw een verzameling Dag Iedereens gemaakt die we nu kriskras door elkaar lezen, het kan dus best zijn dat BV1 de ene dag een hommage krijgt en de volgende Dag Iedereen springlevend is om in de daaropvolgende zijn begrafenis te lezen en daarna zijn nieuwste cd uit te brengen...
Enfin, zo leren we wel weer welke (en hoeveel!!!!) zielige would-be BV's alle moeite van de wereld doen om 'hot' te zijn en wie het is, Marijke alvast niet meer blijkbaar maar misschien lees ik vandaag weer iets anders!

Dover Strait Race meets VNZ clubtocht

VNZ, die gisteren een tussenstop maakten in Blankenberge kwamen, de ene al sneller dan de andere, vandaag ook aan in Ramsgate.

Tussen de prijsuitreiking van de wedstrijd enerzijds en de briefing van de clubtocht anderzijds wandelden we langs de kust naar het volgende dorpje Broadstairs.

Als de bemanning vraagt om een 'creemtje', dan krijgt de bemanning een 'creemtje', ook als het beste 'creemkot' een dorp verder ligt!

 

Het was de eerste keer, na de zoveelste oversteek naar Ramsgate, dat ik ook eens buiten Ramsgate wandelde. Broadstairs is echt een aanrader, het lijkt op een slapend kuststadje met een klein zandstrand en gezellige kleine straatjes. De wandeling bovenop de kustlijn met een adembenemend zicht over zee is ook de moeite!

 

Ondertusen lopen ook de VNZ'ers binnen, al dan niet op zeil of op sleeptouw. De haven van Ramsgate, die na de 75 boten van Dover strait Race al aardig vol lag, puilt nu pas echt uit, nu de VNZ'ers ook nog een hele ponton voor hun rekening nemen. Gezellige boel daar!

 

Morgen scheiden onze wegen weer. De Dover Strait Racers en de VNZ'ers korte type keren naar Nieuwpoort terug, de VNZ'ers XXL trekken verder naar Londen.

Dover Strait Race - New style

De vooruitzichten waren best ok, een extreem vroege start dus zouden we na een 50 à 60 mijl op een redelijk uur in Ramsgate aankomen. Buyl Frits beloofde weinig wind maar wel een mooi spi-rak en na de middag een fris windje.

 

Al vrij snel werd pijnlijk duidelijk dat we voor het donker niet zouden finishen (en het wordt tegenwoordig laat donker!!!). Na 4 uur dobberen met niets dan nullen op alle schermen lagen we nog steeds voor De Panne...

 

Read More

Dover Strait Race - Valse start

Op woensdagavond krijgen we een enthousiaste crew aan boord, die helemaal uit Oostende komt om met ons (in eerste instantie) mee te varen naar ... Oostende!

 

Paul komt met een grote glimlach aan boord van één van zijn lievelingsschepen, onze Vaguebond!

 

Bij het naderen van Oostende valt de wind helemaal weg en start Ivan de motor, of hij probeert dat toch ... Geen reactie, zelfs geen klein klikje, niets! Na een beetje gepuzzel krijgt Paul de motor weer in gang maar geen van beiden is gerust in wat ze vonden : een stukke bout van de alternator.

 

Ook Da Ruddy ligt gelukkig in Oostende en schiet te hulp. Het begin van een hilarisch lange, vermoeiende en drukke avond.

De motor wordt opgehangen aan de giek, de steun van de motor losgekoppeld om meegenomen te worden naar het heiligdom der heiligdommen : Paul's atelier in Oostende!

 

Daar geraken bleek ook niet evident wegens geen auto!

Gelukkig werd Ruddy's auto tot voor de deur gebracht en vlogen we naar 'den atelier' om daar vast te stellen dat Paul de verkeerde sleutels meegebracht had en we dus ASAP naar Paul thuis in Bredene vlogen (ik moest rijden van Ruddy want da's ne nieve oto en ik zou dat plezant vinden ... Aja ? (grijns)) om terug naar den atelier te rijden om dat stuk bout uit de steun te krijgen (wat op geen 5 minuten lukte), een nieuwe bout te zoeken in de enorme stock die Paul heeft liggen, om daarna de sleutels van den atelier weer bij Frieda te droppen om daarna weer ASAP naar Vaguebond te rijden om daar vast te stellen ...

 

Dat het stuk in kwestie nog in de bankschroef van Paul in den atelier zit.

 

Zei ik al dat het een lange avond werd ?

 

Pas rond 00.30 konden/wilden de heren van hun stoofvlees met frietjes genieten. De crew van Tess kondigde net geen reddingsoperatie aan voor een vermiste schipper en uiteindelijk sliep iedereen moe maar voldaan en vooral ... kort!

 

Het moet zijn dat Paul en Ruddy echt wel wilden dat we aan Oostende - Ramsgate deelnamen. Na een week dagelijks gestalkt te worden door Ruddy met de zotste redenen en omkooppraktijken waarom we wel moesten meedoen en de moeite die hij en Paul vandaag in onze motor staken, wat kunnen wij nu anders dan morgen meedoen ?

 

Om 5.00 stond de wekker alweer, een uurtje later was het briefing en om 7.00 lagen we voor de startlijn van een volgende laaaaaaange dag!

(gelukkig wisten we dat niet op voorhand)


 

 

 

 

 

Ik weet het ...

... deze blog gaat in theorie over Vaguebond en al onze voorbereidingen op 'De Groote Reis' maar in de praktijk lezen jullie meer duikblogs dan zeilblogs.

 

Ook dit weekend weer : dankzij een verplichting die het ganse land in de tang houdt zijn we genoodzaakt om een weekend thuis te blijven.

In eerste instantie werd een 'Mojitoduik' gepland maar door heel wat ongezellige omstandigheden werd deze naar het najaar verschoven maar de zin om een duikje te doen werd er niet minder om. En we zaten toch met vast aan dat stemgedoe ...

 

Gelukkig waren wij niet de enigen die het positieve inzagen van een weekend thuis en hoog water om 14.00 en een stralende zon. Bob, Greet een Carry sprongen mee op de kar en met onze wagen volgeladen zochten we de parking van Wemeldinge.

 

Eens te meer een prachrtige duik, ik kan er maar niet bij hoeveel leven er daar onder water zit! Als je op het water zit lijkt het een mooie plas water maar op de bodem krioelt het van het leven : kreeften in maten waarvan ik niet wist dat ze bestonden (met scharen zo groot als mijn hand!), krabben met fluogroene pootjes en 101 andere kleuren, baby-hardertjes, botervisjes, superschattige galathea's en zeesterren, man wat een zeesterren! Wist ja trouwens dat de bodem van de oosterschelde daar bezaaid ligt met brokkelzeesterren ? Op het eerste zicht denk je dat er steentjes liggen maar wanneer je er vlak boven zwemt is het gewoon 1 groot tapijt van zeesterren! Fenomenaal!

 

Wanneer we na een klein uurtje op exact dezelfde plek ons hoofd boven water steken waar we het een uur eerder onder staken (en dus blijkt dat Bob's kompas zijn werk weer doet en hij er perfect gebruik van kan maken) krijgen we als toemaatje een stralend zonnetje. Daarbovenop blijkt er zelfs een douche en een spoelbak te zijn dus terwijl wij genieten van een heerlijke sangria met vers fruit ligt ons duikgerief gespoeld te drogen, scheelt weer een uur spoelwerk vanavond!

 

Merci Bob, Greet en Carry voor een zalige zondagduikje. We kijken al uit naar de volgende!

En eigenlijk hoort duiken toch ook bij onze voorbereidingen hee ...

Op Sepia-jacht in de Oosterschelde

Read More

Ligt Engeland nog op zijn plaats ?

Read More

Van noodzakelijk kwaad naar hobby

Wat zes maanden geleden begon als een noodzakelijk kwaad begint stilaan uit te groeien tot een hobby.

 

Tot laatste zomer vond ik duiken één van de meest gevaarlijke sporten die er bestonden : doen alsof je een vis bent en dankzij allerlei technische en mechanische trucs proberen te ademen onder water, ingepakt in een mummiepak met een gasfles op je rug die op ontploffen staat en nog een 20 kilo lood aan je lijf. Wie bedenkt zoïets ???

Nadat we enkele jaren geleden ook live de hopeloze reddingspoging van een duiker volgden op de VHF onderweg naar Falmouth was ik zeker, dit zou ik nooit doen!

Tot we vorig jaar een net in onze schroef kregen en het er zelf niet konden uithalen wegens te diep onder water en te koud.

 

Sinds september worden we door drillmeester Eddy wekelijks onderworpen aan eindeloze apneu oefeningen, brillen- op en afzetten al dan niet met fles, eendeduiken, schaarsprongen, uittrimmen en gelukkig af en toe ook eens 5 minuten drijven.

 

Nu, zes maanden later sloegen we allebei voor onze testen in het zwembad dat, gelukkig voor mij, stuk was en maar 1,87m diep was in plaats van de gebruikelijke 3,8 meter. Geloof mij, er zijn makkelijkere zaken dan 4m naar beneden duiken, 25meter op de bodem zwemmen en 4 meter terug omhoog komen in één ademteug! Of 4 meter naar beneden zakken, op de bodem gaan zitten voor 30 sekonden en weer 4 meter omhoog klauteren op één ademteug!

 

Om ons zwembadseizoen af te sluiten beslist onze trainer om een wedstrijdje onderwaterhandbal te spelen. In theorie leek dit een simpel spel, de praktijk bleek iets gewiekster en gevaarlijker wanneer ik dolgelukkig apneu de bal te stekken heb, gaat de andere ploeg doodleuk bovenop mij zitten... Wegens acuut gebrek aan lucht moest ik wel lossen ... Maar dankzij ongelofelijk snelle teamleden konden we toch nog een mooie overwinning op onze naam schrijven!

 

Laat dat openwaterseizoen maar beginnen! We zijn er helemaal klaar voor (gestoomd door Eddy en Jo)!

Doopduik

Nee, we ontkomen er niet aan : de doopduik.

Het plezier dat de andere duikers erin treffen om die doopduik te organiseren doet mij toch maar mijn wenkbrauwen fronsen ...

 

Maar eindelijk is het zover! BUITEN duiken! Men weze gewaarschuwd, 'den Brabo' komt met een heel peleton afgezakt naar de Putten van Ekeren.

De parking wordt helemaal ingepalmd door Braboërs allerhande, mobilhomes, tenten, caravans, Neptunus en zijn helpers, ...

 

Om te beginnen worden we niet tussen de leeuwen gegooid maar wel vakkundig ondergedompeld tussen karpers en baarzen. Nooit gedacht dat die vissen ons al even fascinerend zouden vinden als wij hen!

Read More

Hoe krijg je meer dan 24 uur in één dag ? We did it!

Read More

Soms worden dromen echt waar

Read More

Meneer, weet u wel welke meerwaarde wij kunnen bieden ?

Read More

Opvallend dom vs. onopvallend slim

Met blauwe, dikke en kapotte knieën, deels door het twee dagen frotten aan dek, deels door letterlijk hals over bolder te vliegen in mijn haast om een fotootje te trekken van het havenmeesterbootje 'na de brand' (zie vorige blog), met gebroken en ontvelde vingers (volledig te wijten aan twee dagen frotten aan dek) en elke spier in mijn lijf die voelt alsof ik een marathon gelopen heb (ik heb hetzelfde aantal km over dek op mijn knieën gekropen dus technically spoken kan dat wel), ben ik maar wat gelukkig dat mijn favoriete hulptroep vrijdagavond al even geblokkeerd maar dan om andere redenen, aan boord strompelt.

Om het weekend op festieve wijze te beginnen halen we ons favoriet fleske uit de frigo en onze favoriete toastjes met onze favoriete slaatjes van onze favoriete visboer (en vrouw) op ons favoriete vliegdekschip.
Read More

Routeplanning

Hoe komt dat toch dat onze route naar Helgoland 100 mijl langer is dan die van Da Ruddy ???
Read More

Neem een keer de fiets!

... dacht ik gisteren.

Na een heerlijk en welgevuld weekendje in Gent en Blankenberge, batterijtjes helemaal opgeladen door een stralend warm voorjaarszonnetje begon mijn gezonde overmoed en sportief enthousiasme de pan uit te swingen : morgen blijft het warm en zonnig, ideaal dus om met de fiets Antwerpen te doorkruisen naar het werk.

Zo gedacht, zo(n) gepland. Gelukkig zijn wij nogal goeie planners...
Door geen extra Karmelietje te drinken op Georges' terras (maar het wel tegoed te houden) waren we maar net op tijd om gedouched te geraken voor een etentje met Jules en Lieve. Het tweede deel van de planning ten spijt : fietsbanden oppompen en fiets in de auto steken - aja, de eerste keer moet je opbouwen, dus Ivan zou mij op Linkeroever droppen...

Dat moest dus maar vanmorgen gebeuren. Het had iets vlotter gegaan als we een fietspomp hadden gevonden maar kom, misschien nog meer als we dat gisteren al hadden gedaan maar kom, zooooo plat waren ze nu ook nog niet.
Zo gedacht, zo(n) gepland : om 7.40 stond ik voor de voetgangerstunnellift, vloog onder de Schelde door, reed schandelijk verkeerd en eindigde op de Jan Van Rijswijcklaan ipv op de Plantin Moretuslei, enfin, maar een schamele 5km verkeerd en dus net niet te laat in mijn klas waar de leerlingen laconiek opmerkten dat ik toch wel heel bezweet was en of ik met de fiets gekomen was? Ja deuh!

In de hoop dat naar huis rijden iets vlotter ging, vertrok ik deze middag na een kwartier sleutelzoeken richting 'stakt'. Geen enkele van de collega's had een fietspomp op zijn fiets en zo te voelen waren mijn banden 'niet meer zoooo vol'. Bijgevolg weet ik nu heel goed waar borduurs, kapotte stenen, putten in de weg en tramsporen liggen! Twee gesloten fietswinkels verder bleven mijn banden even plat... De voetgangerslift was er ondertussen ook maar mee gestopt en met de fiets op de roltrap is nu niet meteen mijn specialiteit!
Gelukkig was er net voorbij de tunnel nog een fietswinkel ... gesloten!
Dan maar tegenwind, langs de Schelde richting Burcht. Opa verwoordde het vanavond als "amai, dat is als heel de tijd bergop rijden! Vreselijk!", en had hij gelijk!!!
In Burcht reed ik voorbij gesloten fietswinkel nummmer 4 en tegen dat ik in Kruibeke kwam bleek ook fietswinkel 5 gesloten.

Opa leende met graagte zijn enige fietspomp zodat we morgen nog eens een poging kunnen ondernemen... Misschien...

Gnagnagna

Read More

I (heart) Jan Toussein

Read More

Stormvloed aan cava

Op zee volgen de stormen elkaar in sneltempo op, aan land waaien de feestjes met een zelfde snelheid voorbij. We hebben nog maar pas de feestdagen achter de rug, donderdag vierden we feestelijk het vertrek (alweer) van mama en papa naar de andere kant van de wereld in ons nieuwe favoriete adresje. 

Omdat er ook dit weekend weer eens een continuë 30 à 40 knopen voorspeld werden, kozen wij eieren (of beter cava) voor ons geld en in plaats van te gaan zeilen stormden we naar de heropening van De Sloepe die sinds kort door Karel en Tom wordt uitgebaat. De heren hadden voor de gelegenheid een volledige kelder met cava gevuld, een luttele 600 hotdogs klaarliggen, de uitbater van de bierstübe uitgenodigd om te komen jodelen en Jelle - de nieuwe hulp - klaargestoomd om zijn eerste avond te draaien, ocharme...
Tom had per ongeluk 24 liter gluhwein besteld en vermits ook vandaag niemand de gratis overige 24 liters op wilde drinken krijgen we die waarschijnlijk als gratis aperitief op de Algemene Vergadering, u weze gewaarschuwd!

De DJ heeft spijtig genoeg maar één keer gejodeld, en dan nog op speciaal verzoek voor Lieveke, aan wie ik een opname beloofd heb omdat ze er zelf niet bij kon zijn. Voor de rest heeft die man bijna vier uur onafgebroken gezongen! Zonder (plas-)pauze de hele tijd heerlijk eightiesnummerkes om mee te kwelen, super!
Het jodelfilmke volgt...

Nadat we allemaal veilig en wel aan boord van boten, auto's, fietsen en zelfs thuis geraakten kunnen we ons het niet meer echt herinneren hoe en wanneer we in bed geraakt zijn. Ik meen mij wel te herinneren dat zowel Tim, als Tim's mama als Ivan het goed vonden dat Tim bij ons bleef slapen en ergens zelfs iets van 'met drie in bed'...
Vanmorgen werden we gelukkig met twee in bed wakker en stond er een sms'ke op ons 'verstand' (zoals mijn mama haar slimme foon noemt) dat hij én thuisgeraakt was én nog binnen mocht ook! Eind goed al goed!

Daarnet nog even de slagvelden in De Sloepe gecheckt : om 15.30 wachtte Karel al meer dan vier uur op Tom en Jelle om de rommel op te kuisen... De heren kwamen gezellig, half slaapwandelend om 16.00 binnen. Ze zaten blijkbaar deze morgen om 8.00 pas in hun bed en terwijl Karel om 11.00 alweer paraat stond, lagen de anderen hun roes uit te slapen... Moet er nog gluhwein zijn?

Read More

JULI 2015

De kogel is door de kerk, het grote nieuws verteld : volgende zomer vertrekken we! 

En daarvoor moeten er zware knopen doorgehakt worden...
Ivan berekende dat we zonder investeringen nooit voor ons pensioen weg zouden geraken.

Optie nul : we doen niets en blijven sparen tot we genoeg geld hebben om te vertrekken : ons pensioen dus.

Optie 1: we verkopen mijn huis, maar dan zouden we minstens pas over zeven jaar kunnen vertrekken wat dan weer een serieuze hypotheek legt op een aantal andere zaken. Werk vinden als je boven de 50 bent is geen sinecure, zeg maar onmogelijk. Ook onze ouders zijn nu nog ok maar misschien hebben ze ons binnen een jaar of tien wel nodig en dan zitten wij ergens aan de andere kant van de wereld niet zo heel ontspannen te dobberen...

Optie 2 : we verkopen Ivan's huis, het enige minpunt is dan dat we maar één huis meer hebben, verder kunnen we niets verzinnen. Bijna iedereen die dezelfde plannen koestert als wij verkoopt hebben en houden en vertrekt. Wanneer ze terugkomen hebben ze helemaal niets meer, wij hebben dan al zeker een huis en wat is belangrijker dan dat?

Gedaan dus met 101 excuses te verzinnen om het niet te doen. We hebben beslist en staan voor de volle 100% achter onze keuze. We zijn er tenslotte al jaren over aan het denken, praten en rekenen!
We wisten dat we het gingen doen, nu ook wanneer.

En we zijn er alleen maar blij mee, echt blij! We gaan het doen, we gaan onze droom waarmaken!

Wat zijn wij rijk!

Getting things done

De laatste weken beginnen meer en meer puzzelstukjes in elkaar te passen, beginnen Grote Dromen plots echter te lijken en lange werkdagen lijken lichter dan ooit.

 

Het laatste beetje twijfel heeft bij ons allebei heeft plaats gemaakt voor nog meer goesting, nog meer zin en een meer praktische planning, doen ipv dromen.

De buiskap is besteld en wordt nog deze maand geleverd, de buiskappenmaker schreef hiervoor zelfs een hele mail met maar 1 woord : OK! Dat zal dan wel in orde komen zeker?

Van een sympathieke collega kregen we zomaar een satelliettelefoon kado, onze reserve weliswaar maar in elk geval onze eerste!

De windpilot komt er nog voor de zomer op en binnen twee weken gaan we met een waslijst naar Dusseldorf!

 

Gedaan met dromen, we are getting things done!

Keep Portland weird!

Read More